Op 3 juli aanstaande is het precies 40 jaar geleden dat de zanger van The Doors, Jim Morrison, in Parijs overleed. The Doors Alive is een Engelse tributeband, die op die dag in Parijs ter nagedachtenis van de zanger zal optreden. Twee dagen eerder, op 1 juli, staat de band, onder leiding van Willie Scott, in de Melkweg, dus vroegen we Willie nu alvast de kleren van het lijf.
The Doors Alive is een van de vele Doors-tributebands. Toch worden de Engelsen beschouwd als een van de betere. “Ik kan natuurlijk niet voor de andere band spreken, maar onze intentie is altijd om onze optredens zo eerlijk mogelijk te houden, zodat de ware geest van de Doors-nummers zo goed mogelijk naar voren komt. We merken dat dat redelijk lukt, aangezien ons publiek altijd erg enthousiast reageert. Jim was zelf een inovator, een genie als het gaat om kunst. Hij bleef maar veranderen, en was zijn tijd vaak ver vooruit. Wij proberen in de geest van Jim mee te gaan. The Doors Alive probeert altijd een goed beeld te geven van de muziek, maar zeker ook de teksten van Morrison. Ondanks dat Jim het middelpunt was, en is, proberen we ook de rest van de band niet te vergeten. Ikzelf probeer in ieder geval om Jim’s toon zo goed mogelijk te benaderen, op het moment dat de band op z’n hoogtepunt was.”
Voor velen is de dood van Morrison het einde van The Doors. Ondanks dat zijn Ray Manzarek en Robby Krieger jaren later weer gaan touren met de muziek van The Doors. Eerst als the Doors of the 21st Century en later als Riders on the Storm. De naam The Doors mochten ze niet gebruiken, omdat drummer John Densmore dat tegenhield. Jim werd vervangen door Ian Astbury van The Cult. “Ik denk niet dat het gebruiken van de nummers van The Doors door hen verkeerd was (en ook van ons niet natuurlijk!). Als je een zanger vindt die zo vol passie zit en ook nog eens een fantastische stem als Astbury, dan moet je die gebruiken. Tuurlijk, ik snap Densmore ook wel, want hij zat met zijn gevoel en wilde niet meedoen. Dat je dan de naam The Doors gebruikt is dan natuurlijk verkeerd, dus wat dat betreft had hij gelijk. Het was in feite ook Roy Krieger die op de achtergrond de drijvende kracht van The Doors was. Zijn talent is zwaar onderschat; Het was zijn muziek die de grootste hits werden. Natuurlijk waren Jim’s teksten fenomenaal, en dat maakte hem uiteindelijk als grootste inspiratiebron van velen. Het experimenteren met de drugs, waar de band ook zo bekend om stond, maakte van The Doors juist die variërende band, hoewel het gebruik uiteindelijk wel een grote weerslag kende op voornamelijk Jim’s stemming. Jim was een grote fan van de dichtkunst van schrijver Arthur Rimbaud, en veel mensen vermoeden dat het juist zijn werk was dat Morrison tot diens lichamelijke achteruitgang leidde.”
Op 3 juli is het precies 40 jaar geleden dat Jim in Parijs overleed en als zijn ziel nog rondzwierf in Parijs zou het best wel eens kunnen dat hij in La Cigale zou komen luisteren. “Ik ben niet zo spiritueel aangelegd, maar ik denk zeker dat als Jim’s geest daar nog ergens rondzwerft, hij het zou komen goedkeuren. We beseffen goed hoe belangrijk die show zal worden en het drijft ons ook enorm om juist deze shows zo goed mogelijk neer te zetten, en juist die avond in Parijs. Hopelijk brengt het ons nog eens wat vaker buiten Engeland, waar we zo goed en zo kwaad als mogelijk al vrijwel iedere zaal hebben bespeeld.
The Doors Alive staat op 1 juli aanstaande, twee dagen voor de veertig-jarige nagedachtenis van het overleiden van Jim Morrison, in de Melkweg.
Foto’s Willy Scott, fotograaf onbekend, foto graf Jim Morrison (c) Sander van den Berg/Maxazine.nl