Soms zetten woorden iemand op het verkeerde been. Dit gebeurde mij bij een email met het verzoek “een recensie te schrijven van het 9de en meest rockende tot nu toe” van Joseph Parsons. Eén nummer was bijgevoegd om mij te overtuigen. Nu zijn we dus 10 fonkelnieuwe songs, en 1 oudje in een andere jas, verder van een artiest die ik tot dan helemaal niet kende. Joseph blijkt vooral een singer-songwriter te zijn die nu voor de 2de keer een release uitbrengt in samenwerking met de band van hij de afgelopen 6 jaar het podium mee deelde.
De liedjes schrijver verloochend zichzelf geenszins en blijft wat mij betreft dicht bij het genre waar hij ooit mee is gestart. De toevoeging van een ritme sectie en gitarist doet de plaat regelmatig tegen de Americana en Alt-Country aanscheuren en zal vermoedelijke een logisch ontwikkeling zijn van het toeren en laatste jaren. De ‘ferme rocksongs’ kan ik als liefhebber van dat genre echter niet ontdekken. Wel een gedegen in elkaar gezet muzikaal document waarbij de afwisseling er voorzorg draagt dat er geen verveling toeslaat. Misschien dat er wat Americana liefhebbers overtuigt raken van dit album als ze het een kans geven. Volgens mij nog steeds een plaat dat vooral de liefhebbers van singer/song en aanverwanten zal aanspreken.
Na de cd release presentatie op 31 januari zal er direct een uitgebreide Europese tour volgen waar de heren vanaf 14 maart Nederland zullen aan doen. (7/10) (Meer Music/Blue Rose Records)
Joseph Parsons live:
14 maart: Den Haag – Theater In de Steeg
15 maart: Sappenmeer – De Koepelkerk
16 maart: Horst – Cambrinus
