12 juni aanstaande komt alweer het zesde album uit van de Belgische, uit Antwerpen afkomstige band Flying Horseman. De band werd in 2008 opgericht door componist, zanger en jazzgitarist Bert Dockx (de band Dans Dans, en zijn eerste solo- album ‘Strand’ in 2014) en beschrijft zichzelf als de voortbrenger van a- typische rock: Rock die elementen bevat als post- punk, dark- blues post- folk en soul.
Voor het produceren van dit nieuwe album, genaamd ‘Mothership’ werkte de band voor de eerste keer samen met producer Jasper Maekelberg (van ondermeer Faces on TV, Balthazar). Doordat het album iets later in de platenwinkel en op streamingsdiensten belandt dan oorspronkelijk de bedoeling was, heeft de band ervoor gekozen om als introductie van ‘Mothership’ de afgelopen maanden een aantal singles uit te brengen afkomstig van het album: ‘Flare’, ‘ Hotel’, ‘Set Reset’ en ‘Where Do You Live’. ‘Mothership’ beloofde een afwisselend album te worden, opzwepend en zwoel, kwaad en teder, mysterieus en speels.
Dat mysterieuze dient zich meteen al aan in het eerste nummer ‘A Song That Lasts’, dat met recht een openingsnummer genoemd mag worden. Op tekst laat de band je nog even wachten: Het nummer bestaat uit de herhaling van één en dezelfde zin die het gehele nummer begeleid wordt door ook eenzelfde basritme. Het nummer laat je vast proeven aan het mysterieuze sfeertje dat het album belooft, verder in het nummer aangesterkt door de backing vocal.
De titel van het tweede nummer ‘Summer Dance’ doet verwachten dat een dansbaar funky nummer zich zal aandienen. Maar niets is minder waar: Ook dit nummer is geschreven met een mysterieuze dramatische ondertoon die hoort bij de confronterende tekst, waarmee de band zich vooral wil afzetten tegen de maatschappelijke realiteit en de praktijk van alledag.
‘Secrets’ bevat vooral weer de typische kracht van Flying Horseman zoals we van ze gewend zijn: De onrustige en chaotische, maar toch beheersbare muziek. Een nummer dat al bij aanvang door middel van de bas meteen een stevige start doormaakt en je nieuwsgierig maakt naar wat gaat komen. Het nummer ‘Hotel’ is vooral gezegend met de fraaie baslijnen van Mattias Cré, zoals hij ze, zoals we dat eerder van hem gewend zijn op andere albums, kan voortbrengen. Een uptempo nummer met een in het oog springende bridge vol verwarring, om daarna af te sluiten met een uiterst rustig outro.
Dat het album afwisseling brengt, zoals eerder genoemd, is wel te horen in het lounge- achtige jazzy nummer ‘Where Do You Live’. Een nummer dat je even wegzuigt van de werkelijkheid. Maar Flying Horseman zou Flying Horseman niet zijn als er in de bridge toch weer even wat duisternis in het nummer wordt gebracht door middel van mysterieuze zang in de backingvocals met bijbehorende donkere synth- geluiden. Even terug naar de duistere werkelijkheid, om daarna weer in lounge- sferen terug te keren.
‘Flare’ is één van de singles die is voortgekomen uit het album, die wij destijds ook bij de release onder de aandacht hebben gebracht bij Maxazine. Een nummer wat weer een krachtige bas bevat, die meteen de aandacht trekt wat het nummer verdient. Dit blijft voor ons toch het beste nummer van het album. Zowel de zang als het instrumentale gedeelte vertelt een verhaal. Een instrumentaal gedeelte dat goed in elkaar is gezet in een nummer met dramatische, maar toch afwisselende pakkende zang en synths die je als het ware meevoeren door het nummer. Een nummer dat alle elementen bevat van wat ‘Mothership’ beloofde te worden.
Het volgende nummer ‘Set Reset’ lijkt in de eerste plaats een vrolijk nummer te zijn met een zang die wel wat weg heeft van David Byrne van de Talking Heads. Zo ook de vrolijke synth- geluiden en poppy slaggitaar in het refrein. Maar de duisternis kan ook in dit nummer niet helemaal uitblijven door aan het eind van ieder couplet een dramatische gitaarriff in de zetten.
Het album eindigt met het nummer ‘Citizen’: Een nummer waarbij de synths je als een trein door het nummer voeren en langs afwisselende en vlotte funky baslijnen leidt. Een trein die je meteen laat uitstappen op het eindstation van het album. Afwisselend? In lichte mate. Veel dramatiek speelt toch de boventoon. Opzwepend om je duistere gedachten naar boven te halen, ook na een speelser funky of zwoel lounge- sfeertje, maakt het tot een mysterieus geheel. (6/10) (Unday Records)
