Chris Rea stond zondagavond, hoe kan het ook anders, in een uitverkocht Paradiso. De aanvang was 18:00 uur, een vreemde tijd maar reden was dat het evenement 5 days off om 22:00 begint. Op het podium stonden muzikanten die zichtbaar hun strepen in de muziekwereld al lang verdiend hebben. Ook het decor was een ode aan de akoestische gitaar. Twee grote gitaar-figuren pronken op het podium. Hoog in de trussen hangen nog eens drie echte akoestische gitaren en ook de visuals laten tijdens het optreden regelmatig gitaren voorbij komen.
De hit ‘Josephine’ staat op nummer drie op de setlist. Goeie actie om meteen een hit in te zetten. Publiek zit er meteen lekker in. En in het nummer erna ‘Easy rider’ laat Rea zijn gitaar heerlijk ‘huilen’. Een nummer vol blues. Tot genot van het publiek en wat leuk om te zien is dat de ‘oudere’ generatie ook de smartphone meester is en volop filmpjes maakt. Rea speelde geweldig en de liedjes waren stuk voor stuk mooi en sommige mooi met een rauw randje.
Tussen de nummers wordt er nauwelijks gesproken. Enkel een bedankje voor het applaus. De nummers volgen elkaar in een rap tempo op. Het is totaal geen gemis want deze muziek vraagt erom. Stevige bluesrock wordt afgewisseld met af en toe een rust nummer. Dit concert heeft geen suffe praatjes tussendoor nodig.
Ik begrijp niet waarom we deze artiest op de classic rock zenders moeten horen en met alleen met kerst moeten worden doodgegooid met een nummer wat ik na vandaag al helemaal niet meer koppel aan Chris Rea. Geweldig stemgeluid en wat een gitaarspel.
Foto’s (c) 2012 Yuri Saalberg
