Bløf is terug. Na een periode waarin de Zeeuwse band het theater in is gedoken heeft de band na 3 jaar weer een album opgenomen. Deels opgenomen in het Zuid-Franse Carpentras, de geboortestad van het Franse idool Christophe Maé, is de band klaar voor een derde decennium. Twee jaar geleden bestond de band al weer 20 jaar en dat werd beloond met een destijds voor het eerst uitgereikte Radio 2 Mijlpaalprijs. Nu won de band enkele weken geleden de Oeuvre-prijs bij de Edisons, een prijs die vaak wordt uitgereikt aan het einde van een carrière. Een gevaarlijke prijs dus. Bløf zal met ‘In Het Midden Van Alles’ dus alles uit de kast moeten trekken om dat te weerleggen.
Waar ‘Alles Blijft Anders’ een overduidelijk rockalbum was, is ‘In Het Midden Van Alles’ toch weer wat afgezwakter. Wat meer de oude Bløf-sound, als je het zo mag noemen. De band heeft daardoor in feite een eigen fanschare opgebouwd die de band erg trouw is, maar heeft daardoor het gevaar geproduceerd dat er ze niet te veel kan experimenteren of nieuwe fans kan aanboren. Voor ‘In Het Midden Van Alles’ heeft de band voor het eerst in tijden weer eens gebruik gemaakt van een externe producer, in dit geval JB Meijers, die op zijn beurt weer Ken Stringfellow aantrok om, in de woorden van Peter Slager “extra smaak toe te voegen aan de liedjes”.
JB Meijers heeft door de jaren heen flink ervaring opgedaan met onder anderen De Dijk, Frank Boeijen en de Tröckener Kecks, en dat is toch wel een duidelijk geluid dat er doorheen is gevlochten op het nieuwe album van de Zeeuwen. En toch, het geluid van Bløf is onmiskenbaar dat van Paskal Jakobsen en zijn mannen. Herkenbaar, maar toch jammer; We hadden gehoopt om een wat meer expliciete inbreng van Meijers.
‘In Het Midden Van Alles’ staat vol met die van Bløf zo bekende geforceerd klinkende poëzie. En de deuntjes, tsja, het klinkt ook na 4 keer luisteren vrijwel allemaal hetzelfde. Of je nu deze langspeler opzet, of per ongeluk een willekeurig ander album, je moet wel een heel grote fan zijn om de albums niet door elkaar te halen. De kracht van Bløf is daarmee tegelijk haar zwakte. Het wordt tijd dat Bløf toch eens gaat vernieuwen, of anders is die Oeuvre-prijs toch een einde-carrière-prijs… De mooiste muziek wordt vaak gemaakt na een heftige ervaring.. Laten we hopen dat Bløf die pijn nogmaals bespaard kan blijven.
Natuurlijk zijn er ook uitschieters. Gelukkig maar, want een band als Bløf houdt het niet voor niets al 22 jaar vol en heeft in die tijd niet voor niets vrijwel alleen maar volle zalen te bespelen. Met ‘Spijt Heb Je Morgen Maar’ hebben de mannen toch een sterk nummer uitgebracht als single, die naar alle waarschijnlijkheid de top veertig wel gaat halen. Maar de grote verrassing van het album is toch wel ‘Dag en Nacht’, dat je na ruim 5 minuten laat verlangen naar een 12 inch versie, waarin de heerlijke gitaarsolo nog enkele minuten langer wordt uitgerekt. Als we daar eens wat meer van zouden mogen horen.
‘In Het Midden Van Alles’ is een typisch Bløf-album, daar kunnen we kort over zijn. Geen mega-hits, waarschijnlijk niet eens een top 10-hit op het album, maar toch zullen de inmiddels vele fans er voor zorgen dat het album in no time op één of op twee zal staan in de album-lijsten. Maar is dat vanwege de uitgesproken virtuositeit zal zijn? Die Oeuvreprijs, om daar op terug te komen… Ze zeggen het zelf al: ‘In Het Midden Van Alles’. Niets vernieuwends. (6/10) (Universal)
