Sinds zijn vertrek bij Guns ‘n Roses is de faam van Slash alleen nog maar gestegen. De in Londen geboren gitarist lukte het met Velvet Revolver, Slash‘s Snakepit en bij iedere collaboratie die Saul Hudson (Slash‘s echte naam) aanging was vriend en vijand het er over eens: Slash is de King of Les Paul, samen met zijn hoge hoed, zonnebril en peuk tussen zijn lippen, zijn onbetwiste handelsmerk.
Ieder album dat de gitarist uitbrengt staat vol met grote namen, waardoor het soms lijkt alsof Slash onzeker is over zijn persoonlijke kwaliteiten en ook nu lijkt hij het niet op eigen naam te durven bolwerken. Onzin, want als iemand het zonder de hulp van andere grote namen zou kunnen bolwerken, is het Slash wel. Ditmaal toch ook weer, maakt de man wederom gebruik van de kwaliteiten van Myles Kennedy, zanger/gitarist van Alter Bridge, met wie hij ook het album heeft geschreven.
‘Apocayptic Love‘ start met de titeltrack stevig, met het zo bekende rockgeweld waar we Slash direct in herkennen. Het blijft gedurende de plaat ook vol op de voorgrond aanwezig, hoewel met tijd en wijle en rustmomentje aanwezig is. Zo vangt ‘Anastacia‘ akoestisch ingetogen aan met getokkel waarop het symfonische alternatieve metalgeweld van Alter Bridge de track completeert. Ook ‘Not For Me‘ pakt wonderlijk aardig uit, waarbij wat meer de oude grunge wordt opgezocht, zoekende naar die bluesrock die als een zweem over het album is uitgestrooid. Het zijn kleine nuances in de plaat die over het algemeen redelijk voorzichtig is. Voorzichtig als synoniem voor eentonig, maar tevens als synoniem voor degelijkheid.
‘Apocalyptic Love‘ is een stevige mix van bluesrock vermengt met de oude Guns ‘n Roses, waarbij de felheid van Axl toch is vervangen door een melodieuzer en beter stemgeluid van Myles Kennedy. Is het de nieuwe stijl van Slash, dan kunnen we hem nog wel verwachten als headliner op de verschillende bluesfestivals in den landen. Is dat gedegener geluid een gemis? Nee, zeker niet, hoewel hij met de stijl wel degelijk een ander publiek zal gaan aanspreken. Toch zal ook dat publiek hem snel in de armen sluiten, want zelfs al zou de gitarist over schakelen naar piratenmuziek of polka, Slash blijft een meester-gitarist.
‘Apocalyptic Love‘ klinkt dan ietwat rustiger en anders dan we van Slash gewend zijn, het album heeft met de titeltrack en ‘Shots Fired‘ twee gegarandeerde hits voorhanden, terwijl het album voor de rest geen enkel nummer bevat dat geen dikke voldoende zal ontvangen. Daarbij genomen dat bij de special edition van de cd een bonusdisk zit, in de vorm van een dvd met een fijne documentaire over het de totstandkoming van het album (helaas voor de jongere fans onder ons, geen ondertitels), hoewel ook die documentaire waarschijnlijk maar éénmaal zal worden bekeken. Geen clips, geen losse hoofdstukken, gewoon in één keer de volle documentaire. Alleen… met nog geen half uur lang is die rit nog wel uit te zitten, maar waarom dan een extra disk? Was een cd-romkoppeling op de cd zelf niet een betere optie geweest vragen we ons dan af.
Die special edition is overigens voor die ene euro meer wel aan te raden, al was het alleen maar voor de twee bonustracks die er bij zitten. Die dvd is extra, leuk voor de die hard fans, of om weer een ‘special’ aan je collectie toe te kunnen voegen. Goed, een knies die daarop let, je pakt gewoon de cd, speelt ‘m af en geniet, want dat is wat je doet bij deze plaat. (8/10) (Roadrunner Records)
