“I said a hip hop, the hippie, the hippie to the hip hip hop, you don’t stop”… Voor veel mensen was deze zin de allereerste aanraking met het fenomeen Hip Hop. Wie daar de zin “Don’t push me, ‘cause I’m close to the edge”, aan toevoegde, beschreef de opkomst van de Hip Hop-industrie eind jaren ’70. Van de ‘disco rap’ op buurtfeesten tot de verslaggevende boodschappen naar de buitenwereld toe, alles ontstond daar. In de Q-Factory stond The Sugarhill Gang met The Furious Five, samen verantwoordelijk voor iconische nummers in de muziekgeschiedenis.
Sugar Hill Records
Even terug naar het begin. The Sugarhill Gang begon in 1979 met Wonder Mike, Master Gee en Big Bank Hank, samengebracht door Sylvia Robinson van Sugar Hill Records. In datzelfde jaar begon The Furious Five tegelijkertijd met Grandmaster Flash, de legendarische discjockey. Zijn groep bracht Melle Mel, Scorpio, Raheim, Kidd Creole en Keef Cowboy samen, om uiteindelijk op datzelfde Sugar Hill Records te belanden. Ondanks het chaotische verloop werd er in die tijd geschiedenis geschreven.
Blauwdruk voor Hip Hop
Hun grootste hits, ‘Rapper’s Delight’ en ‘The Message’ stamden uit die begintijd en werden beide een blauwdruk voor de muziekstijl. In 1985 stopte The Sugarhill Gang en later viel ook The Furious Five uiteen, terwijl Hip Hop net wereldwijd doorbrak. Ondanks die breuk stonden beide groepen vanavond in Nederland, zij het in veranderde vorm. Helaas overleed Big Bank Hank in 2016 en is Wonder Mike niet meer in staat om te reizen. Gelukkig waren oudgediende DJ T Dynasty, Hen Dogg en Bar Shon ‘The Ethiopian King’ daar om samen met Master Gee de legende voort te zetten. The Furious Five bestaat sinds 1988 uit Grandmaster Melle Mel en Scorpio, die met net zoveel liefde en plezier Amsterdam aandeden. Tot zover deze geschiedenisles; het belangrijkste was dat er vanavond invloedrijke en bejubelde Hip Hop-iconen op het podium stonden.
Fantasy
Nadat T Dynasty de eerste klanken van Earth, Wind & Fire’s ‘Fantasy’ startte, verscheen The Sugarhill Gang met veel trots op het podium. Vooral de ‘M-A-S-T-E-R, G with the double E’ kondigde zijn aankomst met veel furore aan, precies zoals het vroeger in New York ook zou zijn geweest. De gehele avond voelde als een grote tijdscapsule naar die tijd, zoals meerdere bezoekers ons achteraf op het hart drukten. “Ik zag deze jongens toen ik zelf ook een tiener was. Nu zijn we allemaal opa’s, haha!,” vertelde een oudere bezoeker glimlachend.
Oldschool fun
Zowel The Sugarhill Gang als The Furious Five zochten voortdurend contact met het publiek. Van een simpele “hee hoo,” tot instructies als “throw your hands in the air” en “make some noise”, alles kwam meermaals langs. Het zijn inmiddels rapclichés, maar dat komt natuurlijk omdat deze artiesten dat al ruim 45 jaar perfect uitvoerden. Tijdens ‘8th Wonder’ en ‘Lala’ bewees de groep veteranen de aanstekelijke kracht van party rap, zonder daarbij aan raptechniek in te leveren. Tussen de tracks door voorzag DJ T Dynasty alle ‘brag and boast’-uitspraken van extra geluidseffecten, waardoor er een dynamische, humoristische show ontstond.
Architecten van rap
Toen Master Gee vervolgens hun staat van dienst bekendmaakte, eerste wereldwijd populaire rapgroep, eerste rapgroep op grote tv-shows, gaf hij daarbij alle respect aan de architecten uit The Bronx die hem voorgingen. Met evenveel fanfare en geschreeuw van het publiek verschenen vervolgens Grandmaster Melle Mel en Scorpio op het podium, waardoor de zaal explodeerde. Dit was rap zoals het in 1982 in New York voelde en die energie liet de zaal stuiteren terwijl ‘It’s Nasty’ op de achtergrond speelde. Moeiteloos namen Melle Mel en Scorpio het publiek over om ze vervolgens door een medley van raphits te leiden. Hoewel Melle Mel de aandacht trok, steeg juist Scorpio boven zichzelf uit tijdens zijn ritmische raps.
Fysieke excellentie
“How many of y’all remember Hip Hop movies?”, vroeg Master Gee, terwijl Melle Mel langzaam naar de grond zakte. In 1984 maakte Mel ‘Beat Street Breakdown’ en tijdens de uitleg hierover drukte de imposante emcee zich driftig op. Toen daarna de baslijn van het nummer inzette, schoot Melle Mel omhoog en rapte hij zich samen met de anderen door de track heen, met een uitschieter naar ‘Step Off’, zijn liefdesbrief aan Chaka Khan. Toen de emcees vervolgens apart werden geïntroduceerd, trok ‘Muscle Simmons’ Melle Mel zijn shirt uit en poseerde hij als een professionele bodybuilder. Het was typerend en tegelijkertijd ook aandoenlijk om de mannen zo’n show te zien geven.
The Message
Op de vraag wie Grandmaster Flash kende, kreeg het ensemble uiteraard luid antwoord van het publiek. Zonder enige introductie startte de beat van ‘The Message’ en de hele zaal ontplofte wederom. Met een glimlach deden Melle Mel en Scorpio de ‘Electric Slide’ terwijl ze het nummer inluidden. De overige emcees raakten zo opgewonden dat Melle Mel soms nauwelijks door hun geschreeuw heen kwam.
Ovatie
Bij het vijfde couplet viel alles echter stil en kon Melle Mel al rappend op volle kracht schitteren. De iconische rap “A child is born with no state of mind / blind to the ways of mankind”, galmde door de Q-Factory en raakte elke bezoeker. Nadat beide groepen als afsluiting het refrein in koor met het publiek a capella rapten, gaf de zaal een oorverdovende ovatie terug. De artiesten keken trots en voldaan over hun publiek uit. “Hip Hop is in the building!”, riep Gee na bijna een minuut applaus.
Oldschool party
Nadat de voltallige Sugarhill Gang weer op het podium verscheen, was het tijd voor ‘Apache’, waarbij veel van de artiesten het bijbehorende dansje deden. Het bleek de perfecte brug naar hun grootste hit, ‘Rapper’s Delight’, een ideaal slotstuk voor het sprookje dat 80’s Hip Hop heette. In naam van Hank werd een beetje drank geschonken, voordat Hen Dogg de zaal indook om met het publiek te feesten. Dat beviel zo goed dat de groepen na afloop van het concert allemaal de zaal in liepen voor een feestje. Haastig maakten fans foto’s en lieten ze spullen signeren, want zo’n kans krijg je natuurlijk niet meer.
Tijdloos
Ja, er werd geschreeuwd. En het feestje was belangrijker dan de raps. Ja, het was soms overdreven. Maar dat zijn juist de charmes van die tijd, waarin het feest centraal stond. Met veel humor en een duidelijke boodschap van vrede door liefde sloot Master Gee af en beleefde de Q-Factory een prachtige ‘Bronx night’, rechtstreeks uit het New York van 1982. Dit was allesbehalve een test, maar het was het tijdloze plezier van rappen op een beat.
Foto’s (c) Tyron Rosheuvel