Mala is het alter ego van singer-songwriter Martina Lucic. Muziek is voor haar altijd een manier geweest om te verbinden, los van taal of achtergrond. Haar songs gaan over vluchten, liefde en hoop, vaak geïnspireerd door de warme gelaagdheid van country en folk. Empathie staat centraal in haar werk, en haar optredens worden omschreven als intens en emotioneel, maar ook licht en hoopvol.
Na de Engelstalige EP ‘Different But The Same’ (2020) en het indringende ‘The Untold Stories’ (2022), verschijnt op 25 mei 2025 haar derde album: ‘Tasten In Het Duister’. Voor het eerst zingt ze in het Nederlands — een taal waarin ze de thema’s van liefdesverdriet en identiteitszoektocht het best wist te vangen. Tijd om nader kennis te maken met dit muzikale talent uit het zuiden van Nederland.
Mala’s verhaal
Mala is geboren in Kroatië en opgegroeid in Nederland, waar ze als baby in een gezin op de vlucht voor de oorlog kwam. In haar teksten vertelt zij onder andere hoe het verleden nu in haar voortleeft en in haar muziek. “Dit doe ik door middel van de onderwerpen waar ik over schrijf. Ik schrijf ook echt over die reis naar Nederland voor mijn ouders.”, legt Mala uit. “Maar ook als ik bijvoorbeeld terug ga naar Kroatië en naar Bosnië, naar mijn familie, dan praat ik met ze en dan hoor ik gewoon hun verhalen en dan inspireert me dat eigenlijk vanzelf. Dus het is niet dat ik heel bewust daarvoor ga zitten, zo van nu ga ik daar een liedje over schrijven. Het gebeurt helemaal vanzelf. Dus het leeft voort in het feit dat ik gewoon die verhalen van hen deel. Maar ook dat ik altijd wel heb afgevraagd, ben ik nou een Kroaat, ben ik nou een Nederlander, ben ik nou Bosniër?”
Een van die verhalen is het nummer ‘Dad’s Letters’, welke in 2024 als single is uitgebracht. Een nummer over de brieven die haar vader vanuit zijn gevangenschap naar zijn vrouw stuurde. “Toen mijn moeder in 1993 zwanger van mij was, is zij met mijn oudere broer en zus gevlucht vanuit Bosnië naar een vluchtelingencentrum in Kroatië, mijn vader was op dat moment gevangen in Bosnië. Hij wist niet, zijn ze nog levend, of niet?” Mala pauzeert even, en gaat dan verder. “Mijn vader heeft toen kunnen ontdekken waar mijn moeder met de kinderen naartoe was gevlucht en hij is toen brieven aan haar gaan schrijven. Vlak na mijn geboorte is mijn vader vrijgekomen en zijn we met het gezin in 1994 naar Nederland gevlucht.”
Nieuw album
Op haar vorige albums zong Mala in het Engels en zelfs een nummer in het Kroatisch. Eind Mei verschijnt het nieuwe album van Mala ‘Tasten in het Duister’, waarop ze voor het eerst in het Nederlands zingt. Mala licht de keuze hiervoor toe. “Het had eigenlijk te maken met een heel persoonlijk dingetje en dat is mijn relatiebreuk. Ik was acht jaar samen met iemand en ik dacht, oh, dat gaat mijn toekomstige partner zijn en daar blijf ik de rest van mijn leven bij, maar we kregen opeens hele verschillende toekomstbeelden.” Vertelt de muzikante, “dat zie je natuurlijk nooit aankomen, dat overkomt je gewoon en toen ik daarover probeerde te schrijven, lukte me dat niet zo goed in het Engels. Misschien is dat toch omdat het Nederlands de taal is waarin ik droom, voel, denk, alles doe. Het is echt de taal van mijn hart”, geeft Mala aan. “Die liedjes rolden er zo uit. Eerst dacht ik dat het gewoon een soort van gedicht was, totdat ik er een melodie bij hoorde. Nee wacht, dacht ik toen, het moet een liedje worden. Het eerste liedje, tevens de titel track en eerste single van het album, ‘Tasten in het Duister’, is op deze wijze geboren.”
Een ander nummer op het nieuwe album is ‘Te Veel’, het verhaal hierachter volgt na de relatiebreuk, waarna ze op haar 31e weer ging daten. “En dan ga je opeens weer daten. ja, sorry joh”, zegt Mala lachend. “Ik wist niet wat me overkwam. En hoe ik mezelf moest voorstellen en hoe ik me moest gedragen. Want ja, je bent zo lang met iemand samen, die persoon kent je en dan moet je opeens weer jezelf voorstellen met Hoi, ik ben Martina. Ja, heel bizar.” Mala neemt een slokje van haar thee en vertelt dan verder. “Och, ik vond het daten helemaal niks. Je gaat aan van alles twijfelen, ben ik goed genoeg, vertel ik te weinig of juist te veel, en daar was opeens een nieuw nummer geboren.”
Twijfels over een Nederlandstalig album waren er na het schrijven van de nummers nog steeds. Haar oorspronkelijke producer en de mensen met wie ze samen werkte in het verleden, waren dat niet gewend van haar en zaaiden twijfels. Totdat ze vorig jaar een vriend en tevens producer tegenkwam en enkele fragmenten liet horen. “Hij zei, oh, ik hou van Nederlandstalig, als je producers zoekt, dan ben ik je man. En toen dacht ik, misschien doe ik het dan wel. Ik wist toen nog niet goed of het daadwerkelijk een album ging worden of niet. Hij heeft me echter overtuigd door te zetten.”
Uitlaatklep
Met haar muziek beschrijft Mala haar emoties, het is voor haar een uitlaatklep. “Ik denk dat muziek dat sowieso is voor mij, het is echt heling. Maar voor mij was het ook echt van, oké, ik moet hierover schrijven, want dan kan ik het ook verwerken. Dus het album gaat bijvoorbeeld over die relatiebreuk, maar ook over accepteren wie je bent en van jezelf leren houden.”
Echter niet alleen actuele gebeurtenissen waren haar inspiratie voor het nieuwe album. “Zo heb ik ook een liedje geschreven over opgroeien in dat vluchtelingengezin, want ik heb me altijd wel een beetje het buitenbeentje gevoeld. Juist omdat ik degene was die de oorlog niet had meegemaakt, maar aan de andere kant dan wel de verbinder te zijn in dat gezin.”, vertelt ze trots. “Dat vind ik een supermooie eigenschap, dus daar zing ik ook over.”
Mala’s evolutie
Terugkijkend op de muzikale reis van ‘Different But the Same’ via ‘The Untold Stories’ naar nu, is er een duidelijke ontwikkeling te zien. “Ik speel live nog steeds twee liedjes van ‘Different But the Same, ‘Back at the Mountain’ en ‘Black Stains’. Dit laatste nummer is mijn enige liedje in het Kroatisch. Deze nummers zijn echt overgebleven omdat die mijn verhaal heel duidelijk weergeven. Alleen als ik ze nu zing en als ik luister naar de opnames van toen, hoor ik gewoon verschillen in mijn stem. Dus mijn stem is gegroeid en is gewoon niet meer zo jong, zeg maar.” Ze lacht: “dus dat vind ik heel mooi om zelf terug te horen. Ook denk ik dat met alle verhalen die ik heb meegekregen van mijn familie, ik veel beter begrijp waar mijn familie doorheen is gegaan en dat ik veel meer empathie voor ze kan hebben, dan ik bijvoorbeeld had toen ik dat eerste album schreef. Toen was ik nog bezig met begrijpen wat er allemaal was gebeurd en had ik nog zoveel vragen.”
Mala’s tweede album, ‘The Untold Stories’ vertelde de verhalen van 8 verschillende vluchtelingen. Een van deze verhalen betreft het verhaal van haar zeven jaar oudere zus. ”Voor het nummer ‘Seven’ heb ik met mijn zus gesproken, over hoe het voor haar was om te vluchten en op te groeien in Nederland. Zij heeft een leven voor mij gehad in Bosnië en zij was zeven jaar oud toen wij naar Nederland kwamen. Nu heeft zij zelf twee kinderen: een jongen en een meisje. ‘Seven’ gaat over die herinneringen maken met je gezin en dat die herinneringen maken hetgeen is waar het leven om draait. Mijn zus miste heel erg het leven in Bosnië, maar nu ze haar eigen gezinnetje heeft,” vertelt Mala trots, “voelt het voor echt als een soort van cirkel die rond is.”
Persoonlijke favorieten
Het repertoire van Mala bestaat inmiddels uit liedjes in maar liefst drie verschillende talen. Ze vertelt welke nummers haar het dichts aan het hart liggen en waarom. “Van ‘The Untold Stories’ zijn dat het eerder genoemde ‘Seven’ en ‘You Be You’. Dit laatste is een nummer dat ik voor en met Sumayya Sheeba op nam. Het nummer vertelt over een vrouw uit Oeganda die op vrouwen valt, maar wat in dat land niet getolereerd wordt. Op de album versie zing ik het samen met Sumayya en worden we zelfs vocaal ondersteund door een Oegandees kinderkoor. Dat nummer blijft een hele speciale plek in mijn hart houden.”
Mala pakt haar telefoon en speelt de video van ‘You Be You’ af, duidelijk geëmotioneerd, met name aan het eind als er door het kinderkoor een dankwoord aan haar wordt gericht. “Het nummer ‘Humanity’ blijft echter een van mijn favorieten, toen ik het schreef thuis dacht ik wel, “oeh, dit wordt wel wat! Dat heb je dan toch door of zo, want alles kwam samen in dat liedje. De boodschap, de akkoorden, de melodie, alles klopte gewoon helemaal bij dat nummer.” Een compliment hierover doet haar bijkans blozen, het tekent haar bescheidenheid.
In hogere sferen
Een bijzondere anekdote volgt als ze vertelt over het nummer ‘Admire You’. Met een ondeugende blik in haar ogen vertelt Mala. “‘Admire You’ vind ik ook wel een hele fijne om te spelen. Dit nummer heb ik een keer geschreven na een spirituele ceremonie. Ik zat op een zolder met tien mensen en het was een begeleide ceremonie, waarbij je dan zo’n drankje drinkt. En dan ga je met jezelf “op reis”, vertelt de zangeres met een knipoog. “Er was een open haard en het was donker, helemaal een sfeertje. Op een gegeven moment ging iemand op zo’n handpan spelen en ik zat het schouwspel te bekijken. Ik kende die persoon verder niet, maar ik dacht wat is dat echt een mooi mens, terwijl mijn zintuigen verscherpt waren door dat drankje. Dus ik zag allerlei lijnen in het gezicht en was helemaal in de ban van die persoon. Na afloop thuis heb ik dat liedje geschreven over deze mooie persoon.” Aldus Mala, waarna ze verder uitlegt, “en dat is echt een liedje van je medemens bewonderen, ook als je iemand niet kent. Gewoon de schoonheid zien in iemand. Dat liedje doet het live ook wel goed, zowel bij mij als ook bij het publiek. Ik kan er dan helemaal in weg dromen, tenminste, als ik het zelf zing. Dan heb ik het liefst mijn ogen dicht en ik vraag ook vaak aan het publiek om dit te doen, met de boodschap: denk maar aan iemand die je bewondert!”
Mala’s optredens worden vaak omschreven als emotioneel en troostrijk. Maar ook met humor en hoop. Mala legt uit hoe ze hier tegenaan kijkt. “Ja, ik denk dat dat precies is wie ik ben. Ik vind het heel leuk om grapjes te maken en mensen aan het lachen te maken, maar ik vind het ook fijn om ze te raken. Dus eigenlijk wat je op het podium ziet, dat is de echte ik. Het maakt dan ook niet uit met welke naam ik optreed, de persoon die je ziet ben ik helemaal”
De naam Mala
“Eigenlijk is Mala mijn artiestenaam. Ik heet Martina, maar Mala is een koosnaampje. Het is Kroatisch voor kleintje/meisje”. Mala neemt een moment pauze, om dan te vervolgen. “Na de cd-release doe ik even een mini break van social media en de naam ‘Mala’ is dan ook klaar. Martina is 30 plus en ook die naam mag gewoon. Ik ben namelijk niet meer klein, ik wil dan ook van die naam af en gewoon Martina zijn”.
CD-presentatie
Op 25 mei is de cd-presentatie van ‘Tasten in het Duister’ in kasteel Terborgh in Schinnen. Mala hoopt dat het nieuwe album mensen na het luisteren bijblijft. “Ik hoop dat het album en mijn persoonlijke verhalen, mensen ook persoonlijk raakt in hun eigen ervaringen. Bijvoorbeeld het hebben van nieuwe liefdesgevoelens of het gevoel van het uit elkaar gaan met iemand, maar ook het afvragen wie ben ik nou eigenlijk. Dus ik hoop vooral dat het een soort van zelfreflectie bij de luisteraars teweeg brengt.” Na een laatste slok van haar thee vervolgt ze: “en bij de optredens hoop ik gewoon dat de bezoekers het fijn hebben en dat de muziek de bezoekers verbindt. Wellicht ook dat mensen geïnspireerd worden om zelf wat meer kwetsbaarder te zijn, want ik deel echt mijn hebben en houden en mijn hart en ziel op het podium. Ik hoop dat dat inspireert!” Waarna Mala vervolgens passend af sluit met: “want ik denk dat daardoor de wereld wel stiekem mooier gaat worden, als we ons allemaal wat kwetsbaarder zouden opstellen!”
Prachtige laatste woorden van een mooi mens!
Foto’s (c) Daniel Frissen