RCA, de platenmaatschappij die na Sun Records verantwoordelijk is voor de release van nagenoeg alle Elvis Presley albums, heeft eind oktober weer een album van de rocker uitgebracht. Men vond het nodig om een 14-tal tracks te voorzien van nieuwe muziek, gespeeld door The Royal Philharmonic Orchestra, getiteld ‘If I Can Dream‘. Persoonlijk ben ik niet bepaald gecharmeerd van dit soort acties waarbij vaak de originele tracks verkracht worden, maar toch was mijn nieuwsgierigheid gewekt.
14 tracks met nieuwe muziek, beginnende met het uit 1973 daterende ‘Burning Love’. ‘Burning Love’ is de originele versie met violen en al, ik val zowat van mijn stoel. Ik, als gezegd Elvis fan zegt “NEE”, dit sla ik snel over. Track twee, ‘It’s Now Or Never’, wederom voorzien van violen, geeft mij het gevoel van karaoke, wel enigzins om aan te horen en mee te bléren na een flinke borrel. Ik was al van mijn stoel gevallen, dus dat kon niet meer, maar bij ‘Love me Tender, het van oorsprong qua muziek alleen maar met akoestische gitaar, ook hier weer strijkers. Op zich leuk, als je Elvis zou op laten treden bij Night of the Proms, dan zou het nog kunnen.
Aangekomen bij de vierde track, het epische nummer ‘Fever’, heb ik er schoon genoeg van. Hoor ik ineens Michael Bublé door mijn speakers!. Verschrikkelijk. Michael Bublé is heus een goede zanger maar hiermee slaan zowel hij als RCA de plank volledig mis. Ik ga het album niet verder afluisteren, mijn teleurstelling is groot. Ik had veel meer verwacht van dit album, echter is het voor mij een dikke “NEE”. Wat mij betreft zijn bijna alle tracks verziekt, ik denk dat alle echte Elvis fans het met mij eens zullen zijn dat ‘If I Can Dream’ de prullenbak in mag.
(3/10)(RCA / Sony)
