Eenmaal op het Leidseplein aangekomen viel het aantal cowboyhoeden op. Dat was niet voor niets zo, want de Amerikaanse countrysensatie Midland speelde afgelopen maandagavond in een ruim van tevoren stijf uitverkochte Melkweg. Hierdoor was er ook een flinke rij te vinden die tot datzelfde plein liep. Gelukkig ging dat wel vlot toen de deuren werden geopend.
Een van de gevolgen hiervan was dat een redelijk groot aantal mensen het voorprogramma toch heeft moeten missen. Jonathan Terrell betrad dan ook het podium al een half uur nadat de deuren opengingen. Velen hebben dan ook slechts een klein deel van zijn optreden meegekregen, maar wat je hoorde was solide. Goed geluid, akoestisch en een mooie hoed. Na zijn set die tot ongeveer half negen duurde kreeg Terrell een welverdiend en oprecht applaus van de inmiddels steeds voller wordende Melkweg.
Netjes op tijd, negen uur, betrad Midland het podium, of ja de show begon netjes op tijd. Er werd namelijk begonnen met een introbandje zodat de mensen zich klaar konden gaan maken voor de show waar vele toch al twee jaar een ticket voor hadden zo bleek na de vraag van frontman Mark Wystrach later op de avond.
Geopend werd met ‘Electric Rodeo’ en om te zeggen dat het publiek bij de openingsklanken van dit nummer helemaal gek werd is een zwaar understatement. Zelden is er zo´n kabaal en gejuich gehoord dan op deze avond. Met dit nummer was het nog wel even zoeken naar het juiste geluidsniveau. Bij het tweede nummer ‘Out Of Sight’ nog wat laatste kleine aanpassinkjes aan het geluid, want zo was bijvoorbeeld hier de achtergrondzang vrijwel nog niet te horen.
Toen alles top stond afgesteld gooide de band uit Texas er gelijk maar twee grote hits in, ‘Burn Out’ en het swingende ‘Mr. Lonely’. De band speelde enorm strak en ook Wystrach was op de laatste dag van hun Europese tour nog uitstekend bij stem. Ook nummers van het begin mei verschenen ‘The Last Resort: Greetings From’ werden goed onthaald een meegezongen door het publiek. Al moet toch even gezegd worden dat het haast wel leek of het een bijeenkomst van de club van lange mensen was. Neem daarbij mee dat er heel wat hoeden die mensen vergezelden en je hebt als een kleine uk toch moeite om goed zicht te krijgen op het podium. Het mocht de pret daarentegen niet drukken.
Aan covers was deze avond ook geen gebrek. De eerste kwam zo halverwege de set en hiervoor werd Jonathan Terrel het podium opgehaald. Midland bedankte hem dat hij de hele tour “The most important job” vervulde en hij mocht een nummer van Garth Brooks vertolken. Dit deed hij overigens met verve.
Bij de laatste show van een bepaald deel van de tour zou je misschien denken, de stiekeme hoop hebben, dat je net een nummertje meer zou krijgen. Deze avond was het juist het tegenovergestelde. Er werden twee nummers minder gespeeld dan op voorgaande data van de EU-tour. Jammer, want zo stond het publiek na een kleine anderhalf uur Midland alweer gedag te zwaaien en mee te zingen met outro nummer ‘Sweet Caroline’. Dit hele nummer bleef de band wel op het podium om ook het publiek te bedanken en samen met de zaal te genieten van de Neil Diamond klassieker.
De toegift werd begonnen met, hoe kan het ook anders, ‘Drinkin´ Problem’. Opnieuw extase in de zaal. Nee, Midland heeft deze avond geen moeite hoeven te doen om de Melkweg mee te krijgen. Daarna ‘Fourteen Gears’, het laatste eigen nummer wat de groep zou spelen. Afgesloten werd met een geweldige uitvoering van Tom Petty´s ‘Mary Jane´s Last Dance’, waar meerdere heren op het podium de zang per couplet afwisselden en een absoluut geniale gitaarsolo deel uit maakte van het nummer. De gitaar mocht eindelijk losgaan en maakte daar dankbaar gebruik van. Daarna bleef de sfeer opperbest door een fijne uitvoering van Springsteen´s ‘Dancing In The Dark’ alvorens het toch echt al gedaan was. Toch weet de band in die tijd maar liefst negentien nummers te spelen, jammer genoeg werd ‘Make A Little’ hierin overgeslagen.
Mooi om te zien dat ook in Nederland de countrymuziek leeft. Het publiek kwam uit zowat iedere uithoek van Nederland naar Amsterdam om Midland live te aanschouwen. Hoe jammer is het dan dat er relatief gezien maar weinig (populaire) country bands/artiesten de reis naar Europa durven of willen maken. Midland liet deze avond in de Melkweg namelijk zien dat er genoeg animo is voor countryconcerten. Voor de mensen die een kaartje hebben weten te scoren was dit een onvergetelijke avond.
