Cut2theBone was een coverband die ook eigen nummers speelde, die is opgericht in 2004 en gestopt in 2008.
In 2014 nam zangeres Iris Stubbendiek het initatief om de eigen nummers te gaan opnemen en uitbrengen en daarvoor kreeg ze de band weer bij elkaar. Via crowdfunding is het gelukt om het plan om een eigen album uit te brengen ook daadwerkelijk uit te voeren.
Vanavond presenteert deze Haarlemse band het eerste album getiteld ‘Supa Dupa Mojo’ in Haarlems poppodium Patronaat, geflankeerd door 2 stadsgenoten: The Syrens zullen het publiek opwarmen en na het optreden van Cut2theBone wordt het feestje voortgezet door The Love Me Or Die. Om het Haarlems onderonsje te completeren draait tussendoor en na afloop DJ (en overigens ook begenadigd singer-songwriter) Yorick van Norden.
The Syrens is een zanggroep uit Haarlem die is opgericht in 2012 door 6 jonge vrouwen die elkaar vonden op het Rudolf Steinercollege daar: Daantje de Klerk, Iris van Dijk, Marie Koet, Natalie Gluschke, Rosalía Zepeda Alonzo en Inez Moes.
Nadat ze in het diepe werden gegooid door meteen mee te doen aan de Rob Acda Award competitie speelden ze zich kennelijk voldoende in de kijker, want er was vervolgens ook plaats voor The Syrens op het podium van Bevrijdingspop Haarlem 2014. Volgens de aankondiging op de site van Patronaat zingen ze “zo verrassend mooi, dat het aanbeveling verdient, je voor alle zekerheid aan de mast van je schip te laten vastbinden…”. We zijn benieuwd.
Bij The Syrens gaat het heel nadrukkelijk om de muziek en de muziek alleen en om daarvan niets af te laten leiden ontbreekt het show-element praktisch volledig. De 6 zangeressen bewegen gedurende het hele optreden van zo’n 3 kwartier vrijwel niet.
En dat werkt. Als je schitterende stemmen en prachtig verstilde uitvoeringen van bijzonder mooie liedjes voorgeschoteld krijgt vergaat de behoefte aan flitsend showwerk al snel. Hun sound wordt bepaald door schitterende, vaak breekbare, meerstemmige samenzang alleen begeleid door piano (een dubbelrol van Iris van Dijk).
Veel van wat ze brengen is eigen werk, en zelfs covers brengen ze prachtig. Zoals Marie vertelt in de aankondiging van Tom Odell’s ‘Another Love’ heeft Tom toen hij de video van hun versie op Twitter tegenkwam die geretweet met de tekst “there are so many covers online of Another Love on youtube, its craaaazy. makes me smile. heres a good one..”.
Een mooi compliment, en ik verwacht dat er nog vele zullen volgen.
Even na negen uur betreedt Cut2theBone het podium: zangeres Iris Stubbendiek met haar mannen Rafael Fernandes (basgitaar), Rollo Walian (gitaar) en Frank van Kleef (drums), vocaal ondersteund door ‘The Bonettes’ Willeke Kok en Maaike Polman.
Het album ‘Supa Dupa Mojo’ dat Cut2theBone vandaag presenteert bestaat uit een 8-tal nummers, waarvan er 5 al in hun ‘vorige leven’ door de band worden gespeeld, aangevuld met nieuwer werk.
Naar eigen zeggen speelt Cut2theBone “kernachtig, ontdaan van alle opsmuk en met een vette knipoog naar alle clichés uit de ambachtelijke rock, de middle of the road-pop, de dubbelzinnige blues, de ‘doe maar niet’-reggae, de rave-punk, de no power-ballads en de poldercountry”.
Het is inderdaad qua stijlen een bijzonder gevarieerde mix waarop we vanavond worden getrakteerd, alles uit die eigen beschrijving passeert ook daadwerkelijk de revue.
De show bestaat uit de volledige tracklist van het album, en opent met het stevige ‘Sensational’ gevolgd door ‘Always Fail’.
Cut2theBone is vastbesloten er een mooie avond van te maken. We horen gierend gitaargeweld van Rollo over de solide basis die door Frank en Rafael wordt neergezet.Het onderlinge plezier spat ervan af, en ‘Bonettes’ Willeke en Maaike staan geen moment stil vanavond. Een mooie show.
En dan, als de setlist is afgewerkt, betreedt Haarlems burgemeester Bernt Schneiders het podium voor het officiele gedeelte: hij mag het eerste exemplaar van het album van Iris in ontvangst nemen.
Cut2theBone sluit vervolgens hun show af met o.a. hun knipoog naar Doe Maar (niet) ‘Zo Leuk’, en spoedt zich naar de merchandising stand om albums en T-shirts te signeren en met de fans wat na te praten.
Inmiddels maakt The Love Me Or Die zich op om de avond af te sluiten.
Opgericht in Haarlem in 2012, een cajunband die in eerste instantie onder de naam ‘Hard en Slordig’ door het leven ging maar uiteindelijk ervoor heeft gekozen zichzelf te vernoemen naar ‘The Love Me Or Die’, een duister nummer van Australier C.W. Stoneking, afkomstig van zijn in 2008 uitgebrachte album ‘Jungle Blues’.
De band bestaat uit Marcel Klingeler (zang/trompet), Just van Rossum (zang/gitaar), Pieter van den Eijnden (saxofoon). Rob Brons (toetsen/zang), Niek van Veelen (bas) en Ron de Gruyl (drums) en speelt naar eigen zeggen “een niet-lichtvoetig repertoire van uitheemse country- en cajunklanken tot de nog niet gedetermineerde vorm van een compleet nieuw genre. Een gruizige mix van obscure sixties-nummers, bedroesemde country en slepende cajun. Over vrouwen, moord en het goede leven”.
Daarmee is niets teveel gezegd.
Ze openen met hun eigen, nederlandstalige, uitvoering van ‘The Love Me Or Die’ en dat zet de sfeer meteen. Broeierige, maar heerlijk swingende klanken met een hoofdrol voor de trompet van Marcel en de saxofoon van Pieter.
The Love Me Or Die lukt het om een bizarre verzameling van 15 songs in zeer uiteenlopende genres in 1 set van een uur samen te brengen en het te laten klinken alsof het zo hoort. Met veel gevoel voor humor en overduidelijk plezier in wat ze doen rijgen deze zeer ervaren muzikanten prachtige liederen als ‘De Duivel In Marie’ en ‘Dertien Vrouwen’ aan Ricky Martin’s ‘La Vida Loca’ en Raymond van het Groenewoud’s ‘Je Veux de l’amour’ en ‘Ik Heb Genoeg Van Jou’ van ZZ En De Maskers.
Ze maken er een prachtig feestje van. Als The Love Me Or Die even na elf uur afsluit met ‘Groot Hart’ kunnen we terugkijken op een zonder meer bijzonder geslaagde avond.
