British Sea Power is zo’n band die rustig aan de weg timmert. Met ‘Valhalla Dancehall’ brengen ze alweer hun vierde album uit, maar ze hebben nog steeds een kleine gestaag groeiende fanschare. Of ze ooit nog eens groot zullen worden is twijfelachtig, al hebben bands als Kings of Leon of Elbow bewezen dat dit best mogelijk is. Hun vorige album, ‘Do You Like Rock Music?’, kenmerkte zich door grootse nummers, het soort dat men ook wel ‘stadionrock’ noemt, iets dat op dit album wordt doorgezet.
‘Who’s In Control’ is zo’n rocknummer met een refrein dat iedereen kan meezingen en dat door de steeds terugkerende schreeuw niet ongemerkt voorbijgaat. ‘We Are Sound’ en ‘Georgie Ray’ beginnen zoals veel van de nummers op hun vorige album rustig, maar waar die nummers uitmonden in een explosief en catchy refrein, ontbreekt dat bij deze twee nummers volledig.
Achter de uitbundige ‘Stunde Null’ en ‘Mongk II’ zullen vast mooie gedachtes zitten, maar ze missen dat element waardoor het nummer blijft hangen en een hoogtepunt kan worden. Voor de afwisseling volgen hierna drie rustige nummers (‘Luna’, ‘Baby’ en ‘Living Is So Easy’) die prima in het gehoor liggen, maar ook deze stranden in goede bedoelingen. Het album dat een vol uur duurt bevat verder nog twee meevallers (‘Observe The Skies’ en ‘Heavy Water’), maar ook het absolute dieptepunt ‘Cleaning Out The Rooms’.
Grafisch (boekje en coverart zijn zeer kunstzinnig) en ook tekstueel is het een sterk album, maar ‘Valhalla Dancehall’ is niet dat album waarmee het grote publiek bereikt gaat worden. Het bevat geen hoogtepunten, niets wat mij laat teruggrijpen op dat album. Een prima album voor die gestaag groeiende fanschare, maar geen album waar aan het eind van het jaar nog over gesproken zal worden. (6/10) (Rouch Trade)