Afgelopen woensdag was ik bij het concert van The Opposites in Het Paard van Troje. Op woensdagavond naar een concert, dat was tijdens mijn studententijd wel anders. Toen waren donderdag, vrijdag en zaterdag de enige avonden dat er wat te beleven viel. Ik heb altijd het idee gehad dat wanneer je de uitdrukking “ in mijn tijd ” gaat gebruiken je oud begint te worden. Zo voelde ik me dus bij dit concert. Het publiek bestond vooral uit jongeren, plus een vader met zijn twaalfjarige zoon. Er waren veel jongeren uit de Haagse rapscene, niet verwonderlijk met diverse rap-talenten uit de hofstad in het voorprogramma.
Ondanks het vele talent in het voorprogramma draaide alles natuurlijk om de hoofdact, The Opposites. Het Noord-Hollandse rapduo bestaande uit Willy (Willem de Bruin) en Big2 (Twan van Steenhoven) hebben onlangs allebei een solo-album uitgebracht. ”Succes” van Willy en “Ik ben Twan” van Big2. Bekend daarvan is de hit “Broodje Bakpao” van Big2 met de rappers Gers en Sef. Overigens worden beide albums wel samen verkocht. Zoals dat gaat bij een nieuw album, volgt er een clubtour en die bracht The Opposites woensdag dus naar Den Haag.
De zaal is aardig vol als The Opposites beginnen, maar helaas niet uitverkocht. Het geeft namelijk altijd een mooie sfeer als de balkons in het Paard ook helemaal vol staan. Bekende nummers passeren de revu, waaronder hun single “Brief aan jou”. In plaats van Trijntje zong het publiek uit volle borst mee. Misschien niet zo mooi, maar zeker goed voor de sfeer. Bij het nummer “Licht Uit” reageerde het publiek uitzinnig en gingen alle remmen los. Na de aankondiging dat ze wilde “springen” werd het zowaar nog gekker. Niet veel later doken Big2 en Willy het publiek in. Dit beviel Big2 blijkbaar zo goed dat hij dit nog een paar keer herhaalde . Ondertussen betrad Dio samen met Sef het podium om de hit “Tijdmachine” te spelen, Gers haakte snel daarna in met “Broodje Bakpao” en het feest was compleet. Het geheel werd afgesloten in stijl, met het oude nummer “Have You Ever Been Mellow” (Partysquad, 1996) waarbij alle aanwezigen op het podium stonden te hakken. Dat was dan nog wel uit mijn tijd……
Mijn oren suisden nog lang na, maar wat een feest maakten deze mannen ervan. Iedereen in het publiek (ja, ik ook) sprong, zong en danste mee. Daar kunnen veel artiesten nog wat van leren.
Foto’s (c) 2010 Stephen Hotsma
