De releasedatum van deze cd was precies op Robin Trower’s 70e verjaardag, op 9 maart jl. gepland. Trowers werd vooral bekend als gitarist van Procol Harum, de band war hij zich in 1967 bij aansloot. Omdat hij liever solo wilde, verliet hij de band in 1972. Na wat muzikale omzwervingen had Robin zijn draai in de blues gevonden. Alleen al met zijn Robin Trower band heeft hij tientallen albums op zijn naam staan. Als we de Procol Harum albums er bij op tellen, komen we al gauw op ruim 50 albums uit.
Op dit album speelt Robin niet alleen gitaar, maar hij speelt ook alle baspartijen. Natuurlijk zingt hij ook. Dit keer neemt hij de volledige zang voor zijn rekening. Chris Taggart speelt op de drums. En Luke Smith speelt orgel. Het album begint meteen met de titelsong. ‘Something’s about to change’ Het tempo is laid back tot mid-tempo. Het zijn bekende iet wat sombere klinkende stem .. en zijn lichte slisje in zijn uitspraak. De teksten zijn bijna helemaal te verstaan. Natuurlijk goed gitaarspel in een prima lang instrumentaal stuk.
Een super gaaf basloopje bij het intro van ‘Dreams that shone like diamonds’ en de drums worden rustig en vrij eenvoudig bespeeld. Maar absoluut niet saai! Het orgel wordt prachtig op achtergrond toegevoegd en samen met de gitaar luistert het heerlijk weg.
‘Gold to grey’ gaat over dat zijn lief bij hem is weg gegaan is. Hij heeft de signalen niet gezien, niet gemerkt, en blijft dus achter met een gebroken hart. Zijn leven was eerst zonnig maar nu grijs. Een goede tekst die laat horen wat liefdesverdriet met iemand kan doen. Het orgel is ook hier een prima toevoeging. De noten zijn lang en worden langzaam gespeeld. Ze gaan bijna stroperig over van de ene in de andere. Ze maken van dit nummer een wat droevige maar mooie ballad. De drums hadden op sommige momenten iets minder luid gemixed mogen worden; Dan had deze ballad net wat meer impact gehad.
De cd eindigt met ‘Til I reach home’. Een laid back nummer, dat wordt afgewisseld met wat mid-tempo stukken. En ook weer met zo’n gaaf basloopje. Robin bewijst dat hij ook prima met een bas over weg kan! Een decrescendo volgt en het nummer lijkt afgelopen te zijn. Niets is minder waar, het blijkt een leuke en onverwachte wending te zijn. Fijn, dan kunnen we nog even langer blijven luisteren.
‘Something’s about to change’ heeft een mooie afwisseling tussen de laid back tempo en de mid-tempo nummers. Ook teksten en instrumentale stukken wisselen elkaar prima af. En natuurlijk is er het sublieme gitaarspel. Dit was een heel andere cd dan de meeste andere cd’s van Robin, deze is rustiger. Verder over het algemeen vrij eenvoudige melodielijnen en ritmes. Saai? Nee! Melancholisch? Ja, dat wel. Dit is een cd voor als je in een langzaam aan modus zit, of er juist in wilt komen. (7,5/10) (Manhaton records)