Electric Six (Tivoli 25 november 2012)

Het is zondagavond en stampvol in Tivoli Oudegracht. De Detroitse rockband Electrix Six staat op het affiche. De band bereikte begin van de eeuw het grote publiek met hits als ‘Danger! High Voltage’ en ‘Gay Bar’. Vanavond is een speciale avond want Electric Six gaat het eerste album ‘Fire’, met daarop onder andere de twee genoemde nummers, integraal spelen. Als opener van de avond is Ze Mannschaft uit Amsterdam geboekt. Gekleed in sportbroeken, hemden en foute snorren komt de band het podium op. Zondagskloffie? Nee het hoort bij de act. Het geheel heeft een behoorlijk foute uitstraling maar de nummers rocken lekker, zijn dansbaar en Ze Mannschaft krijgt het publiek, dat ondertussen flink doordrinkt, in beweging. Dit komt mede door de geluidskwaliteit in de zaal, dat zeer goed is vanavond.

Na een korte pauze komt Dick Valentine, zanger van Electric Six, het podium oplopen. Hij heeft een biertje in zijn hand en een humoristische grijns in het gezicht. De band opent met Crazy Horses, een cover The Osmonds. Bas, Drums en scheurende rockgitaren knallen de zaal in. Alle nummers van Electric Six zijn catchy, dansbaar en in regel voorzien van een meezingbaar refrein. Het publiek komt tot leven. Electric Six speelt als een geoliede machine. Driedelige pakken, foute zonnebrillen, dikke bakkenbaarden en de onuitwisbare grijns van Dick Valentine, het hele plaatje klopt. Het is goed zichtbaar dat de band al vele jaren live ervaring heeft opgedaan want ze spelen moeiteloos, bijna zonder een spier te verrekken. ‘Any cooler i’d be dead’ zou Keith Richards hebben gezegd.

Nadat de band is ingespeeld wordt het de debuutplaat ‘Fire’ aangekondigd. ‘Electric Six like you, is lazy’ legt Valentine uit. Normaliter doet een frontman er verstandig aan om niet teveel te praten tussen de nummers door. De charismatische frontman van Electric Six is echter de uitzondering. Hij windt het publiek moeiteloos om zijn vinger met zijn onschuldige humor en droge grappen. ‘Raise your hands if you ever woke up during surgery’. Dan wordt ‘Dance Commander’ ingezet en het de zaal ontploft. Vanaf het eerste nummer tot het einde van de set worden alle teksten meegezongen.

Iemand heeft ballonnen hebben meegenomen en er wordt een grote oranje opblaasknuppel door de zaal gegooid. Er klimmen mensen het podium op en duiken daarna in de kolkende mensenmassa.

Vanaf het eerste moment hangt er een enorm positieve sfeer in de zaal. Op alle gezichten is een glimlach te zien en er wordt wild gedanst. Discopunk, dancerock, garagefunk, hoe je Electic Six ook wilt beschrijven; de grote kracht van de band is de energie die het opwekt bij alle aanwezigen. Dit in combinatie met de retestrak spelende band, scheurende gitaarsolo’s, formidabele frontman en nummers die zo catchy zijn dat ze weken in je hoofd blijven hangen maakt Electric Six gewoon verschrikkelijk leuk. Het is een feestje en ze spelen de Oudegracht vanavond moeiteloos plat. Stop! Continue!