Douree! Douree! Klinkt er vanaf de camping, over het terrein, de bezoekers van het Dour festival zijn er klaar voor, vier dagen lang muziek, feest en het festival gevoel. Donderdag middag komen we aan in het pittoreske Dour, een klein dorpje aan de rand van België, en daar, vlak naast de huizen staat ze dan, het festivalterrein waar het de komende dagen gaat gebeuren. Grote tenten en groen gras staren ons aan. We vragen ons een beetje af waarom we de weersvoorspelling geloven, waarom hebben we laarzen mee? Waarom die regenjas?
Als de tent is opgezet lopen we een verkenningsrondje over het terrein, het festival is groot, zeven podia waar de komende dagen ruim 240 artiesten zullen optreden. Al sinds 1989 bestaat het festival Dour en is ondertussen uitgegroeid tot een van de grootste festivals van de Benelux waar elk jaar beginnende bands en oude rotten in het vak laten zien wat ze in huis hebben.
Als eerste kijken we naar een bandje dat het licht zag in 2009, een hoop prijzen won en nu te zien is op het ClubCircuit Marquee podium, School is Cool. School is Cool maakt naar eigen zeggen baroque-pop, wat eigenlijk neer komt op een stel vrolijke kinderen op een podium, het Vlaamse en Waalse publiek vreet de band op, ze lijken niets verkeerd te kunnen doen, dit komt vooral door het plezier waarmee de band op het podium staat, maar toch mist er iets voor mij, ze zijn net iets te vrolijk, iets te populair en iets te gemaakt. De muziek is niet slecht, maar ook niet vernieuwend, iets wat je nu bij zowat elk jong bandje tegen komt, dat is jammer want de gun-factor voor deze band is er zeker. Voor het einde verlaten we de tent, op zoek naar iets wat onze muzikale honger kan stillen.
The Black Box Revelation, een band waar we al eerder iets over hebben mogen schrijven, een band die muziek maakt waar we van houden, een band die het aan het maken is in Amerika, daar staan ze dan, op het grootste podium wat Dour heeft; The Last Arena, midden op het terrein, je loopt er eigenlijk altijd langs, en dat is te merken, als de band begint met spelen stoppen er steeds meer mensen met lopen, blijven even kijken en genieten, want wat een band van wereldformaat is dat. Het is bijna onwerkelijk hoeveel geluid twee jongens uit Vlaanderen kunnen voortbrengen, er wordt gecrowdsurft, gedanst, gezongen en genoten, werkelijk een band van wereld formaat, die The Black Box Revelation. Veel te vroeg stopt de band alweer met spelen, van ons hadden ze nog zeker een uur door mogen gaan, maar helaas.
En dan is het duidelijk waarom er laarzen en regenkleding mee was, de hemel breekt open en een stortbui aan regen slaat neer op het terrein en de bezoekers, snel rennen we terug naar de tent en schuilen voor de regen, nog totaal niet voorbereid op het weer dat de komende dagen langs zal komen, naïef denken we nog dat het wel over zal gaan, maar als het tijd is voor misschien wel de bekendste naam van het festival, het nog steeds en met tegenzin gaan de All Stars uit en de laarsjes en regenjassen aan.
Snel zoeken we een plekje bij Franz Ferdinand, een band die misschien wel gemaakt is voor festivals, een band die precies weet wat ze moeten doen om het publiek in de stemming te houden en ze niet na te laten denken bij het feit dat alles, maar dan ook alles doorweekt zal zijn na dit optreden. De mannen spelen zowel oude als nieuwe nummers en het publiek vindt het geweldig, de oude nummers worden uit volle borst mee gezongen en de nieuwe nummers met open armen ontvangen.
Als afsluiter wordt ‘This City’ ingezet en bij het refrein bekruipt ons het gevoel dat niet alleen heel het festival maar ook kilometers daar buiten mensen angstig omdraaien als ze ineens uit het niets de woorden ‘This fire is out of control, we’re gonna burn this city’ te horen zijn, zo hard wordt er mee gezongen.
Zowel wij als, we denken, de band verlaten met een tevreden gevoel het festival terrein, zij terug in hun tourbus, en wij ons kleine tentje in, de regen tikt op het zeil en naast ons op het terrein gaat het festival nog zeker vijf uur door, maar wij zijn moe, het is tijd voor slaap, voorbereiding voor de volgende dag die nog natter zal zijn dan deze eerste eindigde.
