De Amerikaan Michael Landau is al sinds de jaren ’70 actief in de muziek. Hij werkt veel als sessiemuzikant en heeft samengewerkt met onder anderen Steve Lukather (Toto) en BB King. Inmiddels heeft hij op honderden albums meegespeeld. ‘Rock Bottom’ is zijn laatste wapenfeit.
Rustige drums bij aanvang van zijn nieuwe album. Als toetsen en gitaar erbij gekomen zijn, volgt de zang. Deze sluit aan bij de laidback muziek. Het geheel is prima verdeeld over de speakers. Ondanks dat de muziek rustig is, word je wel getriggerd om intens te luisteren. Een paar keer is er een vleugje rock, de zang heeft dan een ruwe sound. Maar ‘Squirrels’ eindigt rustig. De ruwere zang hoor je soms ook in ‘Bad Friend’. Ondanks dat Michael gitarist is, krijgt Teddy Landau alle ruimte met zijn bas. Dat komt vooral bij het intro van ‘Gettin Old’ naar voren. De laagjes zijn subtiel maar mooi gedoseerd. Door het chillende effect luister het zo gemakkelijk weg. Ondertussen zijn er wel diverse details in verwerkt van (akoestisch) gitaar en orgel. Ook in ‘We All Feel The Same’ blijf je in deze heerlijke flow, waarbij natuurlijk vooral het gitaarspel Michael super is.
Tijd voor wat meer rock in ‘We’re Alright’. Enkele zinnen worden met vrij ruwe stem gezongen. De snaren gaan mee in deze lijn. Toch voelt dit licht pittige nummer totaal niet aan als een dis-balans. Als deze track wegsterft, loopt het vloeiend over naar ‘One Tear Away’. Dit is slow, lazy blues. Ondanks het langzame tempo, is het niet sloom of ouderwets. Dit is heerlijk chillen. Weer is er een prima verdeling tussen de instrumenten. Michael geeft de overige muzikanten de kans om zijn gitaarwerk prima aan te vullen. Drummer Alan Hertz is nergens te snel of te luid, zodat ook dit nummer zijn waarde blijft houden.
Het tempo gaat in ‘Poor Dear’ omhoog. Toch blijft de aansluiting met de overige nummers bestaan. ‘Freedom’ heeft slechts een zweempje muziek in zich. Langzaam en bijna fluisterzacht gespeeld. De zang is teder, en woord voor woord te verstaan. De basis is minimalistisch gezongen en gespeeld. De toetsen dwarrelen er zo nu en dan iets sneller door heen. Op andere momenten gaan ze mee in deze heerlijke lazy jazz. Het instrumentale stuk is experimenteel. Het gitaarspel is soms wat op de achtergrond. Een andere keer komt dit op een bescheiden, maar magnifieke manier meer naar voren. Ook de laatste nummers ‘Heaven In The Alley’ en ‘Speak Now, Make Your Peace’ passen prima bij de voorgaande nummers.
Michael is een goede gitarist, maar ‘Rock Bottom’ loopt niet over van de gitaarsolo’s. De verdeling tussen de instrumenten is evenwichtig. Dat geeft duidelijk een meerwaarde. Hoewel er licht rockende elementen in verweven zitten, straalt dit album rust uit. Eerlijk is is eerlijk, je moet wel zin in hebben in deze rustige en soms langzame nummers. Maar als je wilt chillen en/of in een luie bui bent, dan past ‘Rock Bottom’ hier perfect bij. (8/10) (Mascot Label Group)