Ze won in 2006 de Persoonlijkheidsprijs op Cameretten, haar debuutprogramma ‘Toendra’ werd genomineerd voor de cabaretprijs de Neerlands Hoop en nu toert Ellen Dikker door het land met haar derde cabaretprogramma Horten & Stoten. In deze voorstelling speelt Ellen Dikker verschillende typetjes die allemaal worstelen met een kwaaltje. ‘Het zijn heel herkenbare types. Van een vrouwtje dat ieder moment de huisarts belt omdat hij haar enige uitje is tot een dame die juist nergens last van heeft en dáár doodziek van wordt omdat ze zoveel aandacht misloopt.’
Waarom concentreer je je op mensen met kwaaltjes?
“Ik zag een keer een tv-programma, waarin gezegd werd dat een miljoen mensen aan een depressie lijden. En in een krant las ik dat één op de vijf kinderen een rugzakje heeft. Mensen om me heen hebben ook allemaal wat: vreemde allergieën, rugklachten of een spastische darm. Toen dacht ik: ‘Jeetje, wat is er aan de hand? Hoe kunnen we in zo’n welvarend land zo ziek, zwak en misselijk zijn?’ Zo is mijn programma ontstaan,” aldus Dikker.
En, wat is er aan de hand?
“Ik denk dat onze klachten vaak met iets anders te maken hebben. De maatschappij stelt hoge eisen. Werken, kinderen opvoeden, een mooi huis, sociale contacten onderhouden, het is allemaal druk, druk, druk. Wie niet aan al die verwachtingen kan voldoen, voelt zich al snel mislukt en krijgt ergens last van. Alle typetjes die ik in deze voorstelling speel, zijn dan ook niet echt ziek, maar voelen zich eenzaam of gefrustreerd omdat ze de maatschappelijke rat race niet vol kunnen houden.”
Bied je ook een oplossing?
“Ik denk dat we moeten accepteren dat we er niet altijd in slagen gelukkig te zijn. Misschien hebben we wel meer talent voor het ongeluk. En als we er dan een beetje voor elkaar zijn, wat liefde en aandacht geven, dan hebben we die kwaaltjes misschien helemaal niet nodig. Dit klinkt wel heel week trouwens. Maar ik denk echt dat mensen vaak contact missen. En een kwaaltje is een goed alibi om aandacht op te eisen. Ik vind het alleen erg omslachtig. Ook zonder een kwaal hebben we recht op een luisterend oor.”
Heb jij zelf ook kwaaltjes?
“Ik ben een wandelend wrak haha! Nee, eerlijk gezegd, niet echt. Ik ben wel een ontzettende tobber en lig ’s nachts geregeld wakker maar mijn lichaam functioneert nog steeds wonderwel. En ik heb natuurlijk het geluk dat ik met mijn cabaretshow contact mag maken met een hele zaal vol mensen. Die dan ook nog om me lachen. Nou geloof me, dan voel ik me kiplekker!”