De concerten van Damien Rice worden vrijwel altijd lovend ontvangen vanwege zijn muzikale kunnen, maar het is duidelijk te merken wanneer hij wel of niet goed in een goede stemming is. Twee jaar geleden tijdens het concert in Carré zei hij nauwelijks iets tussen de nummers door, maar dat maakte hij deze avond ruimschoots goed tijdens zijn uitverkochte concert in de tuin van Paleis Soestdijk. Het was voor het eerst dat er op deze locatie, onder de noemer Royal Park Live, een popconcert plaatsvond.
De liedjes van Damien Rice zijn over het algemeen vrij sober, dus was het niet vreemd dat het voorprogramma ook sober was. Het werd verzorgd door de IJslandse zangeres GYDA. Ze begeleidde zichzelf op cello en gitaar, en had naast haar nog een gitarist. Maar in tegenstelling tot de liedjes van Damien Rice zijn haar liedjes niet bekend, en dan valt het niet mee op zo’n buitenluchtconcert om de aandacht van het publiek vast te houden.
Toch bleek het geen publiek dat alleen voor bekende nummers kwam toen Damien Rice opkwam rond 21:15. Hij begon gelijk met een kort, grappig verhaal over een jongen van 14 die steeds koffers met een miljoen erin kreeg, en die op een gegeven moment niet meer kon opbergen. Wat een metafoor was voor de hormonen van een jongen van 14. Waarop hij zijn set begon met ‘La Professor Et La Fille Danse’. Het is duidelijk dat hij deze avond in een goede stemming was. Hij zou bijna het hele optreden alleen op het podium staan.
Hij zat ook duidelijk op zijn praatstoel. Na drie nummers die hij akoestisch op gitaar speelde, ‘Delicate’, ‘My Favorite Faded Fantasy’ en ‘Elephant’, lichtte hij dit nog toe. Hij kon zich die avond in Carré ook nog goed herinneren, en gaf toe dat hij toen niet in beste stemming was. Maar dat wilde hij deze avond compenseren. Waarna hij op harmonium ‘Trusty and True’ speelde.
Hoewel hij daarna weer zijn gitaar erbij pakte, veranderde er wel iets toen hij ‘9 Crimes’ speelde. Aan het einde van dat nummer maakte hij voor het eerst gebruik van een beatbox. Het was het tegenovergestelde van de verstilde pianoversie, maar minstens net zo indrukwekkend. Met ‘Amie’ (een verzoek vanuit het publiek waarbij hij openhartig het verhaal erachter vertelde) en ‘Cannonball’ kwamen er weer twee liedjes voorbij die enkel akoestisch werden begeleid, maar de beatbox werd vervolgens nog vaker gebruikt in twee andere nummers: in de climax van ‘I Remember’ en in ‘It Takes A Lot To Know A Man’. Vooral in dat laatste nummer maakte het veel indruk. Waarbij hij echt alles live opnam tot één grote bombastische climax.
Een toegift kwam nog met een door het publiek zacht meegezongen versie van ‘The Blower’s Daughter’. Tot slot werd GYDA door Damien op het podium geroepen voor het laatste nummer: ‘Volcano’. Waarin zangeres GYDA de oorspronkelijke rol van Damien’s ex-partner Lisa Hannigan voor haar rekening nam.
Het eerste popconcert in de tuin van Soestdijk is een gedenkwaardig concert. Met dank aan een goed gestemde Damien Rice, die goed de balans wist te vinden tussen zijn humor en zijn liedjes perfect over te brengen in zijn eentje.
Foto’s (c) Armelle van Helden
