Soms is het artwork van een cd zo origineel, dat ik het niet onvermeld kan laten. Dat geldt zeker voor ‘Missing Pieces’ de nieuwe cd van de Henrik Freischlader Band. De cover is namelijk opengewerkt. Op het album staan 13 nummers, de songteksten staan op 13 losse kaarten. Iedere kaart heeft (behalve de songtekst) aan iedere kant een mooie foto. Ze kunnen achter het open gewerkte deel geschoven worden. Zo kun je als het ware 26 verschillende covers maken. Het eerste nummer heet ‘Opening’, dit is prachtig klein en teder gespeeld op gitaar. Toch is dit intens en met veel emotie gespeeld. Heel subtiel komen er lang aanhoudende tonen op het orgel bij. Het meeslepende gitaarspel wordt langzaam iets luider, maar het tempo is nog steeds aangenaam langzaam. Het orgelspel blijft mooi ingetogen. Daarna laat Henrik horen dat ook minimalistisch gespeeld echt prachtig kan zijn.
Zo goed al non-stop volgt ‘New Beginning’, ook hier liggen tempo en volume laag. De drums gaan mee in deze sfeer, al had het op sommige momenten nog iets zachter gemogen. Henrik brengt zijn tekst half zingend, bijna pratend, mooi zacht en ingetogen. Het volume van het geheel neemt toe, terwijl het tempo nog steeds lekker rustig is. Ook nu wordt de emotie overgebracht. Het zacht gespeelde deel wat hier op volgt is zeer goed.. Dit is een aangenaam lang nummer.
Behalve blues, zijn er ook wat funky nummers, waarin het tempo hoger ligt. Zo nu en dan scheurt Henrik er met zijn gitaar heerlijk doorheen. Maar ook het orgel komt ruim aan bod. Door de solide basis van de ritmesectie lijkt alles misschien eenvoudig in elkaar te zitten. Maar de wendingen en de details zorgen voor een interessante opbouw. Het geheel heeft een aangename vintage sfeer. Ook de rustige nummers zoals ‘I Wanna Thank You’ hebben een gedetailleerde structuur. In dit soort klein gespeelde nummers had de percussie soms wat zachter gemogen. Door de combinatie met het herhalingen haalt het eigenlijk te veel aandacht weg van de rest.
Ondanks dit kleine minpuntje geniet ik zeker van alle nummers. De één is meer blues, een ander meer funky. Maar er zijn ook mooie, gevoelige soul ballads. Het is opgenomen met vintage apparatuur, dit past perfect bij de sfeer. De sfeer in ‘One And One Is One’ is door de toetsen en de blazers iets vrolijker, toch is het tempo niet al te hoog. Hierdoor passen de nummers prima bij elkaar.
‘We Used To Be Happy’ is een prachtig minimalistisch nummer. De emotie in zang en muziek is duidelijk hoorbaar, en zelfs voelbaar. Als de percussie wat minder frequent of zachter was geweest, was ik nog meer ontroerd. De balans tussen gitaar en toetsen is fenomenaal. De opbouw naar het einde is zeer goed. Tot slot ‘Walking In The Shadow Of The Spotlight’, hierin ligt het tempo in zang en muziek een stuk hoger. Toch sluit het prima aan bij de voorgaande nummers. Het einde is heerlijk onverwacht.
Alle 13 nummers zijn zeer goed opgebouwd, en anders dan de meeste blues. Natuurlijk hoor je lekker veel gitaarspel, maar het is nergens te veel of te luid. De balans tussen blues, funk en soul is prima. Het saxofoonspel smelt over het algemeen op de achtergrond samen met het geheel. Er zijn genoeg verschillen met het vorige album ‘Hands on the Puzzle’ (2018). Maar er zijn ook overeenkomsten. Als je ‘Hands on the Puzzle’ mooi vindt, dan is ‘Missing Pieces’ zeker een aanrader want je blijft er naar luisteren. (8/10) (Cable Car Records)
Tracklist:
1. ‘Opening’
2. ‘New Beginning’
3. ‘Power To The Peaceful’
4. ‘Let The People Be Free’
5. ‘Another Missing Piece’
6. ‘Justice Blues’
7. ‘It Ain’t Funky’
8. ‘I Wanna Thank You’
9. ‘What Have I Done To You?’
10. ‘Grown Up’
11. ‘One And One Is One’
12. ‘We Used To Be Happy’
13. ‘Walking In The Shadow Of The Spotlight’
Line up:
Henrik Freischlader: guitar, vocals
Moritz Meinschäfer: drums
Armin Alic: bass
Roman Babik: keyboards
Marco Zügner: Alt- Saxophone
