Paul ‘The Modfather’ Weller. Eén van de meest geliefde en invloedrijkste muzikanten in Groot – Brittanië. Ruim 17 jaar na het eerste succes in de Nederlandse Top 40 (You Do Something To Me, 1995) brengt Weller zijn negende solo studio album uit. De midden-vijftig-jarige rasmuzikant is nog steeds muzikaal zeer actief en dit is overduidelijk terug te horen op zijn nieuwe plaat.

Waar You Do Something To Me langzaam, zacht en gevoelig was, rost Weller er vanaf nummer één op Sonik Kicks vól in. Allereerst klinkt het hier en daar wat experimenteel en elektronisch, maar al gauw wordt het duidelijk waar de gitarist zich op richt met dit album: pop/rock/punk. Hij sluit netjes aan bij het genre dat al jaren het Britse eiland veroverd met het kenmerkende geluid van de rasechte Britpop.

Nummers als The Attic en Kling | Klang stralen van energie, waarin Weller met een heerlijk Brits accent de songs wat ‘Folkish’ aan doet voelen. Het zou, mits gespeeld in deze uitvoering, niet misstaan op een degelijk Folkfestival. Voeg een banjo toe en het plaatje is compleet. En ach, geef toe. Folk is soms toch best wel lekker!

Sleep of the Sirene. Een tussennummertje kunnen we het wel noemen. Vreemde geluidjes, staccato violen op de achtergrond, een synthesizer waarin alle effecten één voor één worden afgespeeld: het zijn de enige bouwstenen van dit nummer. Snel skippen. Niets voor mij.

Ah, By The Waters. Een akoestisch gitaartje, een lekker vioolensemble en Wellers onmiskenbare stem, met hier en daar een randje. Heerlijk om lekker op de achtergrond aan te hebben staan en even voor te gaan zitten. Het nummer kabbelt rustig door en verandert weinig van tempo of variatie. Dit is ook niet nodig; het is mooi zoals het is.

De rest van het album heeft ook zo zijn variatie. Midden op het album een nummer van zo’n zes-en-een-halve-minuut (Study In Blue) om daarna weer afgewisseld te worden met Twilight, dat welgeteld eenentwintig hele secondes duurt.

Paul Weller laat zich van alle kanten beluisteren op Sonik Kicks. Van sommige nummers moet je houden, van andere nummers houd je gewoon. Eigenlijk voor ieder wat wils. Hij heeft er voor gezorgd dat je deze CD multi-inzetbaar kunt gebruiken: een feestje, een bezoekje van je ouders, als je vreemde vrienden weer eens over de vloer komen en voor jezelf om lekker onderuit gezakt in je stoel te liggen en te luisteren naar wat prachtige nummers op dit album. Geef je oren goed de kost en zet je logica even volledig uit. Die heb je even niet nodig. (7/10) (V2 Records)


Deel: