Er zijn niet veel bands die hun debuutalbum mogen presenteren in de karakteristieke Rotonde van de Botanique. Maar als je van Brussel komt en de twee jaar daarvoor telkens een voorprogramma hebt gespeeld, heb je een streepje voor. Het vijftal O.R.A. of languit Organic Random Atmosphere heeft deze bevoorrechte status.
Maar vooraleer het zover is mag de Brusselse ‘immigrante’ Laryssa Kim het podium betreden. Deze Italo-Congolese woont sinds 2013 in de hoofdstad en heeft al ervaring opgedaan in Rome, gestudeerd in Amsterdam en Bergen en maakt nu een vijftal jaar muziek onder haar eigen naam.
Zoals de naam al zegt is de Rotonde een ronde zaal waarvan de helft het podium is en de andere helft een de vorm van een amfitheater heeft, met een oude houten vloer en treden. Aan de witte muren zijn de renaissance-ornamenten nog de overblijfselen van wat de kruidentuin vroeger is geweest. In het midden hangt er een discobal waar voor het optreden alle lampen op waren gericht.
Een mooie setting voor de ambient muziek die Laryssa Kim in het begin maakte. Ze zong met een warme stem in het Engels, Frans en Italiaans en maakte gebruik van loops die ze dan wel live creëerde, dan wel van voorgeprogrammeerde samples, die ze zelf gemaakt had. In het midden van haar set kwam er meer ritme in en voelde men de Afrikaanse roots. Bij een bepaald nummer namen de zenuwen of enthousiasme in haar stem een beetje de bovenhand, maar even later was dat weer verdwenen en klonk haar stem zuiver boven de sfeervolle beats. Het publiek zat en luisterde aandachtig naar de aaneengeregen tracks die ze bracht, want het vloeide naadloos aan elkaar over.
Drum, synthesizer, bass, gitaren en vier lege stoelen vulden het podium voor O.R.A.. Het publiek had zich ook al staande voor het podium geschaard, met daarop een strijkkwartet bestaande uit drie violisten en een celliste. Vervolgens kwamen de vijf heren op het podium en de gitarist fungeerde als dirigent om het geheel op gang te brengen.
De eerste helft van het concert was, om het een label op te plakken, pure indie. Verschillende stijlen waren hoorbaar, een zalig ritme, de toetsen die een sfeer creëerde samen met het strijkkwartet, die de eerste vier nummers meespeelde, en daar breide de zanger met zijn hoge stem een mooie melodie omheen.
Ze hadden een unieke sound, waarbij één nummer á la ‘Lost Frequencies’ klonk en een ander weer als ‘Balthazar’.
Bij ‘Heavenly Body’ nam de zanger een akoestische gitaar en begon te tokkelen, zonder geluid. Hij ontdekte dat de volume knop laag stond, maar de toetsenist gaf aan dat er nog geen geluid door de boxen kwam. Iemand van de techniek kwam vervolgens op het podium om de de gitaar ‘aan’ te zetten, wat wel een hilarisch momentje was.
Vervolgens kwam het strijkkwartet op het podium om er weer direct af te gaan, want het was hun beurt nog niet.
Waar wel de tijd voor was, was een shift in het optreden. ‘Infinity’ en de nummers die daarop volgden kon men echt in de categorie ‘Progressieve Rock’ plaatsen. Meer gitaar, heerlijke melodielijnen, afwisselende ritmes; een geheel dat vol energie zat.
O.R.A. is een band dat aan de ene kant niet op een groot podium moet staan, omdat dan de zuiverheid wegvalt en aan de andere kant had men, met de mooie belichting erbij, de precieze grootsheid. Samen met Laryssa twee artiesten die dit decennium het waar kunnen maken.