Alberto Rigoni is een succesvolle Italiaanse bassist/componist. Hij speelt in TwinSpirits en Lady & THE BASS. Hij heeft met diverse beroemdheden op het podium gestaan, zoals : Alan Parsons, Jørn Lande e.a. Tevens is hij co-producer van Vivaldi Project. Voor ‘BASSORAMA’ heeft Alberto een aantal bassisten weten te strikken, waaronder: Nik West (Prince), Doug Wimbish (Living Color). Door deze namen weet je dat dit album anders zal klinken dan zijn 4 voorgaande albums.
De cd begint met een lage, vet aangezette bas solo en een vrouwenstem komt op met “Nice guitar baby” en Alberto antwoordt ”Huh? It’s a bass, and I’m a bass guy, bass guy” Het “I’m a bass guy, bass guy” wordt diverse malen als sample herhaald. De bas, door Alberto bespeeld, is nog goed te horen. Als het “I’m a bass guy” weer klinkt, wordt dit te vaak herhaald. De titel is ‘Bass Guy’, dat is duidelijk. Er is te veel toegevoegd in de mix. Waardoor er een soort ruis ontstaat. Dit is jammer want Alberto is een goede bassist en dat komt nu minder goed naar voren. De puurheid die hij normaal laar horen is deels weggedrukt door de manier van mixen.
Titeltrack ‘BASSORAMA’ heeft een vrij hoog tempo. Je hoort heel even het huilen van een klein kind. De opbouw van het nummer is niet zo goed, en het einde is te onverwacht. Een krakend / zoemend geluid is met opzet toegevoegd aan ‘Doctor Who’. Met de koptelefoon op klinkt dit niet aangenaam. Zonder koptelefoon is het gezoem letterlijk verder van je oren weg, dan gaat het wel. Jammer blijft het, want ook de melodie, en de bas groove (door Doug Wimbish) wordt deels te niet gedaan door deze zoemende geluiden. Het einde van het nummer wordt weg gedraaid.
Doordat het geluid van strijkers is toegevoegd heeft ‘Free your mind’ een heel andere sound dan de rest. De strijkers en de zang zorgen voor een melodieus nummer dat je na 1 keer luisteren al bij blijft. Tevens is er een vette beat te horen. Dit nummer eindigt met strijkers en zang in de hoofdrol. Het 11e en laatste nummer, ‘Wanna B’ klinkt over het algemeen weer puurder. Het contrast tussen de lage tonen en de hoge tonen is hierdoor goed te horen. Het ritme heeft ook hier meer aandacht dan de melodie. Het einde sterft mooi weg.
Alberto Rigoni’s vorige solo albums bevat een mix van rock, metal en fusion. Op die albums speelden diverse gast muzikanten uit te prog wereld mee. Bijvoorbeeld Gavin Harrison (Procupine Tree, King Crimson) Kevin Moore (ex-Dream Theater). ‘BASSORAMA’ is echt héél anders dan zijn voorgaande cd’s: Er zijn veel verschillende stijlen te horen: electro pop, hiphop, funk, en electro soul. Waardoor ‘BASSORAMA’ meer in de richting van Daft Punk en Gorillaz komt. Het ritme voert de boventoon. Er zijn soms teveel herhalingen in het ritme. De melodie is van ondergeschikt belang. Het grootste minpunt is dat er tijdens het mixen teveel is toegevoegd en/of teveel aan is veranderd. Gevolg is dat de puurheid op de achtergrond is geraakt. Geen ‘wow-momenten’ zoals bij zijn vorige albums. Toch luistert ‘BASSORAMA’ wel lekker weg bijvoorbeeld tijdens een autorit. (6,5/10) (Pride and Joy Music)