Dat Queen in 2025 nog steeds razend populair is, is duidelijk; dit blijkt wel uit het feit dat er dit jaar maar liefst 34 nummers van deze iconische band in de Top 2000 staan, met natuurlijk ‘Bohemian Rhapsody’ opnieuw op nummer 1.
In 2025 is het vijftig jaar geleden dat Queen het legendarische album ‘A Night at the Opera’ uitbracht, om precies te zijn op 21 november 1975. Om dit te vieren met een integrale uitvoering van het album kwam The Dutch Queen maandag 29 december naar de Groningse Oosterpoort . Voor aanvang stond er al een flinke rij voor de Kleine Zaal, de show was al geruime tijd uitverkocht.
The Dutch Queen treedt alweer jaren samen op, dus een gelegenheidsformatie kun je het inmiddels niet meer noemen. Zanger Merijn van Haren en gitarist Kees Lewiszong kennen we nog van Navarone en bassist Joost van Haaren verdiende zijn sporen bij Krezip en Novastar. De band wordt gecompleteerd met toetsenist/gitarist Henk Jan Heuvelink (Marike Jager, Klein Orkest) en deze avond met Tim van Delft (De Staat) op drums. Om half negen precies betrad de band het podium en gooide voordat gestart werd met de uitvoering van ‘A Night at the Opera’ gelijk de beuk erin met ‘We will rock you’. Hierna volgden enkele hits zoals ‘Crazy Little Thing called Love’, ‘Another One Bites the Dust’, ‘I Want to Break Free’ en ‘Killer Queen’. Het publiek, dat in leeftijd varieert van heel jong tot ver boven de pensioengerechtigde leeftijd, werd dus direct goed opgewarmd.
Hierna nam Merijn de tijd voor een kort praatje en vertelde dat ze het album zonder onderbrekingen zouden gaan spelen, daarna werd gestart met de openingstrack van ‘A Night at the Opera’, ‘Death on Two Legs’. In ‘Lazing on a Sunday Afternoon’ werd een aparte sfeer gecreëerd door het gebruik van de kleine vintage microfoon. ‘I’m in Love with My Car’, oorspronkelijk gezongen door Roger Taylor, werd gezongen door Kees Lewiszong, die ook over een uitstekende stem beschikt. Hoewel ‘A Night at the Opera’ ook een aantal onbekendere nummers bevat, wist de band de aandacht van het publiek goed vast te houden. Helaas ontkomt ook The Dutch Queen niet aan “the Dutch disease”, wat tijdens de rustige nummers wat storend is, maar over het algemeen werd enthousiast meegezongen en geklapt. Een van de hoogtepunten van zowel het album als deze show was de prachtige uitvoering van ‘Love of my Life’, wat ook woord voor woord werd meegezongen door het publiek. En dan natuurlijk ‘Bohemian Rhapsody’, waarbij het publiek als koor fungeerde.
Onder de klanken van het Britse volkslied ‘God Save the King/Queen’ verliet de band het podium. Gelukkig niet voor lang, want al snel kwamen ze terug en ging het dak eraf met ‘Tie your mother down’. Er volgde nog een reeks aan hits zoals ‘Under Pressure’, ‘The Show Must Go On’, ‘Somebody to Love’ en ‘Don’t Stop Me Now’. In deze laatste fase van het concert klonk ook het complexe en meeslepende ‘Innuendo’; Freddie heeft dit nummer helaas nooit live kunnen spelen, maar deze uitvoering was een absoluut hoogtepunt.
Na afsluiter ‘We are the Champions’ kwam er toch echt een einde aan de avond. Maar niet getreurd: Merijn gaf aan dat de band gewoon volgend jaar terugkomt; dan is er immers opnieuw een 50-jarig jubileum te vieren (van ‘A Day at the Races).
Veel coverbands wagen zich aan nummers van Queen, maar om deze legendarische band echt goed te vertolken, moet je van goeden huize komen. En dat komen de mannen van The Dutch Queen, van begin tot het einde stond het als een huis. De stem van Merijn, die heel dicht in de buurt van Freddie Mercury komt, het gitaarspel van Lewiszong, de strakke ritmesectie en de toetsen die het geheel die typische Queen-sound geven, alles klopte. Geen theatrale aankleding en opvallende kostuums, puur muziek. Voeg daaraan toe het aanstekelijke enthousiasme en het plezier dat de band uitstraalt en je hebt een recept voor een onvergetelijke avond.
Foto’s (c) Anneke Klungers
