Fun Lovin’ Criminals zorgde er, in 1995, voor dat hun debuutalbum ‘Come Find Yourself’ de boeken in zou gaan als klassieker. Zeker na de grote hits ‘The Fun Lovin’ Criminal’ en ‘Scooby Snacks’ was het album niet meer weg te denken uit menig platencollectie. Twintig jaar na de release kwam het trio terug naar Amsterdam om het succesalbum integraal te spelen. De twee originele leden Hugh Morgan en Brian Leiser hadden Frank Benbini meegenomen, die sinds een jaar of 15 de strakke drumsecties ter handen neemt.
Stick ‘M Up Punk, It’s The Fun Lovin’ Criminals
Zoals zo vele bands uit de jaren negentig heeft ook FLC er voor gekozen om de setlist openbaar te maken door een album geheel integraal te spelen. Het grote voordeel is dat je als publiek weet wat je te wachten staat, het nadeel kan zijn dat je na een half uur je kruid hebt verschoten.
De opening ‘The Fun Lovin’ Criminal’ zou ook een logische zijn geweest als het niet de openingstrack van het album was, maar de toon werd meteen gezet. De stoute, bijna heerlijke arrogante, houding van zanger Hugh Morgan is de afgelopen twintig jaar niet minder geworden, in tegenstelling tot wat gezellige kilo’s. Hij babbelde er vrolijk op los en leek onder de indruk van de opgewonden sfeer in Paradiso, dat zou later blijken. Wereldhit ‘Scooby Snacks’ staat als vierde track op het album en werd dan ook al binnen de eerste twintig minuten gespeeld, wat al meteen voor een zingende menigte zorgde in de Amsterdamse poptempel.
De songteksten gaan vaak over maffia gerelateerde zaken en met name het gebruik van cannabis was een serieuze inspiratiebron in de periode van hun grote succes. Tijdens ‘Smoke Em’ kwam een crewlid het podium op verkleed als filmster Ali G met een overdreven bontjas, met natuurlijk een brandende joint in zijn mond. Deze pretsigaret ging ook in de rondte tussen de bandleden en leek op een startsein voor het publiek om het zelfde te doen.
Barry White, The Time Of My Life
Muzikaal hebben de heren het nog steeds prima voor elkaar, alle facetten van hun muziek klonken nog steeds tijdloos goed. Het hiphop gedeelte werd steeds minder verstaanbaar naar mate de genotsmiddelen hun uitwerking deden, maar vooral het funkie/jazz gedeelte was van een fantastisch niveau. Met ‘King Of New York’ bewees Fun Lovin’ Criminals dat ze muzikaal nog jaren mee kunnen door het hoge muzikale niveau.
Na het laatste nummer gaf Hugh aan dat ze zelf even 10 minuten pauze in gingen lassen voor een biertje en dat het publiek daarna nog een encore zou krijgen met nummers die niet op het album staan. Deze toegift zal bij iedereen nog lang in het geheugen gegrift blijven.
Na de eerste toegift gingen de heren het podium weer af en startte de geluidsman de Dirty Dancing hit ‘Time Of My Life’ in welke door het publiek voluit werd meegezongen. Toen drummer ‘Frank, The Rhythm Master’ als dirigent voor het publiek ging staan, moest het couplet tot op het Leidseplein te horen zijn geweest. Gezien het zaallicht uit bleef, stond een tweede toegift al op de planning. De geweldige ode aan Barry White in ‘Love Unlimited’ en de (tegenvallende) uitvoering van ‘Big Night Out’ betekende het einde van een meesterlijke avond, althans voor Fun Lovin’Criminals. Het fantastische publiek wilde echter niet weggaan en gaven, met het zaallicht aan, een minuten durende ovatie. De boefjes uit New York hadden de Paradiso overvallen, met een daverend applaus als straf.
Foto: Ed Hul – Maxazine archief
