Na een bewogen week met regen, hagel en storm was het eindelijk tijd voor Stream of Passion met Embrace the storm. Dit album kwam 10 jaar geleden uit en zou vanavond van begin tot eind weer live te horen zijn. Voordat het zover is krijgen we eerst in het voorprogramma Synergy Protocol. Ze noemen zichzelf een progressieve metal band. Daar kan ik aardig mee leven maar ik moet wel even wennen hoe deze show gebracht wordt. Het komt allemaal een beetje houterig over en ook Laura Guldemond (zang) weet tussen de nummers door weinig zinsvols te vertellen.
Als ik om me heen kijk zie ik dat de spanningsboog van velen al aan gruzelementen is en dat facebook weer actief gebruikt wordt. Aan het einde worden er nog gevouwen vliegtuigjes uitgedeeld wat wel voor wat hilariteit zorgt. Jammer dat aan het einde van de show iedereen op het podium los begint te komen en Laura nog wat karate schoppen uitdeelt en iets wat op grunten lijkt uit haar keel komt. Toch nog hoop op een doorbraak? Van mij mag het.
Het tweede voorprogramma was de enthousiaste band Kingfisher Sky. Inmiddels al oude bekenden maar altijd weer lekker om ze te zien spelen. Toegegeven, je moet de muziek wel een beetje kennen voordat je deze kan waarderen. Het zit allemaal goed in elkaar, er is plezier op het podium en de passie is duidelijk aanwezig.
Als het podium klaar is voor Stream of Passion en er nog een korte soundcheck gedaan is wordt het donker in de zaal en het feestje kan beginnen. Veel blauw licht vanaf het podium en de bandleden komen een voor een onder luid gejuich het podium op. Als Marcela Bovio (zang en tussen de nummers door een geweldige entertainer met haar charmante accent) het podium opkomt en inzet is iedereen meteen weer in de ‘SOP modus‘. Horns up, headbangen en meezingen. Jeffrey Revet houdt zijn haarbos tot de encore redelijk in stijl maar bij de laatste nummers wuift zijn haar weer vertrouwd achter de toetsen van voor naar achter.
Achter het blinkende Mapex drumstel is de uitdrukking op het gezicht van Martijn Peters een van uitersten. Van een vriendelijke glimlach tot een fel verbeten grimas op het moment dat hij een van zijn bekkens afranselt. Eric Hazebroek is altijd de rots in de branding, zo ook vanavond. Alles wat hij laat horen, buiten het geluid van zijn gitaar, is: “Laat je horen!”, en dat doen we dan ook. Stephan Schulz was eens een redelijk timide gitarist die ondertussen ook steeds meer een podiumdier wordt en zijn gitaar tijdens zijn solo’s in allerlei bochten wringt. Zijn podiumsprong haalt het echter nog niet bij die van Johan van Stratum. Als we het nu toch hebben over het afstraffen van je gitaar… 
Johan schudt regelmatig zijn gitaarhals door elkaar om de turbo even aan te zetten en dat werkt. Je voelt de bas zo je lichaam intrekken! Zijn sprong blijft nog steeds fenomenaal, inclusief een halve schroef.
De avond vliegt voorbij, en Maaike Peterse (KingfisherSky, Kovacs) speelt op haar glimmende cello nog een nummer mee en ook Laura Guldemond (Synergy Protocol) zingt nog een nummer mee met Marcela. Ondanks dat de Boerderij niet volledig is uitverkocht is het toch weer een superavond met lekkere muziek en veel bekende gezichten. Tot de volgende!
