‘Looking At The Storm’ is de derde CD van de Nederlands-Deense jazzgroep Træben. Een imponerende release van vier heren die grenzen verleggen door diverse stijlen en sferen tot een boeiende en uitgebalanceerde vorm van moderne jazz te verheffen.
Træben brengt in 2008 haar geslaagde debuut ‘Nordic Project uit’, vier jaar later gevolgd door het lovend ontvangen ‘Push’. De track ‘Top Dog’ op de laatst genoemde plaat behaalt de finales van de prestigieuze International Songwriting Contest waarin onder meer beroemde juryleden als Pat Metheny, Wayne Shorter en Tom Waits deelnemen. De live reputatie van de band groeit gestaag met optredens in een arsenaal aan clubs en festivals in Europa en Canada. Daarnaast is het quartet regelmatig op de Nederlandse radio en tv te horen en te zien.
Verrassingen
‘Looking Through The Storm’ daagt de luisteraar uit voor een avontuurlijk trip. Nog maar net onderweg met de opener ‘Do You Think They’re Any Good’, voel je aan je water dat er verrassingen aankomen. Een hoge pinnige akoestische basintro van Olaf Meijer gaat vergezeld door ferme strakke drums van Haye Jellema. Na 25 seconden krijgt het ritmetandem bijval door een melodisch rauw gitaarloopje van de Deense Jens Larsen dat gelijk opgaat met soepel klinkend saxspel van de eveneens Deense Søren Ballegaard. Lyrische solo’s vullen de compositie in die als geheel een speels optimisme uitstraalt.
‘Darkest Hour’ klinkt filmisch en suggereert urgentie, spanning en actie. Opnieuw fraai synchroon lopend spel van Larsen en Ballegaard dat op meerdere plekken in de track terugkeert. Melodisch doet het in de verte iets denken aan het epische tweede gedeelte van ‘Upper Egypt & Lower Egypt’ van Phaorah Sanders’ ‘Tauhid’ album uit 1967. Maar waar Sanders zijn longen vernietigt met scheurend saxspel, klinkt Ballegaard beheerst met warmte en zorgt Larsen voor de ruwere noten. Van hetzelfde enerverende niveau zijn ‘Better Than The Other One’ en het ijzersterke ‘No’.
Melancholisch
Naast het uptempo werk, neemt Træben ook gas terug in rustige melancholische stukken als ‘Someone’ en het meeslepende ‘Worlds Apart’ dat romantiek en droevenis ademt. Dergelijke nummers vormen de perfecte soundtrack tijdens koele herfstdagen of koude winteravonden, zonder dat het zwaar of deprimerend wordt. Eerder kun je spreken van intense schoonheid en voelbare emotie. Bijzonder is dat deze nummers elementen uit klassieke muziek en (Deense) folk laten doorschemeren.
Met ‘Looking At The Storm’ levert Træben een indrukwekkende release af. De groep verkent meerdere paden, maar houdt jazz als basis voor hun muziek. Tijdens die tochten bouwt het viertal spanning op met dreigende collisies tussen jazz en rock. Toch vliegen ze nergens uit de bocht en is er sprake van een mooie balans. Træben spettert van begin tot eind met muzikaal vakmanschap, gaat actie niet uit de weg en keert op tijd weer terug voordat de storm echt losbreekt. (9/10)(Eigen productie)
