Close Menu
.: Maxazine :.
    Facebook X (Twitter) Instagram RSS
    dinsdag, juli 15
    Trending
    • sombr naar AFAS Live
    • Alter Bridge naar Ziggo Dome
    • Lorna Shore naar AFAS Live
    • Queens of the Stone Age naar Carré
    • Kendrick & SZA ontpoppen zich als supersterren met Grand National Tour in ArenA
    • Lollapalooza Berlin viert 10-jarig jubileum met 60.000 bezoekers per dag
    • Rinus Gerritsen: Van Golden Earring naar Supersister, de kunst van opnieuw beginnen
    • Kokoroko – Tuff Times Never Last
    Facebook X (Twitter) Instagram
    .: Maxazine :.
    • HOME
    • Muzieknieuws
    • Concertverslagen
      • Festivals
        • ADE
        • Bospop
        • Brutal Assault
        • CityRock
        • Dour
        • Eendracht Festival
        • Festyland
        • Geuzenpop
        • Jera On Air
        • KempenerPop
        • Lowlands
        • Mundial
        • Paaspop
        • Pinkpop
        • The Brave
        • The Hague Jazz
    • Interviews
    • CD Recensies
      • Legendary Albums
    • Prijsvragen
    • Extra
      • Verjaardagen
      • @Enjoythismusic
    .: Maxazine :.
    You are at:Home»Muziek»CD Recensie»Bryan Lee – Play One For Me
    CD Recensie

    Bryan Lee – Play One For Me

    By Eric Campfens30 maart 2014

    Ook op zijn vijftiende album staat deze 68-jarige blinde bluesman uit New Orleans weer garant voor een aantal prima songs. Na een carrière van ruim vijftig jaar is hij het blijkbaar nog niet zat en hij is goed voor zes eigen composities. Het is overigens niet te horen dat hij uit de ‘Crescent City’ komt. Je hoort niet het vette accent, dat we zo goed van stadgenoot Dr. John kennen en ook de stijl is niet typisch voor deze stad. Nee, denk eerder aan soublues à la Stax. Lee heeft een mooie soulvolle en heldere stem, zijn gitaarspel is swingend en de begeleiding door drummer John Perkins en bassist Nick Hem is strak en stevig.

    LeeBryan PlayOneForMe_cDe cd begint met “Aretha (Sing One For Me)”, een lekker soulnummer, dat qua stijl een goede weergave van de rest van het album is. De meeste songs zitten namelijk in dit aangenaam luisterbare stramien, waarvan het swingende “Let Me Love You Tonight” mij nog het beste bevalt. Enige afwisseling wordt aangebracht door de blues songs “Evil Is Going On” (een Howlin’ Wolf song) en “Poison”, een eigen compositie die erg tegen Wolf aanschurkt. De mondharmonica van Kim Wilson maakt het verder helemaal af. De funky afsluiter “Sixty-Eight Years Young” had van mij persoonlijk niet gehoeven.

    Een lekker soulbluesalbum. Bryan Lee experimenteert niet en blijft binnen de gebaande paden. En waarom ook niet? Op die ene misser na is het een leuke en prima te genieten album geworden. (7/10) (Continental Records Service)

    Share. Facebook Twitter Pinterest LinkedIn Tumblr Email
    Previous ArticleSensation uitverkocht
    Next Article 30 maart, de verjaardag van Eric Clapton

    Related Posts

    Kokoroko – Tuff Times Never Last

    Album recensie overzicht: Jethro Tull, Wet Leg en meer

    Album recensie overzicht: Hans Zimmer, Karla Harris en meer


    RSS Muzikantenbank
    • Innocence is op zoek naar een gitarist
    • SOUL SESSIONS Ltd zoekt 2e leadzangeres
    • Second The Band zoekt een nieuwe drummer!
    • Gitarist zoekt muzikanten/band met niveau en plezier – Omgeving Arnhem/Nijmegen
    • Drummer en Bassist zoeken band
    Over ons
    • Disclaimer
    • Adverteren
    • Privacybeleid en gebruiksvoorwaarden
    Maxazine Regionaal
    • Brabant
    • Gelderland
    • Limburg
    • Noord
    • Noord Holland
    • Overijssel
    • Utrecht
    • Zuid Holland

    Maxazine is er ook in andere talen:



    Type above and press Enter to search. Press Esc to cancel.