Toen de in Polen geboren Peter Narojczyk uit de bus stapte in Aberdeen, twijfelde hij meteen of hij wel een goede keuze gemaakt had om van Polen naar Schotland te verhuizen. Er werd gevochten in de straat waar Peter uit de bus stapte, politie auto’s met laaiende sirenes raasden hem voorbij. En het bleef dagen aan één stuk onafgebroken regenen. Maar hij had deze beslissing genomen en zou doorbijten. Hij vond werk in Aberdeen en s’avonds ging hij in clubs spelen op zijn mondharmonica en in het weekends jammen met andere bands uit de omgeving. Iedereen vertelde tegen Peter dat hij zeker naar de half Poolse Gerry Jablonski moest gaan luisteren als hij de kans kreeg. Op een dag zag Peter dat Gerry zou spelen in The Globe in Aberdeen. Gerry had zelfs geen gitaar bij, die leende hij van één van de acts die voor hem aan de beurt waren. Er stond ook een statief en dat had Gerry ook niet nodig. Hij stootte op het een egoïstische manier weg, waarbij het bovenste deel losraakte en op het glas van Peter viel. Het resultaat was dat Peter vol bier en glas zat en ook ontzettend boos was, tot Gerry begon te spelen. Toen wist hij dadelijk, met deze man moet ik samen spelen. Twee jaar later ontmoetten Gerry en Peter elkaar opnieuw toen drummer Dave Innes , die van Londen terug naar Aberdeen verhuisd was, mensen zocht om een band op te starten.
Dave kende ook nog bassist Gregor Leslie en de Electric Band was geboren. Ze spelen nu al een aantal jaren samen en met ‘Twist Of Fade’ zijn ze aan hun derde album toe. Ze schrijven hun muziek samen, er is geen plaats voor ego’s. Al ligt tijdens de live optredens vooral de nadruk op Peter Narojczyk die met zijn mondharmonica meestal de show steelt. In het United Kingdom zijn ze vrij succesrijk en stonden ze al op de grote blues festivals zoals het Edinburgh Festival en het Great Brittisch R & B Festival in Colne. Ook in Polen hebben ze al een paar succesvolle tournees achter de rug. In de Benelux zijn ze minder bekend. In België hebben ze nog niet gespeeld en in Nederland een paar maal. Zelf heb ik het geluk gehad deze uitstekende band aan het werk te zien op 13 mei 2012 in de Bluesrock Garaasj te Geleen. Ze speelden een zeer knap concert voor bijna een lege zaal, maar lieten een geweldige indruk na op mij.
Het album ‘Twist Of Fate’ begint dadelijk zoals ik me de band herinner. Stevig en met de mondharmonica in een hoofdrol. Al doet bassist Grigor Leslie meer dan zijn duit in het zakje door sublieme baslijnen te spelen. De stem van Gerry klinkt zeer behoorlijk in ‘Slave To The Rhythm’ en zijn gitaar solo mag er ook best wezen. Dit is blues rock van hoog niveau. Benieuwd of de rest van het album ook zo mooi klinkt. ‘Turn It Up’ klinkt lekker in het oor en zal het vooral live goed doen. Gerry speelt redelijk wat met de wah wah pedaal en Peter geeft weer het beste van zichzelf. Deze Peter Narojczyk is echt wel een kanjer in het blaas en zuigwerk. Gerry Jablonsky en zijn Electric Band gaan de heel poppy toer op met ‘Taste Of Paradise’.
Een catchy refreintje hoort er in deze muziek steeds bij. Peter tilt het nummer met zijn mondharmonica toch een paar niveaus hoger. Het zou me niet verwonderen als dit regelmatig op de populaire radio’s zou gedraaid worden. Grigor Leslie opent ‘Liar’ met een mooie jazzy bas lijn. Een rustiger nummer, maar tijdens het refrein en in het instrumentaal gedeelte barst de mondharmonica weer los en geeft een extra dimensie aan het nummer. Het blijft rustig met de wondermooie titelsong ‘Twist Of Fate’. De inbreng van het Hammond orgel valt dadelijk op en brengt een grote meerwaarde. Zoals de song zegt speelt de speling van het lot een belangrijk onderdeel in ons leven. Laat ons hopen dat deze ‘Twist Of Fade’ een grote positieve invloed mag hebben op de verdere muzikale carrière van het viertal.
Gerry grijpt terug naar de Wah Wah pedaal in ‘The Dance’. Prachtige bas van Grigor, en de drums van Dave Innes klinkt perfect. Toch kan dit nummer kan niet echt bekoren. Een heel lekker bluesy nummer met een mooie groove is ‘The Preacher’. Peter en zijn mondharmonica spelen zoals dikwijls de hoofdrol. Wat hou ik van die man zijn geluid. Maar ook de gitaar van Gerry mag er best wezen. Het rustige ‘Son Of Mine’ is een leuk nummer maar niet meer, tot Peter het vuur aanwakkert en Gerry de finale schitterend afrondt met een zinderende solo. Een heel mooi opgebouwd nummer. Of het over de woorden van drummer Dave Innes gaat betwijfel ik want het is een instrumentaal nummer, maar de titel van de volgende song luidt ‘Dave Says’. Een schitterend swingend bluesnummer waarop al de instrumenten knap en sterk tot uiting komen. Gerry Jablonski And The Electric Band zijn vier top muzikanten, met een groot hart voor de muziek. Het laatste nummer ‘Suzi Sunshine’ is volgens mij de muziek die het beste bij deze band past. Wat melodieuze rock met een scheutje blues. En gebruik maken van de kwaliteiten van vooral Peter Narojczyk op zijn mondharmonica. Maar de band is meer dan Peter alleen. Dave Innes en Grigor Leslie behoren tot de betere ritme secties die ik al samen zien spelen heb en Gerry beschikt over een goede stem en is een prima gitarist.
Op 23 september is de release datum van dit nieuwe album ‘Twist Of Fate’ en het zou dan ook feest moeten zijn bij Gerry, Peter, Dave en Grigor, maar toch is er geen uitgelaten vreugde. Gedurende de opnames werd bij drummer Dave Innes maagkanker vastgesteld. Die pijn en strijd zijn ook duidelijk hoorbaar op het album en misschien verwijst de titel ‘Twist Of Fate’ ook wel op deze gebeurtenis. Ik hoop echt dat Dave de strijd kan winnen tegen deze zware ziekte en dat hij met zijn drie kompanen de toekomst prachtig kan tegemoet kijken. Want net nu blijkt er heel wat belangstelling uit de USA en Duitsland te zijn voor Gerry Jablonsky And The Electric Band. Momenteel staan er een paar promo optredens gepland in Schotland en in november een tien dagen durende tour in Polen. ‘Twist Of Fate’ is een gevarieerd en mooi album en toont ook goed de vooruitgang die de band nog steeds maakt. Voor mij is Gerry Jablonsky And The Electric Band echt op hun best als ze live een publiek kunnen verwennen met hun muziek en enthousiasme. Ik verbaas er mij steeds over dat deze band bijna geen optredens heeft in onze contreien. Misschien brengt dit nieuwe album daar wel verandering in. ( 8/10)(Fat Hippy Records)
