Onze Amerikaanse AOR-vrienden zijn ondanks alle bezettingswijzigingen, interne strubbelingen en het feit dat het vorige album, het vrij stevige en prima ‘Eclipse’, al uit 2011 stamt, eigenlijk altijd vrijwel non-stop blijven touren. Qua populariteit bevinden ze zich nog altijd op hetzelfde hoge niveau. Althans, in Amerika. Best bijzonder voor een band die toch teert op de hits van weleer. Het geeft misschien aan hoe goed de band nog altijd live is, zeker met de laatste vocale aanwinst, de Filipino Arnel Pineda, die er ook alweer 15 jaar bij zit. Het gedoe met ontslagen oud-leden bassist Ross Valory en drummer Steve Smith (vanwege een poging de naam ‘Journey’ over te nemen, tsja) heeft de band opgelost door het album vol te laten spelen door Randy Jackson (bas) en drummer Narada Michael Walden. Welke vervolgens alweer vervangen zijn door resp. Todd Jensen en oud-lid Deen Castronovo. Volgt u het nog? Maakt niet uit, er is een nieuw Journey album en wat voor één! Maar liefst vijftien pareltjes werden bij elkaar gepend in Coronatijd. Alle bekende vakjes kunnen we weer aankruisen: kamerbrede ‘feelgood’ refreinen? – check, furieuze solo’s? – check, aalgladde meedein-ballads? – check, prachtig melodieus pianospel? – check. Maar zowaar zijn er ook enkele verrassingen te noteren.
Om met die laatste categorie te beginnen. De eerste verrassing is de wat mindere productie helaas. Het kan aan de stream van Frontiers liggen, maar het geheel klinkt wat doffer en minder gelikt dan we van de heren gewend zijn. Geen dealbreaker, maar wel even wennen. Hopelijk valt het cd-geluid van ‘Freedom’ straks mee. Verder is de midtempo blues in eerste single ‘The Way We Used to Be’ bijna niet als Journey herkenbaar, maar het is wel een dijk van een nummer. Verslavend mooi zelfs; voorzien ook van een mooie animatieclip. Het navolgende ‘Come Away With Me’ heeft met zijn stevige gitaarwerk en ruige zang ook een afwijkend geluid. In het wederom vrij heavy ‘Let it Rain’ waart de geest van Jimi Hendriks door en mag Schon lekker los gaan. Ook het hak-op-de-tak ritme in de al even harde ‘Holdin’ On’ hebben we zelden op een Journey album gehoord. Net als het wederom nogal stevige ‘All Day All Night’. Die laatste twee zijn niet direct de sterkste tracks, maar wel verfrissend en goed voor de afwisseling.
Maar het gros bestaat toch uit meezingbare, lekker in het gehoor liggende nummers met een poppy inslag. Zo is opener ‘Together We Run’ prachtig opgebouwd middels mooi pianospel en de heldere stem van Pineda, alvorens Neal Schon invalt en het catchy refrein je meesleept. Het intro van ‘Don’t Give Up On Us’ is gejat van hun eigen ‘Seperate Ways’, al ontwikkelt het nummer zich verder in een andere richting. De recente single ‘You Got The Best Of Me’ is een uptempo en uplifting meezinger van formaat. Hetzelfde geldt eigenlijk ook voor ‘Don’t Go’, al imponeert deze wat minder. Het album wordt afgesloten met het epische, dik zeven minuten durende ‘Beautiful As You Are’. Lest best, want de als een breekbare ballad startende song blijkt een topper. Zodra de toetsen van Cain invallen, gaat het tempo omhoog en ontwikkelt het nummer zich tot een bombastische rocker van formaat met een wederom uitblinkende Neal Schon in een lange solo.
En dan komen we aan bij de zwijmelcategorie. Journey is tenslotte groot geworden met prachtige ballads zoals ‘Faithfully’ en ‘Open Arms’. Verrassend genoeg staan er tussen de vijftien nummers maar drie echte ballads. De eerste, ‘Still Believe In Love’ is een zeer ingetogen, mij iets te gladde jongen, die me doet denken aan de vele te zoete nummers op het laatste album met Steve Perry (‘Trial By Fire’ uit 1996). Al redt Schon de eer met een vlammende solo, zoals zo vaak. Nee, dan is het lange ‘Live To Love Again’ een stuk indrukwekkender, hoewel zeer herkenbaar. Het heeft een fijne opbouw, uitbundig aanstekers-in-de-lucht-refrein en heerlijk gitaarwerk. Tot slot het door Castronovo gezongen, wat ingehouden ‘After Glow’, welke iets minder imponeert, want weer net aan de te softe kant.
Maar concluderend kunnen we stellen dat Journey een prima en zowaar afwisselend album heeft gemaakt. De AOR is grotendeels verdreven door melodic rock, waar we niet rauwig om zijn. Waarschijnlijk zullen hooguit de singles het podium halen, zoals dat gaat bij een greatest hits band, maar thuis is het de komende tijd genieten van dit ambitieuze 73 minuten durende ‘Freedom’. Bedankt heren en kom nog eens in Europa touren! (9/10) (Frontiers Music)
LINE-UP
Neal Schon – Guitars, Keyboards & Background Vocals
Jonathan Cain – Keyboards & Background Vocals
Jason Deralta – Background Vocals
Arnel Pineda –Lead Vocals
Deen Castronovo – Lead Vocals on “After Glow”
Randy Jackson – Bass, Background Vocals
Narada Michael Walden – Drums & Background Vocals
TRACKLIST
1. Together We Run
2. Don’t Give Up On Us
3. Still Believe In Love
4. You Got The Best Of Me
5. Live To Love Again
6. The Way We Used To Be
7. Come Away With Me
8. After Glow
9. Let It Rain
10. Holdin On
11. All Day and All Night
12. Don’t Go
13. United We Stand
14. Life Rolls On
15. Beautiful As You Are
