De tweede editie van de ‘Nacht van…’ in Vredenburg Leidsche Rijn staat vanavond in het teken van Jan Mulder. Mulder, naast muziekliefhebber ook accordeonist, schilder en oud-profvoetballer, mocht de avond samenstellen en wordt daarnaast geïnterviewd door de gast van de eerste ‘Nacht van…’ Carice van Houten. Het is een wat ongelijkwaardig stel, wat al meteen blijkt bij opkomst, als Mulder het script aan zijn laars lapt en het publiek toespreekt. ‘Ik ben een Groninger. Wij kunnen van oudsher goed overweg met Friezen. Maar Halbe Zijlstra….! 200 miljoen bezuinigen op cultuur, dat is hetzelfde als één Joint Strike Fighter (JSF) minder aanschaffen.’ Een oorverdovend applaus volgt. De toon voor de avond is gezet.
Het thema van de avond is Romantiek en dan niet beeldjes op de schoorsteen-romantiek, maar liefde en dood. Lees: Verdi (‘Dies Irae’ uit het requiem), W.F. Bach (de zoon van, want zonen van grote vaders hebben het soms moeilijk, grapt Jan), Wagner (Prelude en Liebestod uit Tristan en Isolde) en de Auferstehung van Mahler, een stuk wat Carice tot tranen toe beweegt. Alle klassieke stukken, op Bach na, worden gespeeld door het Radio Filharmonisch Orkest en gezongen door het Groot Omroepkoor, onder de bezielende leiding van de Braziliaanse dirigent Celso Antunes. De Polonaise nr. 12 in g van W.F. Bach bespeelt de Amerikaans-chinese Shuann Chai op een fortepiano. Liefde en dood zijn, aldus Jan, de centrale thema’s van het leven, de kunst. Het summum: naast je geliefde in één graf liggen. En liefde, ja, dat klinkt gewoon als yoghurt!
Lucht en gelach is er ook. Om de komische een-tweetjes tussen Jan en Carice (‘toe, vertel eens over de jaren 20, Jan’). Om de absurde teksten van Kamagurka, met als hoogtepunt een vertolking van ‘De zee, dat is koude soep’ met achtergrond-getuut van Mulder en van Houten. Om de Jazzkes, een droogkomisch Vlaams jazztrio, met onder andere het lied genaamd ‘Häagen-Dazs’, gezongen door de twee naar-eigen-zeggen-anorexia-zangeressen. Het kan natuurlijk niet anders of er is muziek die Jan kent uit DWDD. Lilian Hak en DWDD. DDWD en DeWolff. Lilian Hak heeft haar muzikale reis omgebogen van elektronische muziek naar oude filmmuziek, een genre wat haar niet misstaat. Ze danst met haar opgestoken toren-van-Pisa-haar op de muziek van haar 10-koppige band. De drie bandleden van de psychedelische jaren-60 rockband DeWolff ogen jong, wat na het horen van de stem van zanger en tevens gitarist Pablo van de Poel meteen weer vergeten is. De gitaarriffen en drumsolo’s klinken strak, de vonken springen van het podium af.
Pianist en componist Guus Janssen speelt een combinatie van improviserende jazz en klassiek die weinigen hem na kunnen doen. Nu is zijn spel deze avond ook wel bedoelt als improvisatie, en wel improvisatie op schilderijen die Jan gemaakt heeft, schilderijen met klinkende namen als ´Daphne Jongejans I´ en ´Pietje (de kat)´. Guus speelt daarnaast samen met een deel van het Radio Filharmonisch orkest onder leiding van dirigent Werner Herbers de Dreigroschen-oper van Kurt Weill. Op het scherm verschijnen beelden van Berlijn en Amerika uit de jaren 20. Ik ben benieuwd wie Jan Mulder bij de derde editie van ‘De Nacht van…’ gaat interviewen, ervan uitgaande dat er (ondanks de plannen van ons VVD-kabinet) een derde editie komt! Maar daar zal Jan zich wel hard voor maken, zo bevlogen als hij de avond begon…
Foto’s (c) 2011 Armelle van Helden