De uit Belfast afkomstige Dom Martin hoort sinds zijn ontdekking in 2019 bij de absolute top van wat de Britse blues momenteel te bieden heeft. Inmiddels voorzien van de nodige prijzen en nominaties stoomt de 30-jarige zanger en gitarist vrolijk door en heeft hij ook zijn land vertegenwoordigd bij de International Blues Challenge in Memphis. In 2019 verscheen zijn eerste studioalbum ‘Spain To Italy’, dat twee jaar later werd gevolgd door het live album ‘Live At The Harlington’.
Onlangs is Doms tweede studioalbum ‘A Savage Life’ verschenen, het door artiesten zo gevreesde tweede studioalbum, want kan het niveau van het eerste album geëvenaard of overtroffen worden? Nu, in dit geval hoeft Dom Martin zich geen zorgen te maken, dat zit wel goed. Hij wordt ondersteund door drummer Laurence McKeown en basgitarist Dave Thompson. Op het album staan tien nummers, waarvan er negen door Martin zelf zijn geschreven. De luisteraar wordt verrast met een mix van akoestische en elektrische nummers. De meeste ervan zijn in één take opgenomen om het live-gevoel zo goed mogelijk over te brengen. Martin schakelt heel makkelijk van akoestische countryblues naar stevige bluesrock en weer terug.
Het album begint met het langzame en rauwe ‘Unsatisfied’ om daarna om te schakelen naar het rustige ‘Here Comes The River’ en daarna weer stevige en elektrisch te scheuren in ‘Blues On The Bay’. Zo wisselen stijl en tempo zich af, wat de aandacht van de luisteraar gevangen houdt. Andere nummers die wat mij betreft een speciale vermelding verdienen zijn het stevige ’12 Gauge’, het instrumentale ‘Maxwell Shuffle’, waarin een duidelijke SRV-invloed te horen is, en Doms bewerking van ‘The Parting Glass’, een eeuwenoud Schots folk nummer. Nee, Dom Martin hoeft niet bang te zijn voor het zgn. second album-syndroom. Hij is met vlag en wimpel geslaagd. Topalbum. (9/10) (eigen beheer)
