Sinds de dagen dat vinyl aan zijn opmars bezig is is het ook steeds meer bon ton geworden om oude releases uit de vergetelheid te te halen of compilatie albums uit te brengen. Meestal krijgt het vinyl dan een mooi kleurtje, wordt er een interview bij geperst, of een demo versie van een hit, en dan kan de marketing gaan draaien voor alweer een ‘collectors’ item. Mijn kast staat er inmiddels vol mee, en veel gedraaid worden ze niet helaas. Het origineel is toch hetgeen dat je altijd weer opnieuw draait, als heeft dit vaak aanwijsbare technische tekortkomingen ten opzichte van de huidige technische mogelijkheden. Ben E. King heeft een plekje in het collectieve geheugen met zijn uit 1961 stammende classic ‘Stand by me’ die door ontelbare artiesten is gecoverd. ‘Supernatural Soul’ is de nieuwe compilatie, die toch wel iets meer klinkt dan slechts een compilatie album, geïnspireerd op ‘Supernatural’ uit 1975.
Er werden artiesten gevraagd om enkele van de oorspronkelijke nummers als duet op te nemen en de rest werd ‘re-recorded’. Enig speurwerk levert uiteindelijk de kennis op dat de stem van King in 1996 opnieuw is opgenomen. Die opnames zijn nu bij de oorspronkelijke opnames gevoegd, die opnieuw gemixt en gemasterd zijn. Voorwaar toch een leuk project, wetende dat de originele vocalen dus 35 jaar eerder werden opgenomen.
Het eerste nummer van het album is meteen het leukste. Een nieuwe versie van ‘Stand by Me’. King’s stem is in 1996 nog heel erg goed, wat voller, beter zelfs dan het origineel. Deze versie is een duet geworden met soulzangeres Bette Smith, ook getekend op het Cleopatra label, dus goed voor de marketing van haar muziek. Smith tilt het nummer wel naar een hoger niveau met haar rasperige, rokerige stem. De gitaarsolo van bluescat Ronnie Earl past ook wonderwel in deze 2022 versie van de stokoude classic. Well done!
‘Supernatural Thing, Part I’ dan, wordt behoorlijk gepimpt door het meedoen van Bootsy Collins. De bas is zoveel zwaarder, de mix is up to date, dit klinkt helemaal top zo. Laat dit nummer in deze versie zingen door bijvoorbeeld Eric Burton van de Black Pumas en het heeft hitpotentie.
Muzikaal de interessantste samenwerking op het album is de nieuwe versie van ‘Spanish Harlem’ met de Spaanse flamenco grootmeester Rafael Riqueni op gitaar. Wat een originele en goed gevonden combinatie. Heerlijk lichtvoetig danst de gitaar van Riqueni door het eenvoudige akkoordenschema dat we allemaal zo goed kennen en waar honderden hits op zijn gemaakt. Met Riqueni gaat het weer leven.
Ook staat er nog wel een leuke medley op met oude Drifters songs. King was aan het begin van zijn carrière een van de originele Drifters. Toch is dit materiaal van een te hoog nostalgisch gehalte om interessant te worden voor een re-release als deze. Het voegt verder niets toe. Al met al is deze compilatie toch wel leuker dan vele anderen, dat komt met name door de tracks met de gastmuzikanten, die menigeen zullen verrassen. Leuk dus en voor liefhebbers van het genre en deze periode in de muziek interessant genoeg om aan te schaffen. Had men het hele album zo willen en durven doen, hetgeen een flinke investering zou hebben gekost, dan was het echt leuk geworden. Helaas heeft platenmaatschappij dat niet aangedurfd. (7/10) (Goldenlane/Cleopatra)
