De Engelse trip hop popband Morcheeba heeft gedurende haar carrière tot nu toe negen albums uitgebracht. Aanstaande vrijdag komt daar het tiende album onder de titel ‘Blackest Blue’ bij.
Als je in overweging neemt dat de band altijd in een soort van niche markt heeft geopereerd, met niet de makkelijkste muziek die zeker geen mainstream genoemd mag worden, dan is het eigenlijk des te knapper dat de band met haar zevende album ‘Blood Like Lemonade’ toch een gouden status over heel Europa heeft weten te bereiken. Het album markeert, naast de terugkeer van zangeres Skye Edwards ook de doorbraak van de band naar het grotere publiek aan. In het genre is het album er een van grote klasse, dat tot nu toe niet is overklast. Niet door Morcheeba zelf, maar ook niet door andere bands in het genre, zoals Zero 7, Lamb of Flunk. Natuurlijk zijn er grotere bands te noemen die dichtbij Morcheeba zitten zoals Massive Attack of Moloko, maar die zijn toch zeker meer mainstream te noemen.
Morcheeba werd die band die op haar best is met uiterst donkere teksten op sferische klanken, waarin je toch steeds weer jazz hoort, die in ieder geval erg muzikaal is en inmiddels een grote schare vaste fans aan zich heeft weten te binden
‘Blood like Lemonade’ werd op 7 juni 2010 uitgebracht in het Verenigd Koninkrijk en wist daar de top 10 van de albumlijst te behalen. Ook in de rest van Europa deed het album het heel erg goed, onder de aanzuigende werking van de hitsingle ‘Blood Like Lemonade’ drong het album overal de hitlijsten in. Voorwaar een prestatie voor muziek die zeker niet als mainstream gezien kan worden.
Het album betekende de terugkeer zangeres en tekstschrijfster Skye Edwards naar de band. Zij was in 2003 per telefoon ontslagen vanwege creatieve meningsverschillen. Sinds die tijd heeft de band daar eigenlijk spijt van gehad, want het bleek dat zonder Edwards het eerdere niveau niet vastgehouden kon worden. Medemuzikant en producer Paul Godfrey erkende later dat dit het album zou moeten zijn geweest dat Morcheeba’s opvolger van hun tweede album moest zijn geweest. Hij erkende dat de band een lange verraderlijke weg heeft moeten gaan om tot het inzicht te komen dat Skye Edwards onmisbaar was voor de band. Niet alleen als zangeres, maar ook als creatief brein die de band naar een hoger plan weet te brengen.
Het album bevat 10, veelal slow tempo tracks, waarop de hit ‘Blood Like Lemonade’ de uitzondering is. De stem van Skye Edwards kan net zo makkelijk gezien worden als een nu-soul stem, maar zij weet als geen ander Morcheeba te sturen naar de totaal eigen sound die tussen trip hop, pop en soul door laveert. Het is door deze sound dat het album als een ‘Legendary album’ gezien hoort te worden.
De heerlijke jazzy, lounge-achtige hiphopsound biedt nog steeds de perfecte escape voor het jachtige leven dat zich aan ons opdringt. Soms hoeft een album heen muzikaal statement te zijn als van een wederopstanding van de oude Bach. Soms onderscheidt zich een album door op een perfecte manier de tijd te vangen stil te zetten. Dat is wat Morcheeba met dit album deed.
