Hoewel ‘The Wild Rover’ wereldwijd wordt geassocieerd met Ierse folkmuziek, liggen de oorsprongen van dit lied verrassend genoeg in het 17e-eeuwse Engeland. Volgens onderzoek van Brian Peters in het Folk Music Journal ontstond het lied als een Engelse broadside ballad uit de jaren 1670, geschreven door Thomas Lanfiere. Het oorspronkelijke lied draaide om een ‘slechte echtgenoot’ die zijn drankzuchtige levensstijl achter zich liet, maar werd door de eeuwen heen ingekort, herbenoemd tot ‘The Wild Rover’ en voorzien van het kenmerkende refrein.
Deze transformatie van een moralistisch verhaal naar een meezinglied toont de kracht van de volksmuziek om zich aan te passen aan verschillende culturen en tijdperken. Wat begon als een waarschuwend verhaal over de gevaren van alcohol, werd ironisch genoeg een van de meest geliefde drinkliedjes ter wereld.
The Dubliners
De Dubliners ontstonden in de jaren 1960 uit spontane sessies in O’Donoghue’s Pub in Dublin. De oorspronkelijke formatie bestond uit vier leden: Ronnie Drew (zang, gitaar), Ciarán Bourke (zang, gitaar, Ierse dwarsfluit en mondharmonica), Luke Kelly (vijfsnarige banjo) en Barney McKenna (tenor banjo). Deze combinatie van instrumenten en stemmen zou de basis leggen voor hun kenmerkende geluid dat traditionele Ierse muziek een nieuwe dimensie gaf.
De band onderging in 1964 een belangrijke uitbreiding toen John Sheahan en Bobby Lynch zich aansloten. Zij speelden aanvankelijk tijdens de pauzes van concerten, maar bleven vaak voor de tweede helft van de show. Deze uitbreiding markeerde het begin van The Dubliners als professionele tourneeband.
Het succes van The Dubliners was vooral gecentreerd rond hoofdzangers Luke Kelly en Ronnie Drew, beiden inmiddels overleden. De band onderscheidde zich door hun levendige Ierse folk liedjes en traditionele straatliederen. Hun charismatische optredens en authentieke interpretatie van traditionele muziek maakten hen tot ambassadeurs van de Ierse cultuur wereldwijd.
Na het overlijden van Ciarán Bourke in 1988 werd Eamonn Campbell officieel gevraagd om lid te worden van de groep. Deze bezetting van Ronnie Drew, Barney McKenna, John Sheahan, Seán Cannon en Eamonn bracht later dat jaar het album ‘The Dubliners’ Dublin’ uit en wordt door velen gezien als de laatste echte lichting Dublinners.
‘The Wild Rover’
The Dubliners namen ‘The Wild Rover’ op in 1964, waarbij ze het lied tot een van hun handelsmerken maakten. Hun interpretatie bracht de eeuwenoude ballade naar een nieuw publiek en vestigde hun reputatie als de definitieve uitvoerders van Ierse folk. De band slaagde erin om de essentie van het lied te behouden terwijl ze er hun eigen energieke stempel op drukten.
Als ongeveer 400 jaar oud Iers folk lied wordt ‘The Wild Rover’ nog altijd veel gespeeld in Ierse pubs, vooral vanwege de mogelijkheid tot publiekparticipatie, met name de vier klappen die volgen op “and it’s no, nay, never”. Deze interactieve elementen maken het lied tot een gemeenschap experiëntie die de grenzen tussen artiest en publiek wegneemt.
Het succes van ‘The Wild Rover’ door The Dubliners inspireerde talloze andere artiesten. Het lied werd ook uitgevoerd en opgenomen door The Clancy Brothers met Tommy Makem op hun album ‘Recorded Live in Ireland’ uit 1965 en The Pogues op hun album ‘Red Roses for Me’ uit 1984. Zelfs moderne punk-folk bands zoals de Dropkick Murphys namen het nummer op in hun repertoire.
Commercieel Succes
The Dubliners bereikten tijdens hun carrière een totale albumverkoop van meer dan 30 miljoen exemplaren, verdeeld over negentien studioalbums, vierentwintig compilatiealbums en drieëntwintig singles. Deze indrukwekkende cijfers bewijzen hun blijvende populariteit over verschillende generaties.
In 2011 verscheen een compilatiealbum getiteld ‘Wild Rover’, dat de 55e positie bereikte in de Ierse albumlijsten. Ook al was dit decennia na de oorspronkelijke opname, het laat zien hoe het nummer nog altijd relevantie had voor nieuwe luisteraars.
De jaren 1960 kenden een herleving van de folkmuziek wereldwijd. Terwijl artiesten zoals Bob Dylan en Joan Baez in Amerika de folk revival aanvoerden, speelden The Dubliners een vergelijkbare rol voor de Ierse traditie. Hun benadering verschilde echter van de vaak sombere, protestgeoriënteerde Amerikaanse folk. The Dubliners brachten een energieke, feestelijke sfeer die paste bij de Ierse pubcultuur.
Hun instrumentatie was kenmerkend voor de traditionele Ierse muziek: banjo’s, tin whistles, bodhrán en gitaren creëerden een geluid dat zowel authentiek als toegankelijk was. Deze combinatie maakte hun muziek geschikt voor zowel intieme pubsessies als grote concertzalen.
Erfenis Na Succes
Vandaag de dag wordt de geest van The Dubliners levend gehouden door The Dublin Legends. Dit viertal, met de iconische zanger/gitarist Seán Cannon aan boord, brengt de authentieke Ierse sfeer rechtstreeks naar het podium. Zij zorgen ervoor dat de traditie van de band voortleeft voor nieuwe generaties.
Het lied ‘The Wild Rover’ is uitgegroeid tot meer dan alleen een nummer; het is een cultureel fenomeen geworden. Van pub sing-alongs tot professionele folk festivals, het lied blijft mensen samenbrengen rond de universele thema’s van thuiskomen en vergeving.
Na het succes van ‘The Wild Rover’ kwam The Dubliners’ echte doorbraak in 1967 met ‘Seven Drunken Nights’. Het nummer bereikte de 7e positie in de Britse hitlijsten en de nummer 1 positie in Ierland, ondanks dat het werd verboden door de nationale Ierse omroep RTÉ vanwege de pikante inhoud. De single kreeg uitgebreide airplay op piratenradio Radio Caroline, wat hielp bij het commerciële succes.
Met hun bossige baarden en onmoderne kleding waren The Dubliners onwaarschijnlijke popsterren, maar hun optreden in Top of the Pops bracht hen voor het eerst naar een mainstream publiek. Dit succes gaf hen momentum voor vervolgsingles zoals ‘Black Velvet Band’.
Culturele Betekenis
De paradox van ‘The Wild Rover’ blijft fascinerend: een lied over het opgeven van drank werd een van de populairste drinkliedjes ter wereld. Deze ironie illustreert hoe muziek zijn eigen leven gaat leiden, onafhankelijk van de oorspronkelijke bedoelingen van de makers.
The Dubliners hebben met hun interpretatie van ‘The Wild Rover’ niet alleen een klassiek lied nieuw leven ingeblazen, maar ook de basis gelegd voor de internationale waardering van Ierse folkmuziek. Hun erfenis leeft voort in elke pub waar het lied wordt gezongen, en in elke nieuwe generatie muzikanten die zich laat inspireren door hun authentieke en energieke benadering van traditionele muziek.