Sinds begin mei heeft de in de jaren ’80 razend populaire band Johnny Hates Jazz een nieuw album uit getiteld ‘Magnetized’. Ruim 25 jaar geleden brachten ze hun zeer succesvolle debuut album ‘Turn Back The Clock’ uit, daarvan kwamen een aantal grote hits als ‘Shattered Dreams’, ‘I Don’t Want To Be A Hero’ en natuurlijk de titeltrack ‘Turn Back The Clock’. Toendertijd (en nog steeds) vond ik het lekker in het gehoor liggende muziek, dus was mijn nieuwsgierigheid gewekt of de heren het succes van toen kunnen evenaren of overtreffen.
De afgelopen 25 jaar is Johnny Hates Jazz’s debuut album ruim 4 miljoen keer over de toonbank gegaan, ik vraag me af of ‘Magnetized’ 10% van de 4 miljoen gaat halen. Geen van de nummers op ‘Magnetized’ haalt het niveau van bijvoorbeeld ‘Shattered Dreams’; in plaats daarvan hoor ik twee mannen van middelbare leeftijd die aan het vechten zijn om de glorie tijden van weleer te doen herleven. Op track 5, ‘Release You’ hoor je even de magie van de jaren ’80, maar die is al snel weer verdwenen. ‘Goodbye Sweet Yesterday’ is buiten ‘Release You’ het enige nummer dat de moeite waard is.
‘Goodbye Sweet Yesterday’ klinkt op sommige momenten als Duran Duran met een aanstekelijk refrein en een uitmuntend stuk pianospel. De titeltrack ‘Magnetized’ is tam, overgeproduceerd en voorspelbaar als sneeuw in de winter, en we weten allemaal hoe saai het is om over het weer te praten… Johnny Hates Jazz probeert té hard om hun oude geluid weer tot leven te wekken, er is niets unieks aan ‘Magnetized’. Conclusie: ‘Magnetized’ haalt het bij lange na niet om ook maar in de buurt te komen van ‘Turn Back The Clock’. Erg jammer. (5/10)(Interaction Music).
http://www.youtube.com/watch?v=7dvuv_KPFJk
