Met een muziekcarrière van zo’n 35 jaar mag gitarist Will Sophie geen onbekende meer worden genoemd in de Nederlandse blues- en rockwereld. Als het dan nóg een naam is die mensen niets zegt dan komt het waarschijnlijk omdat Will het overgrote deel van zijn carrière in allerlei bands of als sessiemuzikant heeft doorgebracht. Deze onbekendheid is onterecht, want Will is een gitarist van behoorlijk statuur, die een flink stempel heeft weten te drukken op de bands waarin hij heeft gespeeld. Zelf zag ik hem enkele jaren live spelen toen hij nog deel uitmaakte van Oberg. Toen viel mij ’s mans soepele en losse gitaarstijl op en ik vond hem daar een beter gitarist dan Ted Oberg. En dat is wat dat betreft toch ook geen kleine jongen.
Nu is dan Wills soloalbum “Times At Woody’s” verschenen. Een cd met elf zelfgeschreven instrumentale songs, waarin hij de eer betoont aan de gitaristen die hem hebben beïnvloed en geïnspireerd. Will speelt alle gitaren en wordt ondersteund door Toni, Joe en Lewis Westwood. Laat je niet bedotten, het zijn alle drie alter ego’s van Will. Met andere woorden, Will bespeelt bijna alle instrumenten zelf. En wat hij niet bespeelt heeft hij hulp gekregen van Bennie Veldman (bluesharp), Arthur Bont (drums), Tico Pierhagen (keyboards) en Wills zoon Daniël Sophie (gitaar).
In de elf songs toont zijn meesterschap op de gitaar. Het begin, de southern rocksong “Hail To The King” staat als een huis. En tot en met de afsluiter “On The Road Forever” worden we met blues, rock, southern rock en jazz door een eerbetoon aan de helden van Will Sophie gevoerd. Het is een sport om te proberen te ontdekken met welk nummer hij nu precies aan welke held een ode brengt. Maar als dat niet lukt is dat ook geen probleem; er is genoeg te genieten op deze cd. Will heeft een juiste en gevarieerde mix van songs neergezet en de aandacht blijft hierdoor van het begin tot het eind vastgehouden. Er staan geen zwakke nummers op, maar songs die er dan nog bovenuit springen zijn de pakkende blues “The Hunter” met de harmonica van Bennie Veldman, “The Lonely Grey”, een ballad met kristalhelder gitaarspel, en het stevige “6th Street Shuffle”. Een uitstekend album van de Nederlandse meestergitarist en een waar eerbetoon aan zijn voorbeelden. (8,5/10)(ELM Records)
