Vandaag wil ik jullie laten kennismaken met een naam die hoort bij de grootste groten der aarde, iemand die bekend is over de hele wereld. De artiest die ik deze keer in Do you remember ga bespreken is een grootheid in de jazz-fusion wereld, je mag hem bijna de grondlegger ervan noemen. Hij trad op alle grote Jazz festivals op, waaronder The Hague Jazz, het Montreux Jazzfestival en North Sea Jazz. Deze keer in ‘Do you remember ….. George Duke’.
George Duke, geboren op 12 januari 1946 in San Rafael, Californië, is een zeer getalenteerd muzikant, bekend als keyboardpionier, zanger en producer in zowel de jazz als de populaire “mainstream” genres. Hij werkte samen met ontelbare grootheden als manager, director, schrijver en co-schrijver, platenproducer en als professor in de muziek. Het eerste album waarmee hij zich echt in de kijker speelde was ‘The Jean-Luc Ponty Experience with the George Duke Trio’. Hij staat het meest bekend vanwege zijn solo-albums, maar ook door zijn samenwerking met andere artiesten, in hoofdzaak Frank Zappa (foto).
{slide=George Duke / Frank Zappa – ‘Keyboard solo’}http://www.youtube.com/watch?v=dp6YTe_8Z1U{/slide}
Alvorens hij in 1967 zijn “bachelor” met het bespelen van de trombone haalde en zijn “minor” met de contrabass aan het San Francisco Conservatorium, ging hij naar de Tamalpais High School in Mill Valley. In eerste instantie speelde hij samen met vrienden in garages en daarna in de lokale clubscene, ging hij al snel het sessiewerk doen. Deze sessies lieten al snel zijn mogelijkheden zien en breidde zijn benadering tot de muziek uit. Later behaalde hij zijn “masters degree” in het componeren aan de San Francisco State Universiteit. (Op zijn website is te lezen dat George voor een korte periode “Jazz And American Culture” doceerde aan het Merritt Junior College in Oakland).
{slide=George Duke/Marcus Miller/Lee Ritenour- ‘Panther’}http://www.youtube.com/watch?v=bUzu-5UcN-s{/slide}
Begin 1967 begon hij verder te experimenteren met het fenomeen jazz-fusion en speelde samen met violist Jean-Luc Ponty, het Don Ellis Orchestra, de Cannonball Adderley’s band, en maakte kennis met de avantgarde muzikant Frank Zappa. George is te horen op een aantal van Zappa’s albums uit de vroege 70-er jaren waaronder: ‘Chunga’s Revenge’, ‘200 Motels’, ‘Waka/Jawaka’, ‘The Grand Wazoo’, ‘Apostrophe’, ‘Over-Nite Sensation’, ‘One Size Fits All’, ‘Bongo Fury’ en ‘Roxy & Elsewhere’. Duke speelde samen met diverse grootheden in de muziekwereld, waaronder Jean-Luc Ponty, Stanley Clarke, Billy Cobham, Cannonball Adderley, zijn nicht Dianne Reeves, Deniece Williams (foto), Jeffrey Osborne, George Clinton, Anita Baker, Regina Belle, Rachelle Ferrell, Marilyn Scott en Mike Mainieri’s jazz fusion groep Steps Ahead, waarvoor hij het nummer ‘Magnetic Love’ produceerde.
{slide=George Duke – ‘Rush Hour’ (Feat. Billy Cobham)}http://www.youtube.com/watch?v=y2ikhatPxNE{/slide}
Op het album van Herb Allis, getiteld ‘Soft Shoe’, speelde George de piano en het orgel. Ook fungeerde hij als producer en componist op twee instrumentale nummers op twee Miles Davis albums, te weten: ‘Backyard Ritual’ (1986) en ‘Cobra’ (1989). In zijn lange carriére werkte hij ook samen met een aantal bekende Braziliaanse artiesten, waaronder zanger Milton Nascimento, percussionist Airto Moreira en zangeres Flora Purim. Sheila E toonde haar kunsten op zijn late 70-er jaren solo albums ‘Don’t Let Go’ en ‘Master of the Game’. Duke was ook redelijk zichtbaar in de R&B wereld met zijn op funk gebaseerde nummers ‘Reach for It’ en ‘Dukey Stick’. In 1979 reisde hij af naar Rio de Janeiro, waar hij ‘A Brazilian Love Affair’ opnam. Voor dit album nam hij de zangeres Flora Purim, zanger Milton Nascimento en percussionist Airto Moreira in dienst.
{slide=George Duke – ‘Brazilian Love Affair’}http://www.youtube.com/watch?v=ez-kDq-z8mY{/slide}
Op ‘A Brazilian Love Affair’ staat wat latin jazz en door jazz beïnvloed materiaal. Vanuit het jazz standpunt gezien zijn ‘Cravo e Canela’, ‘Love Reborn’, ‘Up from the Sea It Arose’ en ‘Ate Rio in One Swift Bite’ het meest noemenswaardig. Nascimento’s zangwerk op de ballad ‘Ao Que Vai Nascer’ is een voorbeeld van Braziliaanse popmuziek op zijn sensueelst. Dit door velen bejubelde album bevat een grote varieteit van genres. Tijdens grootschalige muzikale gebeurtenissen werkte Duke als director, inclusief het in 1988 in het Wembley Stadion gehouden Nelson Mandela tribute concert in Londen. Een jaar later verving hij tijdens het eerste seizoen tijdelijk Marcus Miller (foto) als director van NBC’s late night muziek programma ‘Sunday Night’. Duke fungeerde als jurylid tijdens het tweede jaarlijks gehouden ‘Independent Music Awards’ welke de carriére van onafhankelijke artiesten ondersteund.
{slide=George Duke – ‘Love Reborn’}http://www.youtube.com/watch?v=qqEddJ-ZC-Y{/slide}
Duke’s nummers zijn door veel hedendaagse muzikanten in veel verschillende genres gesampled, waaronder: ‘I Love You More’, (Daft Punk – ‘Digital Love’), ‘Guilty’, (Mylo – ‘Guilty of Love’), ‘For Love’, (MF Doom – ‘I Hear Voices’); ‘Someday’ (Kanye West – ‘Break My Heart’ op zijn album ‘Finding Forever’), ‘You and Me’, (9th Wonder/Kaze – ‘Spirit Of ’94’) en op ‘Reach for It’ (Ice Cube -‘True to the Game’ op zijn ‘Death Certificate’ album) Recentelijk werkte Duke samen met Jill Scott op haar derde studioalbum, getiteld ‘The Real Thing: Words and Sounds Vol. 3’; als gast op het nummer ‘Whenever You’re Around’. Sinds de release van Scott’s album behaalde het als hoogste positie de 56e plek in de U.S. Hot R&B/Hip-Hop Singles & Tracks hitlijst.
George Duke speelt dinsdag 22 november 2011 in MC Theater in Amsterdam, samen met The Robert Glasper Experiment. Er zijn nog enkele kaarten te koop voor deze avond.
Foto George Duke (c) Bobby Holland
Foto Marcus Miller (c) Stephen Hotsma/Maxazine.nl
Overige foto’s (c) onbekend
