Op 6 en 13 juli jl. traden de Rolling Stones op in het Hyde Park te Londen. Van de opnamen die er zijn gemaakt werden er negentien nummers op een digitaal album gezet, die voor een periode van vier weken alleen via iTunes was te downloaden. Dat betekent dat het nu al niet meer verkrijgbaar is.
Nu had ik al wat minder positieve berichten gehoord over de prestaties van de heren tijdens hun tournee. Jagger zou niet meer zuiver zingen, Richards was er ook niet helemaal bij, dus ik was vooraf toch wat terughoudend over wat ik zou horen. Ik had er niet al te hoge verwachtingen van. Geheel onterecht, moet ik achteraf toegeven. Inderdaad rockt het wat minder dan dertig jaar geleden en Mick Jagger is ook wat minder actief op het podium. Maar ja, de leeftijd van de heren ligt dan ook rond de zeventig en eerlijk gezegd komt het wat minder bewegen van Jagger zijn stem ten goede.
De selectie van de nummers is niet bepaald spannend te noemen. Het zijn praktisch hun negentien bekendste nummers, waar de meeste (verzamelaars) van ons al enkele versies van in de kast hebben staan. Ook de aanpak van de songs is niet spannend. Naast een nieuw nummer (‘Doom And Gloom’) zijn het op een enkele uitzondering na de bekende arrangementen. Dus ook hier is geen risico genomen. Maar het allemaal niet slecht wat wordt gebracht. Al zijn ze niet meer ’the world’s greatest rock ’n roll band’ het draait nog als een goedgeöliede machine. Jagger is goed bij stem en je hoort dat ze er plezier in hebben. Ron Wood neemt duidelijk het leeuwendeel van de solo’s voor zijn rekening, terwijl Richards een stapje terug doet. Songs die er voor mij bovenuit steken zijn ‘Honky Tonk Women’ met Chuck Leavell op piano en het bijna twaalf minuten lange ‘Midnight Rambler’, waar ex-Stone Mick Taylor ook nog meedoet.
Is dit album een ‘must have’? Nee, niet echt. Zou ik ongelukkiger zijn als ik het album niet zou hebben? Nee, dat ook niet. Maar het album is mij meegevallen en ik vind het leuk deze aan mijn verzameling te kunnen toevoegen. (7/10)(iTunes)
