Al in 2015 was ik aanwezig bij een van hun eerste concerten in Museum Jan Cunen in Oss. Een heel bijzondere plek om op te treden en een heel bijzondere band, merkte ik meteen toen ik ze hoorde. Mijn favoriete nummers als “Kingfisher” en “Blue boy” kwamen telkens voorbij bij elk optreden dat ik daarna mocht bijwonen. Ik bleef hun spoor volgen, zag ze daarna nog verschillende keren optreden in bijvoorbeeld de Groene Engel en op het Eurosonic/Noorderslag festival.
Nu is er een nieuw album, ‘A room of one’s own’, waarvoor Anne van den Hoogen de tijd nam om dit album te schrijven, teruggetrokken in de stilte van de natuur. Dit is haar eigen productie die ze, in gezamenlijkheid, met voormalig bandlid Dolf Smolenaers (tevens co-producer) heeft gemaakt.
Op dit album beschrijft Anne observaties uit het gewone leven, en de muziek is zoals altijd zacht, warm en toch levendig. Het is als een warme knusse deken waar je in kunt kruipen om je beter te voelen.
Het album begint met ‘Midlands’, een typisch Rosemary & Garlic-nummer, een lang intro met piano, gitaar en de stem van van den Hoogen die er later bijkomt. Mooie tekst hoor! ‘We’ll find our way home, because home runs the river’. Ze heeft hier, in dit nummer, de rivier gevonden, die haar de weg naar huis zal wijzen.
Mijn favoriete nummer van het album is ‘ Goodbye’. Het begint meer uptempo, met een pakkend gitaarritme. Dit lied vertelde over hoe het leven verschillende wendingen kan nemen die niet gepland zijn. Anne zingt: ’Soms is er wat moed en trots voor nodig om om te keren’. Zo blijkt het eeuwenoude spreekwoord; ‘Beter ten halve gekeerd, dan ten hele gedwaald’, ook nu nog actueel te zijn.
‘Their eyes on me’ heeft een frivole pianopartij die het nummer interessant houdt.
De eerste single van het album die vooraf al werd uitgebracht heet ‘Summer’. Het klinkt net zo vertrouwd als eerdere Rosemary & Garlic songs. ‘I keep the old and the new, and stay, leaving I’m not’ gaat over veranderingen in het leven en hoe daarmee om te gaan.
Het vreemde einde van ‘Television’ bracht mij vervolgens in verwarring.
Het eerste intermezzo bracht de twinkeling en frisheid een beetje terug. Helaas duurde dit maar 43 seconden. Gelukkig wordt de twinkeling en frisheid voortgezet in het nummer ‘Alfie’. De stem van Van den Hoogen komt hier tot een hoogtepunt. Prachtig.
‘The murmur of the Sea’ klinkt echt niet als gemurmel het klinkt erg ‘aanwezig’ en levendig.’ Caught in a Dream’ is een mooi, dromerig lied over relaties. Het tweede intermezzo op piano is een korte herhaling van noten. Rustgevend,
Het album eindigt met ‘America Boy’, een goede afsluiting voor het album. Sprankelende muziek, breder gearrangeerd, met wat meer instrumenten, zoals strijkers en (militaire) drums zijn toegevoegd om het geluid compleet maakten. Dit nummer blijft nog wel enige tijd in je hoofd hangen.
Het album is in zijn geheel van hoge kwaliteit, maar ook een beetje voorspelbaar en aan het eind is het zelfs een beetje eentonig, door het gebruik van dezelfde instrumenten die Van den Hoogen’s wonderbaarlijke heldere hoge stem begeleiden. Hoorbaar is echter dat ze ruim de tijd heeft genomen om dit nieuwe album te maken.
Hopelijk probeert Rosemary & Garlic bij een volgend album wat meer uit hun comfort zone te komen en zoeken ze een nieuwe weg om hun muzikaliteit verder te verbreden.het (8/10) (V2)