De Amsterdamse poptempel Paradiso bestaat in maart 2018 vijftig jaar. Paradiso blikt terug en viert het jubileumjaar met optredens van bands en artiesten die de roemrijke geschiedenis markeren. De geschiedenis van Paradiso is ook die van een halve eeuw pop- en rockgeschiedenis. In dit licht stond Fischer-Z, de band van voorman John Watts, deze week op het podium.
The Worker
In het begin van de jaren tachtig van de vorige eeuw was Fischer-Z een van de bekendste New Wave bands met culthits als ‘The Worker’ en ‘Marliese’. De band stond in 1981 op Pinkpop, toen nog een eendaags festival. Ik zie nog steeds voor me hoe de zon boven het Pinkpop-terrein tijdens het optreden verdwijnt achter roodgekleurde rook, verwijzend naar ‘Red Skies over Paradise’, het album waarmee de band ook doorbraak in Engeland, haar thuisland. In die periode bereikte John Watts met zijn typische hoge stemgeluid en kritische en ook wel grappige teksten zowat de status van popidool en rockster.
Vooruit kijken
Na een bijna dertig jaar durende periode van relatieve stilte rondom de band verraste de 63-jarige John Watts met zijn verjongde Fischer-Z vorig jaar vriend en vijand met ‘Building Bridges’ een opmerkelijk goed, vrolijk en opwekkend album en met dito optredens in onder meer in Den Haag waarin de band vooral vooruit lijkt te kijken.
Waar de setlist van de Nederlandse Fischer-Z optredens vorig jaar nog veel nieuw repertoire bevatte, was het optreden in het uitverkochte Paradiso een mix van oud en nieuw werk en terugblikken en vooruitkijken. Maar vooral het eerste. Want daar had het publiek (gemiddelde leeftijd: 50 plus) immers weer en vooral wind voor getrotseerd. En dat begreep John Watts met zijn vernieuwde en frisse Fischer Z maar al te goed.
Jubileumconcert
Met twee solonummers waaronder ‘I know it now’ opende John Watts het anderhalf uur durende optreden in Amsterdam. Een optreden dat vanwege de stormperikelen een half uur later begon. Passend bij een jubileumconcert – want dat was het toch – haalde John Watts gedurende het energieke optreden regelmatig herinneringen van vroeger naar boven.
De goed gehumeurde voorman praatte de setlist aan elkaar met teksten als “Dit nummer speelde ik voor het eerst in Apeldoorn” of “De eerste keer dat ik optrad hier in Paradiso was 38 jaar, heel lang, geleden” etc. etc. Het optreden had dan ook veel weg van een ‘best of’ show met een hoog meezinggehalte.
Bloody Limbo
Met prachtige en tijdloze songs als ‘The Worker’, ‘So long’ (nummer 511 in de laatste Radio 2 Top 2000), het –zoals Watts het zelf noemde- ‘Bloody’ ‘Limbo’ en uiteraard ‘Marliese’ aan het einde van de reguliere setlist. Toch en bijna uiteraard was er ook ruimte voor nieuw werk zoals ‘Wild, Wild, Wild’ van het laatste album.
Wilder
Fischer-Z sloot het boeiende optreden af met een lange toegift met onder meer ‘Berlin’ en ‘In England’. Typische Fischer-Z nummers, met strakke baslijnen en passende tempowisselingen. En vooral een passend einde van een optreden waarin de band het tot aan de nok toe afgeladen Paradiso mee nam van de 20e naar de 21e eeuw en weer terug. “When you get older you get wilder”, aldus John Watts tijdens het optreden. Eigenlijk is daar niets meer aan toe te voegen. Fischer-Z is weer terug. En hoe.
Foto’s (c) Rene Obdeijn
