Grollo, een klein oord op het Drentse platteland, heeft een reputatie als het om de blues gaat. AJ-Plug en Johan Derksen zijn bewoners met een blues hart die ook daar hun domicilie hebben gevonden. Tevens is het de locatie waar elk jaar een aansprekend blues festival wordt gehouden. Het bracht ook de legendarische band Cuby and the Blizzards voort. Een band uit de jaren 60 met zanger Harry Muskee. De band naast de zanger veel legendarische muzikanten in hun gelederen. Eelco Gelling, Erwin Java en niet te vergeten Herman Brood, om er een paar te noemen. ‘Groeten uit Grollo’ is ook de naam van een album wat Cuby and the Blizzards in 1967 uitbracht. De cirkel is rond, nu Grollo de muziek van destijds ten gehore brengt met een eerbetoon aan deze fantastische bluesband van wel eer.
Grollo is de enige en daarmee ook de beste Cuby and the Blizzards tribute band van Nederland. Niet alleen komen ze muzikaal akelig dicht in de buurt van het origineel, ook qua uitstraling hadden deze heren destijds zo bij Cuby in de boerderij kunnen wonen. Samen delen ze de voorliefde voor muziek uit de jaren 60/70. In het bijzonder dan voor Cuby and the Blizzards, met wie zij zich als provinciale (Diepenheim, Lemele, Deventer, Zwolle) bluesrockers zo verwant voelen.
Het passende instrumentarium hadden ze al. Dit is ook logisch aangezien de band bestaat uit leden van Tricklebolt, The Grand East, Money and the Man en Boogie Monster. Allemaal jonge bands die volop inspiratie putten uit de tijd dat Harrie Muskee zelf ook nog een broekie was. Het repertoire beslaat dan ook de eerste tien jaar van de band, van ‘Desolation’ tot en met ‘Kid Blue’. “Deze periode ligt ons nou eenmaal het best. De nummers zijn fantastisch, ik heb het zelf ook op vinyl. Toen was de band nog onbezonnen en vloog het hier en daar nog weleens uit de bocht, daar houden we wel van.”, aldus Bastian Pen, zanger van Grollo.
De show bestond uit de helft uit nummers van de eerder genoemde albums uit de begintijd van Cuby and the Blizzards. Daarnaast werden natuurlijk de grote hits ‘Window of my Eyes’ and ‘Appleknockers Flophouse’ waar het publiek enthousiast op reageerde. Wat het publiek echt tot dansen bracht was ‘Going tot he City’ ook al weer uit 1977. In traditie van “the real thing” werd de avond afgesloten met ‘Disappointed Blues’. De traditie bij concerten van Cuby was dat hij dat nummer altijd twee keer op zijn setlijst had staan als starter en als slot. Het was weer een goeie blues avond met heerlijke oer Nederlandse Blues.
Foto’s (c) Rob Verbrugge
