Paaspop is gisteren van start gegaan en Maxazine is aanwezig om live verslag te doen van de ontwikkelingen. De eerste dag was een ongekend succes met stapvolle zalen en uitmuntende sfeer. Houd deze pagina in de gaten voor de eerste verslagen, de pagina wordt steeds ververst en aangevuld met foto’s. Geniet van de verhalen alsof je er zelf bij bent!
Handsome Poets
Het vijftal Handsome Poets had op zaterdag de eer te openen in de Apollo tent. De zaal liep nog vol maar was gezellig druk en reageerde enthousiast op de band. De stijl? Indiepop en dat viel in de smaak. Goed uitziende mannen met poëtische teksten, dat is de formule van deze band die in 2010 bij het grotere publiek 
bekend werd. Met de single ‘Blinded’ werden ze uitgeroepen tot 3FM Serious Talent. Daarna ging het hard met de band, ondermeer doordat ze in De Wereld Draait Door stonden en in het voorprogramma van Hurts, Scouting For Girls en de tour van Bløf. De band, die begon als schoolbandje in Gouda heeft in 2015 een nieuw album gelanceerd met de toepasselijke naam ‘2015’. De band speelde onder meer hun track ‘(We Can’t Be) Saints’ en zorgde ervoor dat het publiek (als ze dat nog niet waren) lekker wakker werd.
-
- Foto (c) Sander van den Berg, archief Maxazine
Emil Landman
Muziek om bij weg te dromen, maar doe dat pas nadat je hebt gezien hoe schattig hij eigenlijk is.
Emil’s debuutalbum Colour And Their Things (2014) staat vol met mooie verhalen, die hij meemaakte op een lange reis door Amerika. Het debuuralbum is opgenomen met producer Martijn Groeneveld (o.a. Blaudzun).
Echte muziek om van te genieten en mee te deinen op de klanken. Uitbundig dansen zit er niet in, maar daar is genoeg mogelijkheid voor op Paaspop.
Sue The Night
Sue the Night, winnares van de Grote Popprijs van Nederland (2011) en 3FM Serious Talent, speelt in de vroege namiddag in een volle (?) Jack Daniel’s tent. Met haar hit ‘The Whale’ is Sue the Night, oftewel Suus de Groot, pas écht bekend geworden in Nederland. Maar ook het nummer ‘Top of Mind’ deed het het jaar 
ervoor goed. Sue the night opende met het ietswat donkere ‘Lonelyness never comes by itself’ waarop het publiek wat zwakjes reageerde. Als ze een paar nummers later ‘Top of Mind’ speelt komt het publiek een beetje los. Tussen de tracks door vielen er wat stiltes, wat jammer was. Maar, de volle tent bleef geboeid luisteren naar Sue the Night.
Kovacs
Sharon Kovacs, die in 2013 afstudeerde aan de Rock City Institute in Eindhoven, pakte met haar donkere, rauwe stem de Apollo tent helemaal in. Vlak voor haar optreden liep de tent helemaal vol. Kovacs muzikale stijl doet haar verkiezing tot
Radio 6 Soul & Jazz Talent en 3FM Serious Talent eer aan. Kovacs brengt in april 2015 haar debuutalbum ‘Shades of Black’ uit.
Pas afgelopen donderdag presenteerde Kovacs haar debuutalbum en nu al staat de “Wolflady” zoals Kovacs ook wel bekend staat, al op het hoofdpodium van Paaspop.
Het podium van de Apollo is met een leunstoel, lantaarns, een poef en kaarsen omgetoverd tot een gezellige huiskamer. Het een violiste, celliste, pianist, bassiste, drummer en gitarist staat er met de Strangers een uitgebreide band op het podium.
Met een hoed op haar hoofd in plaats van haar wolvenmuts is Kovacs het absolute middelpunt van de band. Met haar prachtige, ietwat duistere stem doet ze sterk aan Amy Winehouse denken. Haar nummers hebben vaak een jazzy-soul karakter, soms alsof je in een beetje een duistere nachtclub zit. Op andere momenten klinkt Kovacs als titelsong van een Bondfilm. Hoogtepunten van de show zijn de Grace Jones cover ‘Strange’ en Kovacs’ hitsingle, het duistere ‘My Love’. Een zangeres die dat zo welgemeend en dan ook nog tegelijkertijd “Go to hell” kan zingen is een hele grote.
My Baby
Swamp blues, soul en rock ’n roll, zo omschrijft My Baby haar eigen muziek. Het internationale drietal bestaat uit broer en zus van Dyck uit Amsterdam op drums en zang en de Nieuw-Zeelandse gitarist Daniel ‘Da Freez’ Johnston.
Zangeres Cato is een opvallende verschijning in het wit, op blote voeten, met
belletjes om haar enkels.
Gitarist Daniel opent de show met een heel bijzonder, zelfgemaakt 1-snarig instrument waarmee hij een duistere sfeer kan creëren. Want My Baby speelt de blues, hele duistere blues. Met Cato’s soulvolle stem en door de samenzang met de Daniel klinkt de muziek bij vlagen ook als gospel. My Baby is weer zo’n leuke ontdekking op Paaspop, een band die je ook echt in een meer intieme clubshow moet zien.
Pauw
Pauw is een van die talentvolle Nederlanse bandjes die klaar zijn om ontdekt te worden. Het viertal speelt psychedelische jaren 70 rock. Terwijl de bandleden toen zeker nog niet geboren waren.
De meest opvallende herkenningspunten van Pauw zijn de tweestemmige samenzang tussen de gitarist en de drummer en het psychedelische gitaarspel. Hiermee doet Pauw mij aan de oude Fleetwood Mac denken. Richting het einde van de show krijgt de gitarist technische problemen. De rest van de band lost dit probleemloos op door een beetje samen te jammen. Als de problemen zijn opgelost, herpakt de gitarist zich razendsnel. Het afsluitende ‘Shambhala’ was zelfs het hoogtepunt van de show, mede door het enthousiasme van de kalender zetten.
John Coffey
Na drie albums en een eindeloze lijst met tourdates is John Coffey uitgegroeid tot een van de vaandeldragers van de harde muziek in Nederland. Met een gloednieuw album onder de arm zijn de mannen tot de tanden gewapend voor het aankomende festivalseizoen.
John Coffey stond twee jaar terug ook al op Paaspop, toen in de Jack Daniels tent, en nu op de veel grotere Phoenix stage. Gelijk vanaf de opening laat John Coffey zien dat ze zo’n grote zaal gemakkelijk aankunnen. Wat een energie! Op de drummer na, die waarschijnlijk zit vastgebonden op zijn stoel, stuitert de complete band constant over het podium. Het publiek neemt die energie over en al bij het eerste akkoord ontstaat er een moshpit. Die zal in de loop van de show alleen maar groter worden.
De band vuurt het publiek aan om helemaal los te gaan: “Er wordt gedanst, daar houden wij van. Zien jullie daar 
die bar, daar kun je van af springen, daar houden wij ook heel erg van.”
Het hoogtepunt van de show is het prijsnummer van het vorige album, ‘Romans’, het refrein “Miles till the end of the road we drive” wordt massaal meegebruld met gebalde vuisten in de lucht.
Het is een raar idee dat ik twee uur geleden nog heel verstandig met David en Richard over hun muziek en shows heb zitten praten, als ik ze zo tekeer zie gaan op het podium.
Therapy?
Het Noord-Ierse Therapy? bestaat alweer 25 jaar. Zanger-gitarist Andy Cairns is het enige overgebleven originele bandlid. Therapy? maakt over het algemeen knetterharde rock, maar is het meest bekend van het door cello’s gedragen ‘Diane’, een cover van de Amerikaanse 
punkband Hüsker Dü.
Therapy? heeft onlangs een nieuwe plaat uitgebracht, ‘Disquiet’ genaamd. Op Paaspop speelt de band natuurlijk nummers van dit nieuwe album, waaronder het stevige ‘Tides’. Maar de setlist bestaat toch vooral uit publieksfavorieten uit de lange geschiedenis van de band. Nummers zoals ‘Happy People’, ‘Teethgrinder’ en natuurlijk Therapy’s grootste hit ‘Diane’, maar dan in een rock-uitvoering. Ook speelt de band een prachtig duistere Joy Division cover; ‘Isolation’. Therapy? is een van de weinige bands die ontzettend duistere nummers met zo’n enthousiame kunnen spelen en toch overtuigend blijven.
Boomshakalak
Boomshakalak Soundsystem is een feest bouwend, energiek Dj-collectief met in de kern Jimmy Spliff, King Chubby, Rude Gullit, Irie Badeo, DJ Gozert en Dawn Panty.
De – van oorsprong Brabantse – heren en dame zijn uitgegroeid tot connaisseurs op het gebied van dancehall, toasters, (skinhead) reggae, calypso en dub(step). Dit brengen ze het liefst ten gehore in het trouwe gezelschap van een bonte verzameling muzikale vrienden. De zaterdagavond in de Roxy stond lekker gevuld en dat is de reden waarom dit bonte gezelschap steeds weer wordt gevraagd op festivals, want het publiek genoot met volle teugen!
Memphis Maniacs
Memphis Maniacs, Nederlands enige echte mash-up band, sloot vorige week hun ‘Weapons Of Mash Construction’ clubtour af in Paradiso maar brachten hun feestgevoel meer naar Paaspop 2015. De heren van MM hebben zich de kunst machtig gemaakt om muziek- en feestminnend publiek te entertainen met live gespeelde mash-ups. Oftewel kort uitgelegd, het op verantwoorde wijze door elkaar spelen van twee of meer muzikale hitnummers . Het is iets wat DJ-’s normaal gesproken doen, wel knap daar niet van, maar om dit live met een band te presteren brengt het niveau nog een tandje hoger.
Het publiek, wat in zowel verschijning als leeftijd zeer divers en dus eigenlijk ook een soort mash-up is, heeft een duidelijke gemene deler….los gaan! Het is een feest (der herkenning) en vanaf het begin overheerst de vibe van het mee willen dansen, klappen en zingen. Het enthousiasme van de band, zelfs nu tijdens Paaspop, werkt meer dan aanstekelijk.
Rudimental
Rudimental heeft voor de live show op zaterdagavond Londen naar Paaspop gehaald. Met een rode phonebooth, metro ingang en ze hebben zelfs straatverlichting meegenomen als props. Met veel enthousiasme komt de band door het telefoonhuisje of de metro uit het podium op. De eerste nummers zijn vrij onbekend en zoals ze zelf al melden proberen ze een paar nieuwe nummers. Bij ‘Baby’ komen ze wel los maar pas bij ‘ Free’ zijn er de eerste springers al blijft het nog erg rustig in de zaal. Het ligt niet aan de band want die zijn allemaal aan het dansen on stage maar ik denk dat men niet zo erg gewend is om de nummers te horen in de live versies.
Het is jammer dat ze Ed Sheeran niet mee hebben genomen voor ‘Bloodstream’ maar we kunnen altijd hopen. Nu
werd het nummer gedaan door een blazer die ook een goede stem heeft. Het nummer is een stuk rustiger maar pakt later gigantisch uit met een geweldige lichtshow door groene lasers door de zaal te schieten.
De mannen van Rudimental proberen het publiek op te zwepen “I want you all to ‘spring’ ” maar helaas voor hun komt het niet verder dan wat geklapt. Hun grootste hit wordt aangekondigd met de woorden “It feels so good to be back on stage again. We have been waiting for you all night !” en eindelijk gaat de hele tent nu wel los, er ontstaat zelfs een kleine moshpit.
De band voelt de liefde voor het publiek en iedereen in de zaal maakt het hartjes teken terug, want het is tijd voor het laatste nummer ‘Feel The Love’. Welke het publiek volmondig mee kan zingen.
Fresku
Heel veel mensen hebben een ongezouten mening over deze Eindhovenaar, hij kwam nog wel eens negatief in het nieuws. Toch heeft de rapper al deze 
negativiteit gebruikt in zijn teksten en vooral de jeugd herkent zich hier in. Met een badjas met capuchon, pet en bril op zijn hoofd horen we eindelijk de eerste tonen van de nieuwe muziek van Freksu in de vorm van ‘Kreeft’. Het kost hem geen enkele moeist om de zaal op z’n kop te zetten met dikke beats,grappen, grollen en zelfs een videoselfie van een fan tijdens een rap. Een staande ovatie en een applaus wat minuten aanhoudt is zijn verdiende beloning.
Roy De Roy
Deze Weense band is de belichaming van festivalband, punk polka maar vooral een hoop gezelligheid. Dat de taalbarrière mijlen groot is , de heren zingen in het Sloveens, deert niemand wat. De taal van feestmuziek is universeel en met de enorme energie van Roy De Roy is het onmogelijk stil te blijven staan. Vanaf de eerste minuten staat de Restolounge op z’n kop. Dat het nog vroeg in de middag is nauwelijks te merken want de biertjes vliegen in de lucht alsof het elf uur ’s avonds is. Al vele malen live gezien, maar het verveelt nooit.
