Jalen Ngonda heeft live al een enorme naam opgebouwd. Dat zie je niet meer zo vaak en is vaak een teken van kwaliteit van de artiest. Montreux Jazz Festival, Newport Festival, uitverkochte zalen in Europa. Ngonda is zo’n artiest die een buzz heeft die hem vooruitsnelt. “Dit moet je zien!” En dat allemaal nog voordat hij zijn debuutalbum uitgebracht had.
Jalen groeide op in de buitenwijken van Washington DC, en luisterde daar naar de cd-collectie van zijn vader, die vooral Motown in de kast had staan. Jalen leerde verschillende instrumenten spelen, maar bekwaamt zich als toetsenist in de kerk. Zijn muzikale talent viel op en hij ging muziek studeren op het Liverpool Institute for the performing Arts, gefinancierd door zijn kerk. Naast zijn toetsenspel ontwikkelde hij een prachtige zangstem met een falsetto dat we al heel lang niet meer gehoord hebben.
Dan lacht het toeval Jalen enige jaren later toe. Hij speelt als invaller als openingsact voor Jools Holland als niemand minder dan Neal Sugarman, een van de founding fathers van het legendarische Daptone label in de zaal is. Sugarman maak je niets wijs als het gaat om de beste soul, funk en jazz. Daptone is het label van Sharon Jones, Charles Bradley , Antibalas en the Budos Band. Je kan het slechter treffen. Ngonda werd getekend bij Daptone.
Nu is er dan sinds kort zijn debuutalbum ‘Come around and love me’. Jalen zelf omschrijft het album als “moderne soul en R&B, die ingeparkeerd is tussen de muziek van the Beach Boys en the Beatles”. Best een mooie en treffende omschrijving, al heb ikzelf een ander beeld bij ‘moderne’ soul. Het album is een prachtig voorbeeld van hoe retro soul ook heel modern kan klinken, met name door kwalitatief hoge productie en hedendaagse ideeën over arrangementen , maar daarmee is het nog geen ‘moderne’ soul. Met deze aantekening houdt de kritiek dan ook wel op. Wat een geweldig album is dit geworden ! Als je het de eerste keer draait, dan klinkt het al lekker, maar het is zo’n album dat je voordat je het weet, de hele tijd op hebt staan in je auto , dat je even aanzet als je gaat koken, en dat ook zeker’s avonds laat, in bed nog even op de achtergrond aan mag staan.
Qua feel haakt het album aan bij Marvin Gaye’s ‘What’s Going On’. Ja inderdaad, dat is geen misselijke vergelijking. Natuurlijk is Gaye’s meesterwerk geworden wat het is door zijn plaats in de geschiedenis en dat heeft Ngonda niet, maar muzikaal kwalitatief kunnen de albums absoluut naast elkaar staan zonder dat de een de ander te schande maakt.
Vince Chiarto speelt bass en produceerde het album voor Sugarman & Roth. Dan heb je de een aardig idee van welke sound het album heeft. Vince speelt in Ikebe Shakedown de spectaculaire band die afro-beat naadloos mengt met Motown Soul, de man ook die samen met Adrian Quesada van Black Puma’s het meesterwerk ‘Spirits’ maakte. Mike Buckley ondersteunde bij de productie en maakte de arrangementen die werkelijk van een andere orde zijn. Ook Buckley maakte zijn mileage in de eredivisie van de hedendaagse soul en jazz bij artiesten als Lee Fields en Ikebe Shakedown.
Opener ‘Come around and Love me’ legt de lat meteen enorm hoog. Luister naar dat klokkenspel dat ze lekker in de groove ligt. De prachtige backingvocals van onder anderen Saundra Williams we nog kennen van Sharon Jones, en die nu tourt samen met Mavis Staples.
‘That’s all I wanted from You’ is ook een vocale exercitie om U tegen te zeggen. Dat falsetto met een ruige rafelrand geeft kippenvel. Een referein gedragen door een sober maar effectief strijkersarrangement. Heerlijk.
Er staat werkelijk geen zwak moment op dit album. ‘What a Difference she Made’ is een van de mooiste ballads die ik hoorde. Vocaal op eenzame hoogte excellerend steekt Ngonda met dit album alle soul artiesten naar de kroon. Daptone laat de spierballen flexen door alle superpowers die ze in hun stal hebben ter beschikking te stellen aan deze productie. Daptone maakte al vele topproducties maar deze is naar zijn mening het beste dat ze tot nu maakten. Synergie, een plus een is drie.
‘Come around and love Me’ is een album van sublieme kwaliteit. Het staat op eenzame hoogte als het gaat om productie, arrangementen, zang en intensiteit. Nee het is geen innovatief album, toch wordt er een piketpaal geslagen als je dit album vergelijkt met de andere topproducties die de afgelopen drie jaar zijn uitgekomen in de revival van soul. In die zin is dit album allesbepalend. Een meesterwerk dus. Of het eeuwigheidswaarde heeft zal gaan blijken. (9/10) (Daptone)
