Spannend, dat was het woord dat mijn eerste ervaring met The Tellers in 2008 op Eurosonic perfect omschrijft. Zanger Benoît Baillieux-Beynon was duidelijk onder invloed van een niet nader te noemen middel en het was telkens weer de vraag of hij doorhad waar het podium eindigde. De verwachtingen voor The Tellers in Vera Groningen waren dus hooggespannen. Hoe zou de zanger er vandaag bijstaan.
Het antwoord was er vrijwel keurig op tijd: fris en fruitig. De vreemd genoeg bijna lege zaal deed niet onder voor de gezelligheid, want vanaf het openingsnummer ’Friends of Mine’ was er hier en daar al een dansje te bespeuren. Het eerste nummer was afkomstig van het tweede studioalbum van de band genaamd Close ‘The Evil Eye’. Het nummer zorgde voor een rustige opbouw naar de rest van het repertoire van de band. Met het swingende ‘Memory’ van het eerste album ‘Hands Full of Ink’ en ‘More’ van hun gelijknamige EP, beloofde het een avond met veel afwisseling van nieuw en oud te worden.
Door de meertalige samenstelling van de band, een mengelmoes van Vlamingen en Walen, werd het publiek in zowel Nederlands, Engels als Frans aangesproken. Door deze contante verwarring besloot de band halverwege gewoon een paar minuutjes stil te zijn tussen de nummers door. Het aanwezige publiek vond dit geen probleem. De stilte werd doorbroken met de boodschap dat de chauffeur jarig is en graag bier als cadeau wil. Hij vluchtte vervolgens weg en het publiek moet noodgedwongen zelf het verjaardagscadeau consumeren. Dit leek geen enkel probleem. Na een paar nummers gingen de aanwezigen volledig los: er werd gedanst alsof er levens vanaf hingen. De muziek gaat verder met nummers van zowel het nieuwe als het eerdere album als ‘Drama’, ‘Second Category’, ‘Memory’, ‘Jacknife’, ‘Secrets’ en de laatste single ‘Like I Say’ en ‘Cold as Ice’. Het zachte stemgeluid van Benoît Baillieux-Beynon vult de ruimte nummer na nummer en neemt het publiek mee in een dansbare en gezellige avond.
Destijds bij het optreden voor Eurosonic/Noorderslag bestond de band uit een volledig andere bezetting dan wat nu op het podium stond. Alleen de zanger Benoît Baillieux-Beynon is van de originele bezetting nog overgebleven. Met de bezetting is ook de muziek veranderd. Was het initieel redelijk beukende Britpop á la Arctic Monkeys, is het nu liefelijker en meer catchy in de richting van de Kooks. The Tellers leveren door de blije riffs en frisse muziek een stukje zomer in deze koude dagen. De zomer stopt overigens abrupt tijdens de toegift wanneer ‘Last Christmas’ van ‘onze held en favoriete zanger’ ingezet word, ‘want ondanks dat het maart is, is het nog steeds koud, en dan kan je best nog een kerstliedje spelen’, aldus de Belgische formatie.
De avond werd afgesloten met één van de bekendere nummers van de band van het album Hands Full of Ink, ‘If I Say (die with me)’. Dit nummer vormt een waardige afsluiting voor een zorgeloze, vrolijke swingavond in Vera. De nieuwe richting van The Tellers is niet vernieuwend, noch verassend, maar aan het einde van de avond heeft iedereen zin in wat de rest van de nacht ook zou brengen.
Foto’s (c) 2011 Shanna Wiggerman
