Diegenen die de Veldman Brothers ooit hebben zien performen, kunnen beamen dat wij hier met echte rasmuzikanten te maken hebben. Dit uit zich onder anderen door het winnen van meerdere Dutch Blues Awards! Je hoeft deze mannen ook helemaal niet te vragen waarom zij voor de blues gaan; Dit hoor je direct in het spel dat zij spelen, deze mannen zijn op de wereld gezet om de blues te verspreiden. Eén van hun albums heet ook niet voor niets ‘Spreadin’ around’! Hun motto; Blues & Roots, Straight from the heart!
Vorige week kreeg ik het nieuwe album van The Veldman Brothers op de deurmat. Dit is inmiddels hun vijfde album, maar helaas het laatste album waarbij Donald van der Goes als bassist, en Marco Overkamp als drummer op op meespelen. Donald en Marco maken de cd-tournee nog af en gaan daarna met een nieuwe formatie verder. Ik zal per track proberen een beeld te schetsen.
Track; 1 Frenzy Precies zoals wij gewend zijn van de Veldmannen: instrumentaal en op het scherpst van de snede! Net als op de vorige albums starten zij met een stevige instrumentale track, om de sfeer er direct in te slingeren (ook tijdens live optredens, eerst een verhaal vertellen met louter instrumenten);
Track; 2 I want you Een nummer met de authentieke Veldman sound, vuige gitaar, opzwepende ritme sectie, volle bluesharp en het aanvullende toetsengeluid, Gerrit neemt ditmaal de vocalen voor zijn rekening. Normaliter ben ik niet zo van de wah-wah pedaal, maar gerrit weet op een subtiele manier, mij toch goed te boeien met dit apparaat! Les is more zullen we maar zeggen. Opbouwend naar een stevig gitaar climax, komt dit nummer aan zijn eind.
Track; 3 Real deal Slide gitaar á gogo! The Real Deal zullen we maar zeggen…….. Het ritme gaat een tandje minder, en laat de luisteraar weer even met beide benen op de grond komen. Bennie doet de vocalen, en maken er gezamenlijk een lekker catchy nummer van. Niet heel verrassend, gewoon de sound zoals wij gewend zijn
Track; 4 Cryin’shame Deze track heb ik een paar keer moeten draaien alvoor ik er een label aan kon hangen, Na enige tijd kwam ik tot de conclusie dat de intro wel erg lijkt op de intro’s van jack Ass!! Je weet wel, die mafkezen uit de Verenigde Staten die in winkelwagentjes van een berg af sjeezen…. Ook hier weer een prima interactie tussen toetsen en slidegitaar, Gerrit neemt de vocalen voor zijn rekening, halverwege word het nummer twee-stemmig samen met Bennie. Ook hier komt de wah-wah even om de hoek kijken, heerlijk subtiel, ik hou ervan. Een eindigt Donald met een Pink Floyd bas loopje.
Track; 5 Livin’by the day Veldman Brothers stripped versie, Gerrit zang en gitaar, bennie harp. Akoestisch zéér verantwoord. Dit nummer is tevens de titelsong, en heb mij laten vertellen dat dit nummer is geschreven over/voor (o)pa Veldman. Een prachtige gevoelige ballad.
Track; 6 Don’t take me for a clown Rock ’n Roll baby!! Toen ik deze track de eerste keer aanzette, dacht ik dat het was geschreven door Sugar Boy and the Sinners, stevige rock ’n roll. Zeker na nummer Livin’ by the day, is dit een prima swingplaat, live gespeelt een garantie voor een volle dansvloer. Bennie neetm overigens de zang en harp weer voor zijn rekening
Track; 7 Can’t wait much longer Gerrit op vocalen, en overduidelijk een zeer speciaal speelschema van Marco op drums. Gerrit laat overigens weer even horen tot wat hij allemaal in staat is, spelen met 1 hand is hem niet vreemd.
Track; 8 Little things Met stip, mijn absolute favoriet van het album. Een prima ballade die naar mijn mening prima op een publieke omroep gedraaid zou kunnen worden. Ergens krijg ik er een John Mayer gevoel bij, en dat is dan zeer positief bedoelt. Bluesmensen die mij beter kennen, weten dat ik een zwak heb voor Mayer’s blues spel. Laat ik het zo zeggen, als John Mayer dit nummer zou hebben uitgebracht, had het zonder twijfel een wereld hit geweest!!
Track; 9 Struggle Een heerlijke harp en gitaar sound, die uit de swamps van Louisiana lijken te komen. Mijn gevoel zegt direct, ik heb de track Crossroads in de uitvoering van Adam Gussow aanstaan. Adam Gussow is 1 van de harpisten, waar ik veel werk van gehoord heb maar tot op heden helaas nog niet live heb mogen zien.
Track; 10 Trembles Dit geeft toch wel een beetje de oude vertrouwde Veldman sound. Een optreden van The Veldman Brothers zal niemand teleurstellen, zeker niet als je van echte onvervalste, pure Roots en Blues muziek houdt.
Track; 11 What do you know Ook zo’n waanzinnige radio ballade. Dit geeft weer aan dat de mannen de uitstapjes niet schuwen, en laten horen dat blues in vele varianten en stijlen te spelen is.
Al met al een album dat eigenlijk niet mag missen in ieders bluesminnende cd verzameling. Ik hoop dat The Veldman Brothers straks verder kunnen met een nieuwe ritme sectie, en wij nog vele optredens mogen beleven van deze zeer getalenteerde gebroeders Veldman. Dan rest mij nu nog, het succes wensen aan Donald en Marco, met hun nieuwe uitdagingen die eraan zitten te komen hun hun nieuwe formatie. (9/10) (Eigen productie)
