Het is een warme augustusmiddag als Hans de Booij opneemt vanuit zijn huis op Gozo, het kleine rotseiland naast Malta. “Het is hier erg warm”, zegt hij meteen. Uit zijn woorden klinkt de rust van iemand die vrede heeft gevonden met zijn plek in de wereld, ver van de Nederlandse drukte.
Terug naar de roots
“Er staat hier heel weinig in bloei, want dit is een rots”, vertelt Hans terwijl hij naar buiten kijkt. “Alleen in het voorjaar wordt alles groen en staat alles in bloei. Nu zie ik vooral de zee en heel hoge rotsen.” Het is een metafoor die perfect past bij zijn huidige levensfase, na een periode van stilte bloeit Hans de Booij weer op, zij het op een andere manier dan veertig jaar geleden.
De 67-jarige zanger kondigt namelijk zijn muzikale comeback aan met een nieuw album, waarvan de eerste single ‘Lieve Hemel’ heet. “Ik heb heel weinig AOW, dus ik word wel gedwongen om weer wat te doen”, zegt hij eerlijk. “En het is in zekere zin ook wel welkom.”
Nieuwe muziek, oude passie
Zijn gezichtsuitdrukking verandert merkbaar als hij over de nieuwe muziek begint te praten, hij begint te glunderen. Enkele dagen ervoor zat hij in de studio om zijn nieuwe single op te nemen, ‘Lieve Hemel’, de titeltrack van zijn nieuwe album. “Het is een fantastisch nummer”, zegt hij enthousiast. De track is opgenomen met lokale muzikanten op Gozo, in een studio vol Duitse microfoons en instrumenten. “Die werken heel erg snel, zo onvoorstelbaar. We hebben die track nu opgenomen en volgende week maken ze hem af.”
Het bijzondere aan het nummer is de samenwerking met Stephan Van Uytvanck, een Belgische mondharmonicaspeler die Toots Thielemans waardig opvolgt. “Als je je ogen dicht doet, dan weet je niet wie het is”, zegt Hans over de muzikant. Het werk wordt via de moderne weg aangeleverd, Stefan speelt zijn stukken in België in en stuurt ze digitaal terug naar Gozo.
Religie als rode draad
‘Lieve Hemel’ markeert een terugkeer naar Hans’ spirituele kant, iets wat altijd al in zijn muziek aanwezig was, ook al merkten mensen dat niet altijd op. “We hebben toch wel behoefte aan hoop, aan iets dat we blijkbaar niet zien.” Een duidelijk vervolg op zijn vorige single ‘Nooit meer van God los’.
Het nummer gaat ook over het moderne leven: “In je ene hand een telefoon en in je andere hand een vape. Heb je nog meer nodig om gelukkig te zijn? Ga je gang, weet je wel, zoek het maar uit.” Het is een tekst waar hij vijf maanden over deed, en die volgens hem de kern raakt van waar we als maatschappij staan.
De schaduw van COVID
Hans’ verhaal neemt een ernstiger wending als hij vertelt over zijn COVID-ervaring. Zijn vorige single ‘Nooit meer van God los’ maakte hij in het ziekenhuis terwijl hij bijna op sterven lag. “Ik denk dat ik tussen de 20 en 30 procent longinhoud kwijt ben”, zegt hij uiteindelijk nuchter. Dit betekent dat een volledige avondvullende show er niet meer in zit. “Vier, vijf liedjes, maar dan houdt het op.”
De pandemie verwoestte ook zijn plannen voor een grote comeback. Een tournee van 48 optredens werd in één klap weggevaagd. Anderhalf jaar later waren er nog 28 optredens over. “We hadden er eentje gedaan en toen kreeg ik COVID. Toen was het klaar.”
Op zijn 67ste heeft Hans de Booij nog genoeg plannen, al kan hij als autist moeilijk ver vooruitdenken. Hij heeft een goede studio gevonden, goede muzikanten, en vooral: rust. “Op deze leeftijd doe ik gewoon rustig aan, we zullen wel zien.” Goudeerlijk als hij is, vertelt Hans dan ook over zijn autisme. “Als geoefend autist kijk ik bijna niet terug en ik kijk ook bijna niet naar de toekomst. Dat is heel moeilijk voor een autist.” Dit verklaart zijn werkwijze: “Ik kan niet plannen naar de toekomst toe, dus ik kan geen vijf liedjes of tien liedjes vooruit denken. Ik zit altijd maar met die ene bezig en die ene moet ik dan opnemen, want anders ben ik hem vergeten.”
De erfenis van Annabel
Natuurlijk komt het gesprek op zijn grootste hit ‘Annabel’ uit 1982. Hans heeft vrede met zijn status als vermeende ‘one hit wonder’, ook al had hij veel meer hits. “Tijdens de Nederpop-tournee zong iedereen die vier nummers mee. Dat was een fantastische ervaring. Dan maakt het ook echt allemaal niet meer uit.”
Het succes van toen bracht ook de keerzijde van bekendheid met zich mee. “Op een gegeven moment is het zo in de muziekwereld dat je alles zou willen weggeven om anoniem te mogen zijn”, filosofeert hij. “Dat maakt iedereen die bekend is mee, volgens mij.”
Hans heeft een duidelijke mening over de Nederlandse muziekscene: “De Nederlandse muziek is veelal een mengeling van carnaval, Volendam en De Jordaan. Daar moet je van houden.” Hij ziet echter wel een groeiende behoefte aan Nederlandstalige gevoeligheid, zoals bij Suzan & Freek en anderen die met gevoelige nummers de hitparades bereiken.
De keuze voor Malta was dan uiteindelijk ook pragmatisch: “Nederland is te duur en Nederland is vol. En Nederland is qua humeur ver achteruit gegaan. Er is geen woning te vinden.” Voor 700 euro per maand woont hij nu aan de rand van de zee, inclusief elektriciteit en water. “Daar huur je in Nederland nog geen garage voor.”
Toch betekent dit niet dat hij Nederland de rug heeft toegekeerd. Eind september doet hij mee aan de Nacht van de Nostalgie, weer met de Nederpop-band. “We zullen zien, ik doe gewoon rustig aan.”
Deuren openen
Met ‘Lieve Hemel’ hoopt Hans de deur weer te openen. “Ik wil gewoon dit nummer tot een succes maken en als dat zou kunnen, dan heb ik ook geen problemen meer met die 410 euro AOW.” Het is een eerlijke uitspraak van een man die zijn prioriteiten op orde heeft.
Vanuit zijn rotseiland in de Middellandse Zee, tussen de hoge kliffen en de blauwe zee, werkt Hans de Booij aan wat zijn laatste hoofdstuk zou kunnen zijn, of misschien wel aan een geheel nieuw begin. Met ‘Lieve Hemel’ als gids en een mondharmonica die doet denken aan de grote Toots Thielemans, zoekt hij opnieuw de harten van zijn publiek te raken. “Je hebt een leidraad nodig in je leven om een bepaalde weg te kunnen gaan,” zegt hij tot slot. “Want anders is het alleen maar oorlog en belasting betalen.” Voor Hans de Booij is die leidraad gevonden, hoog boven de zee, met een nieuwe song en een oude wijsheid.
Foto (c) Stefanie Portegies