Weinigen weten zo natuurlijk het evenwicht te bewaren tussen authenticiteit en vernieuwing als Chad Clark. Zijn wortels liggen in de bluegrass, maar zijn vertakkingen reiken tot in het digitale tijdperk. De weg die hij aflegde, van het spelen van covers in kroegen tot het uitbrengen van een persoonlijk soloalbum, laat zien hoe passie en doorzettingsvermogen uiteindelijk hun eigen stem vinden.
Het begon allemaal in zijn jeugd, waar live bluegrassmuziek hem voor het eerst raakte. “Dat was het moment dat mijn aandacht werd gegrepen zoals niets anders dat ooit deed”, vertelt hij. Later begon hij ook naar country, rock en de populaire muziek van die tijd te luisteren. “Die mix heeft mijn geluid gevormd, nog voordat ik echt begreep wat stijl betekende.”
Op zijn vijftiende ontdekte hij dat muziek meer was dan alleen een hobby. “Ik speelde toen mijn eerste betaalde optreden. Vanaf dat moment wist ik dat ik hiermee door wilde gaan.”
Zijn muzikale invloeden waren breed. Thuis klonken country- en bluegrasslegendes als Bill Monroe en Flatt & Scruggs, terwijl hij op de radio juist rock en pop meekreeg. “Al die genres hebben mijn geluid beïnvloed en me geholpen muziek met een open blik te benaderen”, legt hij uit. Zo groeide hij steeds meer uit tot een verhalenverteller in plaats van iemand die zich aan één genre vastklampt.
De eerste professionele stappen zette hij in coverbands, waar ze alles speelden wat populair was: van klassieke rock tot moderne pop en wat country. “Die optredens leerden me hoe ik een publiek moest bespelen, hoe ik echt naar muziek moest luisteren en hoe je samen iets groters neerzet op een podium.” Later volgden de eerste opnames. “Dat voelde alsof je bliksem in een fles probeert te vangen.”
Door de jaren heen is zijn relatie met muziek veranderd. “Ik begrijp nu dat muziek niet alleen optreden is, maar vooral communicatie”, zegt hij. Zijn schrijven is steeds persoonlijker geworden. “Ik probeer niet meer iemand anders te zijn of trends na te jagen. Mijn eigen stem en ervaring vormen de basis.”
Ook zijn creatieve proces is gegroeid. “Ik heb geleerd dat je creativiteit niet moet forceren. Het moet de ruimte krijgen om te groeien.” Daarbij heeft hij kwetsbaarheid omarmd. “Vroeger vond ik dat eng, nu gebruik ik het juist als kracht in mijn schrijven.”
Clark zag de muziekindustrie veranderen, van vinyl tot streaming en van grote labels naar onafhankelijke artiesten. “Het belangrijkste verschil is dat je tegenwoordig geen groot label meer nodig hebt. Dankzij internet en sociale media kun je zelf een publiek opbouwen en creatieve controle behouden.”
Het echte keerpunt kwam toen mensen op zijn eigen muziek begonnen te reageren. “Dat was het moment dat ik me een artiest voelde en niet alleen een uitvoerder.”
Zijn debuutalbum ‘It’s About Time’ kreeg veel positieve reacties, al begon het verhaal verrassend genoeg online. “Het was een optreden op TikTok dat ineens veel aandacht kreeg. Dat gaf me het laatste zetje om solo te gaan. ‘It’s About Time’ is mijn eerste eigen project en het laat een leven vol emoties en ervaringen horen. Het is eerlijk, persoonlijk en precies zoals ik wilde dat het zou worden.”
Voor de toekomst heeft hij al plannen klaarliggen. “We gaan dit najaar in Nashville de studio in. Het doel is om een EP van drie nummers op te nemen.” De liedjes liggen al klaar, nu is het wachten tot ze de wereld in kunnen.
Aan jonge muzikanten geeft hij een duidelijke raad: “Blijf trouw aan jezelf. Probeer niet te klinken als iemand anders. Er is veel ruis om je heen, en de enige manier om eruit te springen is door je eigen geluid te maken.”
Aan het einde van het gesprek wordt duidelijk wat hem echt drijft. “Ik wil gewoon blijven schrijven en mijn muziek delen met zoveel mogelijk mensen. Dat is waar het om draait: verbinding. Of het er nu één is of duizend, het mooiste is dat iemand geraakt wordt door wat ik heb gemaakt.”
In een industrie, die vaak de nadruk legt op uiterlijk vertoon, laat Chad Clark zien dat er nog steeds artiesten zijn die hun eigen stem weten te vinden door groei, leren en oprechte zelfreflectie. Zijn reis van een jongen die bluegrass adoreerde tot solozanger bewijst dat de meest waardevolle ontwikkeling vaak voortkomt uit trouw blijven aan jezelf.
