Het Utrechtse My Blue Van werd in 2009 opgericht door drummer Dennis Wechgelaar en zanger/gitarist Bas Beenackers. Al snel sloot Freek van Ede, een bekende van Dennis uit de Utrechtse muziekscene zich bij dit duo aan. De band leverde in 2013 een prachtig debuutalbum af: ‘As Colours Change’. My Blue Van staat in Utrecht en verre omstreken bekend om het organische en strakke geluid én van het gevoel dat de band over brengt tijdens haar live shows. In 2014 drong de band door tot de finale van de Grote Prijs van Nederland die op 20 december plaatsvond in de Amsterdamse Melkweg.
Nu, in februari 2015, staat de band aan de vooravond van de release van haar tweede album ‘Hush’. Maxazine sprak eerder uitgebreid met drummer Dennis Wechgelaar over de band en hun nieuwe album. De band houdt graag bepaalde patronen in ere, zo werd ‘Hush’ net als ‘As Colours Change’opgenomen in de Barn In The Meadow-studio van Jordi Langelaan in het Utrechtse Benschop en wordt ook het nieuwe album voor het publiek ten doop gehouden in het Utrechtse Ekko op 20 februari aanstaande.
Wel veranderd is de volwassenheid van de band. Klonk My Blue Van op ‘As Colours Change’ soms nog wat zoekend naar een eigen geluid, op ‘Hush’ is dat geluid gevonden en klinkt de uitgebreide live-ervaring door in het zelfverzekerde spel.
Het album opent met het subtiele instrumentale titelnummer waarvan het dragende gitaarthema bijna naadloos overgaat in de glorieuze openingsriff van ’25 Nights and Days’. In deze eerste single van het album komen alle ingrediënten van My Blue Van bij elkaar: subtiel bluesy gitaarspel, een spaarzame maar o-zo effectieve ritmesectie en de prachtige soulvolle stem van Bas Beenackers.
De nummers van My Blue Van klinken vaak melancholisch en soms desolaat. Dit komt sterk tot uiting in het kale ‘Plusminus’ waar de zang soms door je ziel snijdt. Maar zeker ook in ‘Float’ wat voor mij een enorme eenzaamheid uitstraalt met het bijna treurig gezongen refrein: “Float along with me”.
De rauwe kant van My Blue Van komt naar voren in ‘I Give You My Curse’ waarin bluesy gitaarriffs samen gaan met rauwe zang en een van die spaarzame gitaarsolo’s. Het prachtig opgebouwde ‘Wave’ wordt opgestuwd door de gejaagde drums van Dennis. Het nummer wordt van een akoestische gitaarlick langzaam opgevoerd tot een muur van distortion.
Het hoogtepunt van het album is voor mij de afsluiter ‘Dementia’ een nummer dat drijft op een Spaans klinkende riff op een akoestische gitaar en wat door de duistere achtergrondzang een beklemmende sfeer kent. Bas zingt hierin het wanhopige verhaal van iemand die weet dat hij aan het dementeren is.
My Blue Van maakt met ‘Hush’ een prachtig album, met 14 nummers die elk hun eigen verhaal vertellen, maar samen ook een geheel vormen. Dit wordt prachtig verbeeld op de albumhoes met een caleidoscoop met verschillende filters in een desolaat landschap, ontworpen door Niels van der Wegen. (8/10)
