Na een vliegende start kwam de carrière van Ralph de Jongh eind 2012 ineens tot stilstand. Ziek, eerst werd aan een burn-out gedacht, later bleek het een post viraal syndroom te zijn. Druk met werk, veel optredens, privé omstandigheden, hoe dan ook, 2013 was geen goed jaar voor hem. Maar Ralph is een bijter, een vechter. En hij is weer helemaal terug. Onlangs is een nieuw album verschenen, waarop de songs vertellen over het zieke jaar 2013. Het is dan ook passend “Ill” genoemd.
De dertien songs op “Ill” zijn door Ralph zelf geschreven en ingespeeld. Het is, zoals te verwachten, geen vrolijk album geworden. Begonnen wordt met de haast sferische instrumentale “Bazooka” en in de volgende twaalf songs wordt een kijkje gegund in de gevoelens en ervaringen van Ralph. Puurder en kwetsbaarder kan iemand zich niet openstellen. Titels als “Blow Me Insane”, “Before I Go Astray” en “Let Me Be Lonely” zeggen alles al. Bijzondere indruk maken op mij het filosofische “2 Feet The Soul”, waarin Ralph langs de gitaarbegeleiding praat, “Skyline”, dat over zijn scheiding gaat en waarin de zang wordt begeleid door een vlechtwerk van twee gitaren, en het sombere “Lifts You Up”, waarin het gitaarspel mij doet denken aan Engelse folkmuziek.
Een prachtig album vol persoonlijke songs. Het is geen CD om vrolijk van te worden, maar het geeft een mooi beeld weer van een donkere periode in het leven van Ralph. (8/10)(Eigen beheer)
Foto (c) Henk Schrier
